Bjarmi - 01.10.1985, Síða 14

—Finnst þér börnin sem koma í
sumarbúöirnar hafa breyst á þessu 35
ára tímabili?
—Já, ég er ekki frá því. Ég held að
þau séu í senn sjálfstæðari og ósjálf-
stæðari en áður var.
Þau eru sjálfstæðari að því leyti að
þau virðast ekki eins háð mömmu
sinni og áður var. Þá var ekki óal-
gengt að börn grétu á kvöldin af því að
mamma var hvergi nærri. Nú er það
viðburður, ef einhver grætur af löng-
un eftir að fá mömmu sína til sín. Mér
kemur stundum í hug að börn séu nú
vanari því að móðirin sé langtímum
saman utan heimilisins og þau læri að
lifa í sátt við það.
A hinn bóginn virðist mér stundum
eldri börnin ósjálfstæðari en áður og
háðari því að starfsfólkið finni þeim
eitthvað skemmtilegt að glíma við.
—Er erfitt að vera ráðskona í
Kaldárseli?
Ætli það sé ekki svipað og í öðrum
sumarbúðum? Auðvitað getur vinnu-
dagurinn oft orðið langur og það er í
mörg horn að líta, ekki síst þegar
kaffisalan er hér í lok sumars.
Ég veit að sumir sem starfað hafa í
Selinu eru orðnir dauðþreyttir eftir
fyrstu vikuna, einkum vegna hávað-
ans í börnunum daginn út og daginn
inn. En þetta á vel við mig. Ef til vill
af því að ég var alin upp í stórum
systkinahóp þar sem alltaf var eitt-
hvað um að vera.
Stundum gefst mér tími til að Ieggja
mig aðeins um miðjan daginn og þá
sofna ég strax ef börnin eru inni, en
séu þau öll úti í gönguferð þýðir
ekkert fyrir mig að reyna að sofna. Ég
þarf að heyra ærslin í krökkunum til
þess að geta sofnað.
Nei, mér finnst starfið ekki erfitt. í
fyrrasumar tók ég mér sumarfrí í
fyrsta skipti í 35 ár ef frá eru taldir 2-3
dagar fyrir fjölskylduferð, en það er
alls ekki neitt merki þess að ég sé farin
að þreytast á starfinu.
—Hvers vegna heldur þú áfram að
vera með í kristilegu sumarbúða-
starfi?
—Tilgangurinn með starfinu í
Kaldárseli er að boða Guðs orð og
kenna börnunum að þekkja Jesúm
Krist, besta vininn sem þau geta
eignast. Og það er þess vegna sem ég
er þakklát fyrir að fá að vera með í
þessu starfi.
Sem barn og unglingur var ég með
í KFUM og KFUK og átti mína
barnatrú. Mágur minn Sveinbjörn
Sveinsson var mikill KFUM-maður
og hann og systir hans, sem var blind,
tóku mig með sér á kristileg mót.
Hann benti mér á rétta leið og sagði
stundum við mig: „Vertu aldrei þar
sem þú vilt ekki vera þegar Kristur
kemur aftur“.
Svo var það árið 1936 að hingað
kom hópur kristinna stúdenta frá
Noregi og hélt samkomur. Ég sótti
þær vel og á þeim tíma átti ég mitt
afturhvarf. Þá varð trúin á Jesúm,
sem frelsara minn og Drottin, nýr og
lifandi veruleiki.
Og þá vaknaði djúp þrá í hjarta
mínu eftir því að fá að þjóna Guði.
Ég þráði að vita hvernig Guð gæti og
vildi nota mig og í þeirri leit dró ég
mér orð úr Biblíunni. Versið sem ég
fékk var úr 21. kafla Jóhannesarguð-
spjalls þar sem Jesús segir: „Gæt þú
lamba minna.“
Þessi orð Jesú töluðu beint til mín
og mótuðu afstöðu mína, Iíf og starf
upp frá því.
Það er ekki oft sem ég tala til
barnanna út frá Guðs orði, mér finnst
aðrir hæfari til þess en ég, en þegar
það kemur fyrir, segi ég stundum við
börnin að þau séu lömbin og að Jesús
hafi kallað mig til að gæta þeirra og
segja frá kærleika hans.
Ég hef fengið náð til að taka þátt í
margþættu kristilegu starfi, ekki að-
eins í KFUK heldur einnig í kristni-
boðsdeild félaganna, kirkjukórnum
og sunnudagaskólanum í Fríkirkjunni
og allt hefur það veitt mér ómælda
blessun.
Ég er Guði sérstaklega þakklát
fyrir það að hann leyfir mér að taka
þátt í starfinu í Kaldárseli og hlýða
þannig boði hans: „Gæt þú lamba
minna.“ Og nú þegar sumarstarfið er
60 ára er mér efst í huga þakklæti til
Drottins fyrir vernd hans og varð-
veislu öll þessi ár. G.
14