Bjarmi - 01.10.1985, Síða 5

BARNIÐ
OG FAGNAÐARERINDIÐ
Kristilegt barna- og æskulýðsstarf er víða hafið
eða er að hefjast í kirkjum og kristilegum félögum.
Umfjöllunarefnið I brennidepli mótast af því að
þessu sinni. Fjallað verður um barnið og fagnaðar-
erindið í tveim greinum. Annars vegar er grein um
boðun meðal barna, hins vegar grein um börn og
bæn. Hér er mikilvægt efni á ferð. Hver kynslóð
þarf að miðla fagnaðarerindinu til hinnar næstu og
það er ekki sama hvernig það er gert.
Vigfús Hallgrímsson:
Vigfús Ifallgrímsson
er æskulýðsfulltrúi
hjá KFUM og KFUK í
Keykjavík.
Boðun
meðal bama
H þessari grein er ætlunin að taka til umfjöllunar gildi og
möguleika hins talaða orðs (orðræðuna) í kristinni boðun
meðal barna. Kristin boðun er vissulega meira en boðun í
orðum. Hún er einnig boðun í verki, með kristnum lífsmáta
sem grundvallast á kristilegum kærleika og trúariðkun,
bænagjörð, biblíulestri, o.s.frv. Hér verður aðeins fjallað um
orðræðuna til að takmarka greinina, þó kristin boðun í
víðtækum skilningi væri kannski æskilegra umfjöllunarefni.
Viðfangsefnið er því orðræðan í kristilegri boðun, gildi
hennar, hlutverk, möguleikar og takmarkanir í tengslum við
boðun meðal barna í nútímaþjóðfélagi.
Möguleikar orðræðunnar
„Hvernig eiga þeir að trúa á þann,
sem þeir hafa ekki heyrt um?“ spyr
Páll postuli (Róm. 10:14). Þessi orð
gefa til kynna að kristin boðun gerist
ekki án orða sem manninum eru flutt,
opinberuð. Það er í samræmi við
grundvallarviðhorf kristnidómsins, að
maðurinn hefur ekki fundið upp
kristna trú, heldur er hún manninum
opinberuð (sbr. 1. Kor. 2:9). Guð
hefur opinberað sig og boðskap sinn
manninum til lífs í samfélagi við sig.
Sú opinberun er fyrst og fremst fólgin
í persónu Jesú Krists, lífi hans, dauða,
upprisu og kenningu.
5