Bjarmi - 01.10.1985, Qupperneq 11

Bemskuárin em timi þcgar bömin sem em
skírð, eiga að fá að lifa með Guði á eigin
forsendum, þ.e. þau tilheyra Kristi.
menna trúarlega hefð sem veiti barn-
inu öryggi og ró áður en það sofnar.
Það er augljóst að barn tengir bæn
við traust, öryggi og ró. Við skulum
hins vegar gera okkur grein fyrir að
öryggi þarf ekki að fela í sér trúarlega
merkingu. Til að sýna fram á þetta
vitnar Grönbæk til minningar heim-
spekingsins Haralds Hóffding í bók
sinni:
„Ég minnist kvölds þegar ég var fimm
eða sex ára. Mamma hafði komið mér
og tveim yngri bræðrum mínum í
rúmið og sat og las úr ævintýrum
Andersens fyrir okkur. Vissulega var
það sem við heyrðum spennandi en
aðalatriðið var notaleg öryggistilfinn-
>ng sem spratt af því að hún, sem
okkur þótti svo vænt um, sat og gætti
okkar á meðan ævintýrið rann saman
við fyrsta drauminn."
I huga margra gegnir kvöldbænin
h'klega svipuðu hlutverki og kvöldsið-
ur Hpffdings: Hún skapar öryggistil-
finningu. Öryggistilfinning er í sjálfu
sér ekki trúarlegs eðlis, segir
Grpnbæk, en hann bætir við: — En
hún getur verið það. Og við hljótum
að spyrja án þess þó að hafa nokkurt
svar: Á hve mörgum heimilum er
þeirri venju að biðja kvöldbæn beint
1 kristilegan farveg, þannig að öryggið
grundvallist á fagnaðarerindinu?
Við vitum ekki svarið — en í
niínum huga er spurningin hvatning
til okkar sem kirkju að hjálpa foreldr-
um að*biðja með börnunum sínum.
(Vi foreldre).
ALBAriÍA:
Skírn: Dauðasök
Roskinn prestur í Albaníu, Ant-
on Luli, hefur verið dæmdur til
dauða iyrir að hafa skirt
ungbarn. Móðir bamsins var
dæmd í átta ára fangelsi.
Það var árið 1968 sem ein-
ræðisherrann í Albaníu, Hoxha,
lýsti yfir því að Albanía væri
guðlaust ríki og kristinni trú
úthýst. Segja má að landið hafi
undanfarín ár verið algjörlega
lokað fyrir umheiminum.
INú er Hoxha fallinn frá og velta
margir þvi fyrir sér hvort einhver
breyting muni verða gerð á
stjómkerfi Iandsins.
INDÓnESÍA:
Nargir kristnir
Mikil kristileg vakning varð í
Indónesíu á sjöunda áratug
þessarar aldar og fjölgaði þá
mjög í kristnum krikjum í land-
inu. Er nú talið að um tíu af
hundraði Indónesa séu kristnir.
Indónesia er yfirleitt kallað mú-
hameðstrúarríki, hið næstfjöl-
mennasta í heiminum. Einar 140
milfjónir manna byggja óteljandi
eyjar Indónesíu. Þar af eiga 90
miiyónir helma á Jövu, en hvergi
annars staðar á jarðarkringlunni
er eins þéttbýlt og þar, 644
manns á hveijum ferkilómetra.
Margar kirkjur og kristileg
samtök em í höfuðborginnl,
Djakarta, t.d. baptistar, hjálp-
ræðisherinn, hvítasunnumenn,
lútherskir og öldungakirkju-
menn. Piefna má að norskir
kristniboðar starfa í Indónesíu í
samvinnu við lútherska kirkju í
landinu.
TAIVAM:
Dýrt að deyja
Taivanbúar tilbiðja anda og
látna forfeður. Kristniboðar þar
eystra segja að trúarviðhöfnin
sé meira en fomar siðvenjur,
hún sé mörgum niikil alvara. Trú-
arbrögð flestra em blanda af
búddadómi, forfeðradýrkun og
andatrú.
Nýár Kinverja er haldið hátíð-
legt í viku i febrúar. Þá hittast
Oölskyldur og fólk tilbiður áa
sína og hin margvíslegu goð.
Púðurkerlingar springa látlaust
allan sólarhringinn til þess að
fæla illar vættir í burtu. Tmmbu-
sláttur heyrist i hofunum, og úr
hátölumm glyinja tilkynningar
um sýningar brúðuhúsanna á
götuhomunum á leikjum um
goðin og um fomar ættir sem
riktu í landinu.
Fyrir dyram úti standa borð
með mat sem fómað er öndunum
og fötur með peningum úr papp-
ír en þeim er brennt svo að hinir
dauðu séu vel gáðirfyrirhandan.
Þegar maður deyr getur fjöl-
skyldan notað sem svarar allt að
400 þúsund krónum til útfarar-
innar til þess að tryggja hag hins
látna í öðmm heimi. Kristniboð-
ar veita því athygli að þessi trúar-
lotning sem framliðnum er sýnd,
svo og andadýrkunin, færast í
aukana, þrátt fyrir nútímatækni
ýmis konar og þægindi sem Tai-
vanbúar njóta. Á hverjum degi
em ný hof tekin í notkun og kvíði
og óvissa magnast í hugum
margra: Þeir em ekki vissir um
hvort þeir hafi veitt næga til-
beiðslu, hvort andamir séu
ánægðir eða þeir muni hefna sín.
Kristinn „gróður" á erfitt upp-
dráttar i þessum jarðvegi. Um
áramótin reynir mjög á kristna
menn. Þeir em margir þvingaðir
til að taka þátt í áadýrkuninni
eða reknir að heiman og ekki
viðurkenndir lengur sem ætt-
ingjar. Meðal Kinverja er skylt að
bera djúpa lotningu fýrir for-
eldmnum. Af þeim sökum er það
enn meiri raun en ella að ijúfa
tengslin við fjölskylduna.
Um 18 miljjónir Kinveija eiga
heima á Taivan. Rikið þar kallast
Lýðveldið Kína. Enn dreymir Ta-
ivanbúa um sameiningu við meg-
inlandsfólkið, undir merkjum
Sun Jatsens sem lagði áherslu á
þijú gmndvallaratriði: Þjóðem-
ishyggju, lýðræði og þjóðarein-
ingu. Sljómmál era viðkvæmt
umræðuefni og verða kristni-
boðar á Taivan að gæta tungu
sinnar.
11