Bjarmi - 01.09.1985, Side 8

manns fengið hjálp í gegnum árin, og
skólann sem mörg þúsund börn hafa
gengið í o.þ.h. Allt er þetta hjálpar-
starf.
í þessu sambandi má benda á að
það er til tvenns konar neyð, líkamleg
neyð og andleg neyð. Þegar maður
kynnist lifnaðarháttum heiðinna
þjóða í Afríku t.d. þá kemst maður
fljótt að raun um það að hin andlega
neyð er oft ekkert betri en hungurs-
neyð, jafnvel verri. Fólk er bundið af
heiðnum siðum, þarf að bera út börn
sín, kasta þeim fyrir krókódíla, eða
fara til seiðmannsins með þann litla
mat sem eftir er í húsinu vegna þess
að andarnir krefjast þess, láta rífa
tennur úr kornabörnum með skítug-
um pinnum svo eitthvað sé nefnt.
Þetta er ekki gert vegna þess að
foreldrunum þyki ekki vænt um börn-
in sín, heldur vegna þess að þeir eru
bundnir af siðum og venjum, illum
öndum sem þeir óttast. Þess vegna
eru þeir neyddir til að gera slíkt. Þetta
er mikil neyð. Ég hef oft séð fólk sem
hefur þurft að ganga í gegnum slíkt og
það líður óskaplega sálarkvöl og
neyð. Þetta gleymist oft þegar talað er
um neyðina í Afríku. Það er e.t.v.
eðlilegt. Þetta verður ekki fest á filmu
eða sýnt á mynd á neinn raunhæfan
hátt. Til að sjá þetta þarf að kynnast
fólkinu og lifa með því. Það væri gott
ef augu fleiri gætu opnast fyrir þessu
og það er þessi neyð sem kristniboðið
er fyrst og fremst kallað til að lina.
Það þýðir ekki að segja við þetta
fólk að siðir þess og venjur séu bara
vitleysa. Það þarf að eignast nýjan
lífsgrundvöll. Hin andlega neyð, neyð
heiðingjans, verður aðeins leyst með
því að boða Guðs orð svo að þeir
eignist nýjan lífsgrundvöll og hætti að
óttast illa anda og blíðka þá og losni
undan óttanum sem stjórnar lífi
þeirra.
Eyðileggur kristniboðið menningu
Afríkuþjóða?
— Þeir eru ýmsir sem halda því
fram, en sú skoðun er byggð á mis-
skilningi. Menning þessara þjóða og
þjóðflokka er vissulega að breytast,
en það er fyrst og fremst vegna
vaxandi samskipta þjóða í milli. Ef
við ætluðum að láta menningu þessa
fólks haldast óbreytta yrðum við að
einangra það algjörlega. Kristindóm-
urinn hefur vissulega áhrif á líf fólks-
ins og við getum kallað það breytingu
á menningu þess. En það er fyrst og
fremst það sem er neikvætt og fólkinu
andstætt sem breytist þegar það eign-
ast trú á Krist. Þegar fólk verður
kristið gerir það sér grein fyrir að
vissir þættir í fyrra líferni þess sam-
rýmast ekki kristinni trú. Það hættir
að bera út börnin sín og fórnar ekki
lengur matnum sínum við fórnartréð
o.s.frv. Aðra þætti í menningu fólks-
ins eflir kristindómurinn. í Konsó eru
t.d. mjög sterk fjölskyldutengsl.
Kristindómurinn eflir þessi tengsl,
eflir kærleika manna á meðal, sam-
heldni og samhjálp. Kristin trú kemur
þannig sem jákvætt afl inn í líf fólks
og eflir og byggir upp jákvæða þætti
menningar þess og daglegs lífs.
Nú hverfið þið til starfa á nýjum
vettvangi í Eþíópíu. Geturðu sagt
okkur eitthvað frá þessu nýja starfi?
— Kirkjan hefur kallað okkur til
starfa í Awasa og þar mun ég hefja
störf á skrifstofum suður-sýnódunnar,
en Konsó er einmitt í þeirri sýnódu.
Þar mun ég annast nokkurs konar
fjármálaráðgjöf og eftirlit og fylgjast
með fjármálum stöðvanna. Ég mun
einnig annast ofurlitla kennslu í bók-
haldi o.þ.h. fyrir þá sem annast slíka
hluti.
Ung stúlka splnnur bómull á meðan hún
bíður fyrir utan sjúkraskýllð í Konsó.
Sjúkrahjálp er einn þáttur kristnlboðs-
starfslns.
Við störfum í kirkju í Eþíópíu. Við
erum hluti af einni heild. Þess vegna
kallar kirkjan fólk til starfa á þeim
vettvangi sem hentar og flytur jafnvel
fólk frá einum stað til annars. Ég hef
ofurlítið komið nálægt fjármálum sýn-
ódunnar áður og þess vegna varð það
úr að við, sem erum íslendingar og
höfum starfað í Konsó, vorum beðin
að fara til Awasa og það voru ekki
margir aðrir þarna úti um þessar
mundir sem þekktu þessi mál betur en
ég. Varðandi þennan flutning má
benda á að við eigum ekki Konsó.
íslenska kristniboðsstöðin er ekki
lengur í höndum kristniboðsins. Hún
er alfarið eign innlendu kirkjunnar og
við erum starfsmenn hennar. Konsó
verður auðvitað okkar hjartabarn og
þar fáum við að starfa eins lengi og
þörf er talin á að kristniboðar séu í
Konsó. En það er nauðsynlegt fyrir
okkur að gera okkur grein fyrir að
eðli kristniboðsins er að ná út á nýja
staði. Kristniboðinn á í rauninni að
gera sjálfan sig óþarfan á gamla
staðnum og byrja á nýjum stað. Það
getur því komið að því að við förum
frá Konsó og hefjum starf á nýjum
stað, t.d. niðri í Voitódalnum. Yfir
því eigum við að gleðjast því það er
hluti af köllun okkar að ná til sem
flestra með fagnaðarerindið.
Þegar kristniboðar koma til starfa i
Eþíópíu er það stjórn kristniboðsins
og kirkjan sem ákveður hvar þeir
skuli starfa. Þetta er alfarið skipulagt
þarna úti. Eðlilegast er að þeir sem
þekkja starfið og aðstæður best
ákveði þetta.
Hvernig er að horfa fram á veginn
þegar þið snúið nú aftur til Eþi'
ópíu?
— Við förum með mikilli gleði og
þakklæti aftur til Eþíópíu eftir þessa
stuttu og ánægjulegu dvöl hér heima-
Það hefur verið gaman að heilsa upp
á kristniboðsvini og hitta þá sem bera
þetta starf uppi með fórn og fyrirbæn.
Þrátt fyrir ýmsar blikur á lofti og
vandamál er það nú svo að það er
Guð sem heldur dyrunum opnum
fyrir okkur í Eþíópíu. Meðan þær eru
opnar er það skylda okkar að gera
það sem við getum. Það er nóg af
verkefnum og margt ógert. Sem dærm
má nefna safnaðarfræðsluna og starfið
í Voitódalnum sem stendur okkur
einna næst. Þar eru opnar dyr og svo
lengi sem við fáum leyfi til að fara
þangað ber okkur að gera það. Ég vil
biðja kristniboðsvini að lýjast ekki,
biðja án afláts og takast á við verkefn-
in. Þetta eru miklar fjárhagsskuld-
bindingar og starfið kostar mikið, en
ef við störfum af trúfesti og leggjum
málið í Guðs hendur mun hann vel
fyrir sjá. Starfið ber árangur. Það er
e.t.v. ekki allt eins og við kristniboð-
arnir vildum óska okkur, en það ber
ávöxt og við náum til margra sem ekki
hafa heyrt fagnaðarerindið. Fyrir það
skulum við þakka Guði og starfa eins
lengi og dagur er.
Við þökkum Jónasi fyrir spjallið og
biðjum honum og fjölskyldu hans
blessunar Guðs á nýjum starfsvett-
vangi.
G.J.G■
8