Bjarmi - 01.05.1985, Qupperneq 24

Jónas Qíslason, dósent:
Norræn krístileg
stúdentamót á fslandi
I
Eftirvæntingin lá í loftinu; við vorum
óþreyjufull; skipskoman hafði dregizt
um nokkra klukkutíma. Norska skipið
„Brand V“ hafði hreppt versta veður á
leið sinni frá Bergen til Reykjavíkur;
um borð voru á þriðja hundrað norrænir
stúdentar og stúdentaleiðtogar, sem
voru á leið til þátttöku í fyrsta norræna
stúdentamótinu hér álandi, er haldið
skyldi sumarið 1950.
Ég átti engan bíl; þess vegna hafði ég
fengið húsvörðinn í KFUM-húsinu,
hann Jóhannes Sigurðsson, til þess að
skreppa með mig vestur á Seltjarnarnes
til að svipast um eftir skipakomu utan
af Faxaflóa. Það var komið undir
kvöld, er' skip birtist við hafsbrún;
skyldi þetta vera Brandur? Drjúgur
tími leið; skipið færðist nær; við sann-
færðumst brátt um, að þetta væri rétta
skipið.
Hjartað sló talsvert örar, er við
stigum út í hafnsögubátinn og héldum
út á ytri höfnina; við fengum að skreppa
um borð til þess að bjóða hópinn
velkominn. Þar urðu fagnaðarfundir;
fjöldi stúdenta þyrptist út að bórð-
stokknum; nokkur kunnugleg andlit
voru í hópnum. Sumir voru dálítið fölir
í framan; sjóveikin hafði sýnilega herjað
á marga; samt leyndi ánægjusvipurinn
sér hvergi; gott var að vera kominn yfir
hafið, heilu og höldnu. Ævintýrið var
hafið.
II
Þarna var gamall draumur að rætast;
ætli fyrstu hugmyndir um norrænt kristi-
legt stúdentamót á íslandi hafi ekki
fæðzt tveimur áratugum fyrr?
Ungir íslenzkir stúdentar við nám í
Noregi höfðu kynnzt starfi Norska
kristilega stúdentafélagsins á biblíuleg-
um grundvelli undir forystu prófessors
Ole Hallesby; þá vaknaði löngunin til
þess, að slíkt starf mætti hefjast hérlend-
is. í þessum hópi voru Valgeir
Skagfjörð, Magnús Runólfsson og Jó-
hann Hannesson. Ekkert varð þó úr
slíku mótshaldi um sinn; hins vegar
leiddu þessar bollaleggingar til þess, að
hópur norskra stúdenta undir forystu
Hallesby lögðu leið sína til íslands
haustið 1936; Kristilegt stúdentafélag
hafði verið stofnað þá um sumarið.
Þessi norska heimsókn vakti geysilega
athygli á íslandi; blaðaskrif urðu og
deilur milli manna; sýndist mönnum
hverjum sitt um ágæti heimsóknarinnar
fyrir ísland. Og varla hefur komumönn-
um litizt of vel á ástand íslenzkrar
kristni um þær mundir. Daginn eftir
heimkomuna til Bergen sagði Hallesby
frá heimsókninni á fundi í Kristilega
stúdentafélaginu; komst hann m.a.
þannig að orði, að ísland mundi brátt
afkristnast, ef þar kæmi ekki trúarleg
vakning; þessi ummæli birtust í dagblaði
daginn eftir. Þegar þau bárust til
íslands, ollu þau enn fjaðrafoki og
blaðaskrifum.
III
Eftir þessa heimsókn varð sambandið
við Noreg nánara en áður; heimsstyrj-
öldin síðari olli þó sambandsslitum.
Eftir stríðið var sambandið tekið upp
á ný; íslenzkir stúdentar urðu þátttak-
endur í norrænum stúdentamótum og
norskir stúdentaleiðtogar heimsóttu
ísland. Seinni hluta fimmta áratugs
aldarinnar var blómaskeið i starfi Kristi-
r legs stúdentafélags; auk heimsókna frá
r Noregi, komuhingaðfulltrúarkristilegu
ð stúdentahreyfingarinnar á Bretlands-
u eyjum. Á þessum árum var stofnuð
s Alheimshreyfing kristilegra stúdenta-
g hreyfinga á biblíulegum grundvelli; ís-
land gjörðist þó ekki aðili að þeim
a samtökum um sinn.
g Og á ný vaknaði gamli draumurinn
n um norrænt kristilegt stúdentamót á
r íslandi; sá draumur rættist sumarið
1950, eins og áður sagði. Það mót hafði
r mikil áhrif; prófessor Hallesby var einn
r af aðalræðumönnum þess. Áreiðanlega
y gleymist seint sunnudagur mótsins.
a Ákveðið var að halda útisamkomu á
Arnarhóli, ef veður leyfði; um morgun-
t inn var rigning. Prófessor Hallesby
g prédikaði við guðsþjónustu í Dómkirkj-
ii unni; úti var úrhellisrigning. í lok pré-
il dikunarinnar bað hann Guð um að gefa
g gott veður, meðan á útisamkomunni
stæði; í lok bænarinnar þakkaði hann
Guði fyrir bænheyrsluna. Ég man, hve
mér brá; úti var úrhellisrigning og litlar
líkur á uppstyttu; nagandi efi greip mig:
3 Ef hann styttir ekki upp? Og þetta var
útvarpsprédikun!
Ég var víst ekki einn með hjartslátt,
o er gengið var frá messu.
Hann hélt áfram að rigna eftir mess-
g una og fram undir það, að útisamkoman
u skyldi hefjast; þá stytti upp. Og þegar
s samkoman hófst, var þurrt og bráðlega
i- fór sólin að skína; það fór að rigna aftur
Frá norræna stúdentamótinu í Rcykjavík 1950.
24