Bjarmi - 01.07.1985, Blaðsíða 4
Hugleiðing
eftir Quðrúnu Dóru Quðmannsdóttur:
Ögun
Drottins
Ég hefi einnig í huga þjáningar og sorgir. Börn Guðs
fá að reyna erfiða sjúkdóma og missi ástvina. Þar er
engum verið að refsa. Þetta er aðeins hluti af lífinu hér
á jörð. Hér er það sem spurningarnar vakna, sem engin
svör fást við. En sá sem reynir mikla sorg, reynir einnig
mikinn og nálægan Guð. Móðir Basilea hefur kennt
mörgum að nota þessa bæn: „Faðir minn, ég skil þig
ekki, en ég treysti þér.“ Slík bæn forðar okkur frá því
að áfellast Guð og þá getur hann gefið jákvæðar
afleiðingar af erfiðri reynslu.
Virðum fyrir okkur hver hann er sem agar. Það er
himneskur faðir okkar. Og hann kemur fram við okkur
sem faðir. Þetta er ekki bara nafn sem hann ber, heldur
raunveruieiki sem má reyna. Hann þekkir djúp persónu
okkar og mótar leirinn sinn með kærleikshöndum. Að
þekkja hann gefur ómælda gleði og frið.
Þegar ég hugsa um erfiðleikatíma í mínu lífi, þá
greini ég hvernig eitthvað jákvætt og gott var alltaf
endirinn. Þá var Drottinn nær en fyrr og ég fékk að
kynnast honum betur. Hann græddi sorgarsár í einni
svipan, þegar hans tími var kominn. Orð Guðs um ögun
og erfiðleika reyndust mér sönn.
Verum fljót til að fara með syndina til Jesú.
Gleðjumst yfir því, að faðir okkar vill aga okkur, og
þökkum hvílíkur hann er. Þreyjum þann tíma erfið-
leika, sem faðir okkar sér bestan. Hefði Jakob flúið úr
vistinni hjá Laban eftir 7 ár eða 13, þá hefði hann ekki
orðið maður að vilja Guðs.
Lítum til Jesú — hugsum um tilganginn.
Hjartnð bæði og húsið mitt
heimili verí, Jesús, þitt,
hjá mér þigg hvíld hentuga,
þó þú komir með krossinn þinn,
kom þú blessaður til mín inn,
_______fagna ég þér fegins husa._____
H. Pétursson (Ps. 10)
Sonur minn, lítilsvirð ekki hirtingu Drottins,
og lát ekki heldur hugfallast, er hann tyftar
fig■
Pví að Drottinn agar þann, sem hann elskar.
(Heb. 12:5-6).
Viljum við ekki oft gleyma því að ögunin frá Drottni
er eðlilegur hluti af lífi kristins manns? Og ekki aðeins
eðlilegur, heldur bráðnauðsynlegur. Það er nefninlega
verið að undirbúa okkur undir himnaríki. Hún er þá
gleðiefni, þegar á allt er litið, séð frá sjónarhóli
Drottins. Hún undirbýr okkur undir Iíf, sem er miklu
háleitara en þetta líf, staðinn, sem við eigum heima á.
En hún veitir okkur ekki aðgang að því lífi. Það gerir
Jesús einn.
Þegar ég tala um ögun, hef ég einkum í huga
hryggðina yfir eigin veikleika okkar og vanköntum, og
hryggðina yfir synd. Hryggðin er verk Guðs anda. Hún
rekur okkur til hans, sem sagði: „Náð mín nægir þér,
því að mátturinn fullkomnast í veikleika.“ Þar mega
tómu hendurnar okkar fyllast af krafti frá honum, og
þar finnur hjartað fögnuð og frið, þegar syndin er játuð.
Smátt og smátt mótumst við í höndum föður okkar.
Einu sinni talaði ég við reynda konu í sálgæslu. Ég
sagði henni, að stundum fyndist mér líf mitt aðeins fara
í hring, enginn árangur næðist í baráttunni við syndina.
Hún sagði þá: „Meðan þú snýrð þér til Jesú aftur og
aftur, fer líf þitt ekki í hring, heldur upp á við í „spíral".
Mitt er að hlýða og fylgja, hann mótar.
Guðrún Dóra Guðmanns-
dóttir er hjukrunar-
fræðingur, búsett á Seyð-
isfirði.
4