Bjarmi - 01.09.1985, Page 20

Vegur lífsins
Þótt mér byðust gull og grænir skógar
og glæstar hallir, tign og þjónalið,
á leiðum mínum lystisemdir nógar
það læknað gæti ei sál né gefíð frið.
Því enga gæfu veitir heimsins hylli
sem hefur í sér nokkra sálubót.
Því hvað er lífíð? Dropi í djúpsins veldi,
sem draumur vafínn skugga, óldurót.
Og eilífðin, sem öllu faðminn býður
er endalaus. Já þvílíkt regindjúp.
Og ævistundin öruggt áfram líður
þótt enginn sjái gegnum tímans hjúp.
Hve gott er því að leggja í Herrans hendur
sinn hag og ráð og allt sem mæta kann.
Hann stjórnar vel og stýrir burt frá boðum,
að björtu landi fíytur þreyttan mann.
Ég veit ei neitt, sem veldur meiri trega
en vita menn án Guðs og náðar hans,
sem þykjast hafa visku varanlega
og vilja ei þiggja tilboð skaparans:
Að hver sem trúir, hólpinn verði hafínn
til himnadýrðar fyrir Jesú blóð.
í því er fólgin hamingja og heiður
og hjartað eignast dýran andans sjóð.
Því hver sem frelsast fær að reyna þetta,
þá fyrirgefnar verða syndir hans.
Og andinn glaður öðlast útsýn rétta,
hann á sín mál ískjóli frelsarans.
Og fyrir hann er gott og vert að vinna
þótt verði stundum gatan nokkuð þröng.
Hann fer á undan, vísar veginn rétta
svo vandamálið snýst í glcðisöng.
Ég heyri sagt að breyta þurfí boðum
sem Biblían til þessa hefur kennt.
Á þá að brenna hinum sterku stoðum
er standa undir lífsins dýrstu mennt?
Því ætla menn á orði Guðs að troða
að engu gera boðorð skaparans?
Er til nokkur annar kristindómur
en endurlausnarverkið frelsarans?
Það sama gildir fyrir aldir allar.
Þótt annað fyrnist stendur Drottins orð.
Hve öruggt lífþá ævidegi hallar
að eiga gnægð við Herrans náðarborð.
Þar hlyti frið hin eirðarlausa æska
sem áfram hrekst í straumi í leit að ró.
Því mannkyn allt á rúm í Herrans hendi
og hann á einn af kærleikanum nóg.
Já þökk sé Drottni, það er hann sem býður
að þeir sem trúa starfí fyrir hann.
Og óðfíuga þá áfram tíminn líður
þá yfírtekur nótt sitt þögla bann.
Hún kemur brátt, og enginn fær þá unnið
en akrar hvítir bíða hinsta dags.
ÍJesú nafni enn skal áfram halda
frá árdags risi, fram til sólarlags.
Þótt smátt oft sýnist verk, en vilji góður
þá varast skal að örvænta um neitt
því lieldur velli, Ijúfur lífsins óður
og Ijósi Drottins verður aldrei breytt,
það Ijómar bakvið brim og boða þunga
og byrðar léttir gegnum táradal.
Það bænin tendrar, óvissunni eyðir
og eitt er fært að græða lífsins kal.
Og blessi Guð þá okkar verk og vilja
að vera trú í starfí, nauðsyn ber.
Við andans gjafír aldrei megum dylja
af ótta við það fólk, sem trúlaust er.
Því stöndum föst og djörf í Drottins nafni
uns dagur rís á Ijóssins björtu strönd.
Hið æðsta takmark er að þjóna honum
sem á þann mátt að leysa dauðans bönd.
Já lof og þökk sé Drottni dýrðarinnar
sem dylst ei þeim er leita náðar hans.
Við knýjum á í krafti upprisunnar
sem kærleik birtir dýrstan, frelsarans.
IJann kom sem barn, en bar þó allra syndir,
sitt blóð á krossi gaf hann þjáðri drótt,
já fyrir heiminn, sem hann ávallt elskar.
í Orðið Guðs er líf og viska sótt.
Hugrún