Bjarmi - 01.10.1985, Síða 17
hið innra glefsandi vargar. Af ávöxt-
um þeirra skuluð þér þekkja þá.
Hvort geta menn lesið vínber af
þyrnum eða fíkjur af þistlum?“ (Matt.
7,15-23).
Ekki er alltaf auðvelt að segja til
um tegund og gæði gróðurs fyrr en
ávextirnir fara að segja til sín. Úr því
að við eigum að þekkja falsspámenn
af ávöxtum þeirra táknar það að þeir
verða ekki alltaf þekktir af ytra yfir-
bragði eða breytni. Um skeið líta þeir
út eins og „góð tré.“ Fyrir sjónum
okkar eru þeir líkir sönnum spámönn-
um.
En ávextirnir koma í ljós. Og þar
sem við eigum að geta þekkt þá á
ávöxtunum getur ekki verið átt við
dómsdag þegar líf þeirra verður af-
hjúpað. Það hlýtur að þýða að tegund
ávaxtarins sem sker úr um eðli og
gæði trésins verði okkur sýnileg hér í
tímanum.
Ekki segir berum orðum hver
ávöxturinn er. En hér er rætt um fals-
spámenn og því má ætla að átt sé við
predikun þeirra — og þó ekki aðeins
sjálfa predikunina. Hana má enda
afhjúpa strax, en ávextirnir sem við eig-
um að þekkja þá af koma ekki strax í
ljós. Þeir þurfa alltaf nokkurn tíma til
að þroskast. Líklegt er því að hér sé
átt við árangurinn af predikun þeirra
og starfsemi.
Ýmislegt sem brýtur í bága við
Biblíuna mun spretta í slóð þeirra. Af
því má draga þá ályktun að andi Guðs
er þar ekki að verki, enda er ávöxtur
andans ávöxtur að hætti Biblíunnar, í
samræmi við hana.
Gefum gaum að muninum á verk-
um holdsins og ávexti andans í Gal.
5,19-22:
„En holdsins verk eru augljós, og
eru þau: Frillulífi, óhreinleikur, saur-
lífi, skurðgoðadýrkun, fjölkyngi,
fjandskapur, deilur, metingur, reiði,
eigingirni, tvídrægni, flokkadráttur,
öfund, ofdrykkja, svall... En ávöxtur
andans er: Kærleiki, gleði, friður,
langlyndi, gæska, góðvild, hógværð,
bindindi."
Ástæða er til að stinga við fótum
þegar ávextir predikunar eða hreyf-
ingar verða þeir, sem hér að ofan er
lýst.
Bræðrafélaginu er sundrað og
tnenn dragast í flokka. Jesús sagði við
andstæðinga sína: „Sá sem ekki
samansafnar með mér, hann sundur-
dreifir“ (Matt. 12,30).
Andinímsloftið í kristilega samfé-
lagshópnum verður hart og menn
verða dómsjúkir. Fólk eyðileggur
kærleikssamfélag með sérkenningum.
Þá segir orð Guðs: „Þótt ég talaði
tungum manna og engla en hefði ekki
kærleika yrði ég hljómandi málmur
eða hvellandi bjalla. Og þótt ég hefði
spádómsgáfu og vissi alla leyndar-
dóma og ætti alla þekking og þótt ég
hefði svo takmarkalausa trú að færa
mætti fjöll úr stað en hefði ekki
kærleika væri ég ekki neitt“ (1. Kor.
13,1-2).
Trúaða fólkið öðlast þá ekki and-
lega lausn, vissu og gleði heldur lifir í
þrældómi undir lögmálinu og mann-
legum kenningum. Biblían segir: „Til
frelsis frelsaði Kristur oss. Standið
því fastir og látið ekki aftur leggja á
yður ánauðarok“ (Gal. 5,1).
Predikunin og kenningin er svo
„frjáls" að hún leiðir til holdlegs
frelsis, svo að menn sem játa að þeir
séu kristnir lifa í synd (frillulífi, lygi,
óheiðarleika) í því skálkaskjóli að
„Golgata hylji allt“. Biblían segir:
„Hvað þá? Eigum vér að syndga af
því að vér erum ekki undir lögmáli
heldur undir náð? Fjarri fer því. Vitið
þér ekki að þeim sem þér frambjóðið
sjálfa yður fyrir þjóna til hlýðni, þess
þjónar eruð þér sem þér hlýðið, hvort
heldur er syndar til dauða eða hlýðni
til réttlætis?“ (Róm. 6,15-16).
Menn hafa spáð um ókomna hluti
og rættist ekki. Biblían segir: „Ef
þú segir í hjarta þínu: Hvernig fáum
vér þekkt úr þau orð er Drottinn hefir
ekki talað? þá vit að þegar spámaður
talar í nafni Drottins og það rætist eigi
né kemur fram þá eru það orð sem
Drottinn hefir eigi talað. Af ofdirfsku
sinni hefir spámaðurinn talað það“
(5. Mós. 18,21-22).
Sá sem ræktar ávexti verður að
bíða þess í mikilli þolinmæði að þeir
vaxi svo að hann geti komist að
raun um gæði trés sem hann er óviss
um. Á sama hátt ber okkur stundum
að fresta því að dæma hart eða
viðurkenna alls konar nýtískustefnur
og hæpna predikara þangað til við
sjáum ávextina af lífi þeirra, fræðslu
og starfi.
C. Hæfíleikinn að greina and-
ana
Að endingu skal vikið að þriðju
leiðinni sem Biblían bendir á í þessu
sambandi. Það er náðargáfan að
greina andana. Hún er nefnd í 1. Kor.
12,10. Hún er sérstök gjöf auk ann-
arra gjafa eins og lækningagáfu,
gáfunnar til að gera kraftaverk, spá-
mannsgáfu, tungutalsgáfu o.s.frv.
Ekki er því svo farið að sérhver
kristinn maður búi yfir öllum þessum
gáfum, heldur einni eða fleiri (1. Pét.
1,10). Þess vegna er ekki öllum trúuð-
um, kristnum mönnum veitt náðar-
gáfa að greina andana, heldur
sumum. Takið eftir orðalaginu í 1.
Kor. 12,10: „Öðrum framkvæmd
kraftaverka, öðrum spámannleg gáfa,
öðrum greining anda.“
Þetta er ekki meðfæddur, sálrænn
eiginleiki frekar en aðrar gjafir and-
ans heldur sérstök nýsköpun og bún-
aður anda Guðs (1. Kor. 12,11-31).
Fyrri aðferðirnar tvær til að greina
andana byggjast á athugun og eftir-
tekt, en þessi kemur þannig fram að
maðurinn snýst þegar í stað gegn öllu
andlegu valdi sem ekki er af Guði.
Það er hæfileiki til að hirða ekki um
ytra borðið, orð og hegðun, heldur
afhjúpa andann sem undir býr.
Eins og fyrr er að vikið munu
falspredikarar koma fram hópum
„En ávöxtur andans er: Kærleiki, gleði, friður, langlyndi, gæska,
góðvild, trúmcnnska, hógværð og bindindi."
17