Bjarmi - 01.10.1985, Blaðsíða 11

Bernskuárin eru tími þegar börnin sem eru
skírð, eiga að fá að lifa með Guði á eigin
forsendum, þ.e. þau tilheyra Kristi.
menna trúarlega hefð sem veiti barn-
inu öryggi og ró áður en það sofnar.
Það er augljóst að barn tengir bæn
við traust, öryggi og ró. Við skulum
hins vegar gera okkur grein fyrir að
öryggi þarf ekki að fela í sér trúarlega
merkingu. Til að sýna fram á þetta
vitnar Gr0nbæk til minningar heim-
spekingsins Haralds Hoffding í bók
sinni:
„Ég minnist kvölds þegar ég var fimm
eða sex ára. Mamma hafði komið mér
og tveim yngri bræðrum mínum í
rúmið og sat og las úr ævintýrum
Andersens fyrir okkur. Vissulega var
það sem við heyrðum spennandi en
aðalatriðið var notaleg öryggistilfinn-
ing sem spratt af því að hún, sem
okkur þótti svo vænt um, sat og gætti
okkar á meðan ævintýrið rann saman
við fyrsta drauminn."
í huga margra gegnir kvöldbænin
líklega svipuðu hlutverki og kvöldsið-
ur H0ffdings: Hún skapar öryggistil-
finningu. Öryggistilfinning er í sjálfu
sér ekki trúarlegs eðlis, segir
Gronbæk, en hann bætir við: — En
hún getur verið það. Og við hljótum
að spyrja án þess þó að hafa nokkurt
svar: Á hve mörgum hcimilum er
þeirri venju að biðja kvöldbæn beint
í kristilegan farveg, þannig að öryggið
grundvallist á fagnaðarerindinu?
Við vitum ekki svarið — en í
mínum huga er spurningin hvatning
til okkar sem kirkju að hjálpa foreldr-
um að"biðja með börnunum sínum.
(Viforeldre).
ALBAnÍA:
Skírn: Dauðasök
Roskinn prestur í Alhaníu, Ant-
on Luli, hefur verið dæmdur til
dauða fyrir að hafa skirt
ungbarn. Móðir barnsins var
dæmd í átta ára fangelsi.
Það var árið 1968 sem cin-
ræðisherrann í Albaníu, Hoxha,
lýsti yfir þvi að Albanía væri
guðlaust ríki og kristinni trú
úthýst. Segja má að landið hafi
undanfarin ár veríð aigjörlega
lokað l'yiir umheiminum.
rsú er iloxha fallinn frá og velta
margir því fyrir sér hvort einhver
breyting muni verða gerð á
stjórnkerfi landsins.
INDÓNESÍA:
Margír kristnir
Mikil kristileg vaknlng varð í
Indónesíu á sjöunda áratug
þessarar aldar og fjölgaði þá
mjög í kristnum krikjum í land-
iuu. Er nú talið að um tíu af
iiundraði Indónesa séu kristnir.
Indónesía er yflrieitt kallað mú-
hameðstrúarríki, hið næstfjöl-
mennasta í heiminum. Einar 140
milljónir manna byggja ólcljandi
eyjar Indónesíu. Þar af eiga 90
milljónir helma á Jövu, en hvergi
annars staðar á jarðarkringlunni
er cins þéttbýlt og þar, 644
manns á hverjum fcrkílómetra.
Margar kirkjur og kristileg
samtök eru í höfuðborginni,
DJakarta, t.d. baptistar, bjálp-
ræðisherinn, hvitasunnumenn,
lútherskir og öldungakirkju-
menn. Nefna má að norskir
kristniboðar starfa í Indónesíu í
samviniiu við lútherska kirkju í
landinu.
TAIVAM:
Dýrt að deyja
Taivanbúar tilbiðja anda og
látna forfeður. Kristniboðar þar
eystra segja að trúarviðhöfnin
sé meira en fornar siðvenjur,
hún sé mörgum mikil alvara. Trú-
arbrögð flestra eru blanda af
búddadómi, forfeðradýrkun og
andatrú.
rsýár Kinverja er haldið hátíð-
legt í viku í febrúar. Þá hittast
fjölskyldur og fólk tilbiður áa
sína og hin margvíslegu goð.
Púðurkeriingar springa látlaust
allan sólaihiinginn til þess að
fæla illai vættir í burtu. Tnunbu-
sláttur heyrist í hofunum, og úr
hátölurum glymja tilkynningar
um sýningar brúðuhúsanna á
götuhomunum á leikjum um
goðin og um fornar ættlr sem
ríktu í landinu.
I'yiir dyrum úti standa borð
með mat sem fórnað er öndunum
og fötur með peningum úr papp-
ír en þeim er brennt svo að hinir
dauðu séu vel fjáðir fyrir handan.
Þegar maður deyr getur fjöl-
skyldan notað sem svarar allt að
400 þúsund krónum til útfarar-
innar til þess að tryggja hag hins
látna í öðrum heimi. Kristniboð-
ar veita því athygli að þessi trúar-
lotning sem framliðnum er sýnd,
svo og andadýrkunin, færast í
aukana, þrátt fyrir nútímatækni
ýmis konar og þægindi sem Tai-
vanbúar njóta. Á hverjum degi
eru ný hof tekin í notkun og kviði
og óvissa magnast í hugum
margra: Þeir eru ekki vissir um
hvort þeir hafi veitt næga til-
beiðslu, hvort andarnir séu
ánægðir eða þeir muni hefna sín.
Kristinn „gróður" á erfitt upp-
dráttar í þessum Jarðvegi. Um
áramótin reynir nrjög á kristna
menn. Þeir eru margir þvingaðir
til að taka þátt ¦ áadýrkuninni
eða reknir að heiman og ekkl
viðurkenndir lengur sem ætt-
ingjar. Meðal Kínverja er skylt að
bera djúpa lotningu fyrir for-
eldrunum. Af þeim sökum er það
enn meiri raun en ella að ijúfa
tengslin við fjölskylduna.
Um 18 milljónir Kínverja eiga
heima á Taivan. Rikið þar kallast
Lýðveldið Kina. Enn dreymir Ta-
ivanbúa um sameiningu við meg-
inlandsfólkið, undir merkjum
Sun Jatsens sem lagði áherslu á
þrjú grundvallaratriði: ÞJóðern-
ishyggju, lýðræði og þjóðarein-
ingu. Stjórnmál eru viðkvæmt
umræðuefni og verða krístni-
boðar á Taivan að gæta tungu
sinnar.
11