Bjarmi - 01.10.1985, Síða 8

gildi kærleikans, en um hann er rætt
hér næst undir fyrirsögninni TAK-
MÖRK ORÐRÆÐUNNAR.
1
Til þess að börn geti tileinkað sér boðskap verður að flytja hann á þann h átt að þroski
þeirra hamli ekki skilningi og að hann fái hljómgmrm i reynslu þeirra.
Takmörk orðræðunnar
Orðræðan hefur sínar takmarkanir.
Hún er ekki tekin trúanleg, tileinkuð
ef hún samsvarar ekki merkingarbærri
reynslu í hugum hlustenda. Að segja
barni að það sé alltaf Guðs vilji að
fólk deyi er ekki tilgangsrík þekking
fyrir barni sem nýlega hefur misst
foreldri. — Vill Guð að pabbi sé
frekar á himni en hjá mér sem þykir
svo vænt um pabba? gæti barn þá
spurt, og áfram: — Hugsar Guð þá
ekkert um mig? Börn vega og meta
þau skilaboð sem þau heyra.
Eins held ég að kristin boðum sé
ómöguleg án kærleika gagnvart börn
um eigi hún að vera tekin gild af þeim.
Hún felur í sér boðskap um takmarka-
lausa elsku Guðs til okkar syndugra
manna. Endurspegli hið kristna um-
hverfi (heimili, KFUM og KFUK
fundir, sunnudagaskólar, o.s.frv.)
ekki kærleika í samskiptum við
börnin, hvernig eiga þau þá að trúa að
Guð sé kærleikur? Kærleiki Krists á
að knýja okkur (2. Kor. 5:14), því við
miðlum kærleika Guðs ekki bara með
orðum, heldur einnig með lífi okkar,
hugsunum og atferli.
...meðal bama
reynsla, sem börn flytja með sér inn í
kristilegt starf. Ástæða þess er að
nútímaþjóðfélag býður upp á mjög
mismunandi reynslu fyrir börn. Sum
börn njóta sjaldan samvista við for-
eldra sína vegna mikillar vinnu þeirra
utan heimilis, á meðan önnur (t.d. í
sveit) taka þátt í vinnu foreldra sinna,
o.s.frv. Svo við tengjum lífsreynslu
barna boðunarstarfi má hugsa sér
eftirfarandi dæmi.
Hugsum okkur að ég haldi hugleið-
ingu og viðfangsefni hennar sé Guð.
Ég ákveð að útskýra eiginleika Guðs
með því að vísa til reynslu barna og
tengi Guð föðurhlutverkinu: Guði
má líkja við „kærleiksríkan föður“.
Hvernig munu börnin þá skilja hvern-
ig Guð er og hefur sá skilningur
merkingu? Mismunandi tei ég, því
börnin þekkja ólíka feður. Sum eiga
feður sem hafa „yfirgefið“ þau við
skilnað foreldra, aðrir eru strangir og
sýna litla hlýju í samskiptum við börn
og maka ogenn önnureigaumhyggju-
sama feður. Að líkja Guði við „kær-
leiksríkan föður“ skilst trúlega og
hefur merkingu fyrir börnum sem
þekkja kærleiksríka feður, á meðan
sama mynd af Guði hefur ekki merk-
ingu fyrir börnum sem ekki þekkja
kærleiksríka feður. Hvernig skal þá
yfirleitt tala við börn fyrst skilningur
þeirra ræðst af fyrri reynslu? Sýnist
mér það vera tvennt sem hafa ber í
huga. Annað er að útlista vel hugtök
í hugleiðingum til þess að hættan á
misskilningi sé í lágmarki. Hitt er
Orðræðan - heilagur andi
Kannski finnst einhverjum að ég
geri of mikið úr mannlegri visku til að
koma fagnaðarerindinu til skila. Hvað
ineð heilagan anda? Er það ekki
heilagur andi sein skapar skilning og
trú á Krist óháð mannlegri visku sem
þykist kunna svör við öllum vanda-
málum í boðun orðsins? Jú, því er ég
sammála, en samt ekki þannig að við
sem boðum kristna trú séum Iaus allra
mála og það skipti engu máli hvernig
við flytjum orðið því heilagur andi
skapi trúna hvort sem er. Við boðend-
ur sköpum ekki trúna, en við getum
vissulega flutt boðskap á þann hátt að
hann verði hlustendum skiljanlegri og
komi í veg fyrir misskilning. Við
getum aðeins beðið að Guð fyrir
heilagan anda sinn starfi í hinu boð-
aða orði, skapi trú, sem vissulega er
ekki vérk predikarans heldur hins
lifandi Guðs.
8