Bjarmi - 01.11.1985, Blaðsíða 16

Árni Sigurjónsson:
Tvær minningar
JIL. egar líða fer á ævina rifj-
ast upp fyrir mönnum ýmsir atburðir
liðins tíma, ekki síst frá bernsku- og
æskuárum. Gjarnan fer þá svo að
menn sjá hlutina fyrir sér í rósrauðum
hyllingum, eða a.m.k. í meiri ævin-
týraljóma en raunveruleikinn var.
Á þessu sumri hafa rifjast upp fyrir
mér tveir atburðir er áttu sér stað fyrir
um það bil hálfri öld. Sá fyrri þótti
mér marka nokkur tímamót í kristi-
legu starfi á sínum tíma, einkum hvað
varðar söng og hljóðfæraleik á kristi-
legum samkomum.
Hópur ungs fólks um tvítugsaldur
hafði boðað til samkomu í húsi
kristniboðsfélaganna, Betaníu, við
Laufásveg í Reykjavík, síðla sumars
árið 1935. Aðal hvatamaðurinn var
Bjarni Eyjólfsson, sem lengi var rit-
stjóri Bjarma, eins og kunnugt er.
Bjarni hafði brennandi áhuga fyrir að
ávinna menn til trúar á Jesúm Krist,
og höfðu nokkur ungmenni komist til
lifandi trúar fyrir vitnisburð hans,
bæði í sumarbúðunum í Vatnaskógi
eða í sambandi við biblíulestra er
hann gekkst fyrir.
Um þessar mundir voru ekki haldn-
ar almennar samkomur á vegum
KFUM og K við Amtmannsstíg.
Munu þær hafa lagst niður um skeið
þegar kristniboðsfélögin í Reykjavík
keyptu húseignina nr. 13 við Lauf-
ásveg árið 1931 og héldu samkomur
þar á sunnudagskvöldum. Það var því
ekkert nýnæmi þótt kristilegar sam-
komur væru haldnar á þessum stað
með söng og vitnisburðum. En full
orðið fólk og jafnvel gamalt sett
mestan svip á samkomurnar.
Fyrrgreind samkoma, sem ung;
fólkið hafði boðað til, bar því með sé
óvenju ferskan blæ. Nokkur hópu;
þessara ungmenna stóð í horni salar
ins við orgelið og söng fyrir óvenji
fjörmikla kristilega söngva við undir-
leik á nokkra gítara og tvö mandólín,
auk orgelsins. Greina mátti milliradd-
ir eða yfirrödd í nokkrum lögum, þótt
þetta væri ekki æfður kór. Söngvarnir
eru mér enn minnisstæðir og efni
þeirra hafði mikið vitnisburðargildi:
„Ég vil syngja þér sönginn um Jesúm,
því að sál minni nú er hann allt...“ og
viðlagið: „Þú með blóðinu á krossin-
um Kristur hefur keypt mig frá vill-
unnar stig...“. Þessi söngur var ekki í
prentuðum söngbókum og er eftir
Jóhannes Sigurðsson, sem söng raun-
ar með í hópnum, sem einskonar
„öldungur“. Fleiri söngvar voru
reyndar sungnir af lausum blöðum í
handriti, svo sem: „Ég hlaut þann vin
sem heitir Jesús“ og „Jesú nafn er
öllum nöfnum æðra“. Eldri söngvar
úr söngbók kristniboðsfélaganna voru
einnig sungnir með nýju fjöri, svo
sem „Ég vil syngja’ um Jesú
miskunn“.
Boðskapur þessara ungmenna
mátti því vera öllum viðstöddum
augljós. Þau höfðu kynnst kærleika
Jesú Krists og vildu að aðrir fengju að
Ami Siguijónsson.
kynnast honum. Um það fjallaði
söngur þeirra og vitnisburður. Á þess-
ari samkomu stigu nokkur þeirra í
fyrsta sinn í ræðustól og sögðu frá
trúarreynslu sinni og löngun til þess
að þjóna frelsara sínum. Ritningarorð
sem eitt þessara ungmenna las sem
inngang að vitnisburði sínum gæti
verið einskonar yfirskrift yfir þessari
vitnisburðarstund: „Það orð er satt
og í alla staði þess vert að viö því sé
tekið, að Kristur Jesús kom í heiminn
til að frelsa synduga menn“ (1. Tím.
1,15).
Samkoma þessi varð ekki minnis-
stæð fyrir það, að vitnisburðir þessa
unga fólks væru fluttir af mikilli
djörfung eða mælskusnilld eða söng-
urinn áhrifamikill vegna Iistræns
flutnings eða góðrar samæfingar.
Miklu fremur voru orðin flutt í mikl-
um veikleika og söngurinn túlkaði
aðeins það sem í hjörtunum bjó. En
heilagur andi er ekki háður styrkleika
manna eða mælsku þeirra og máttur-
inn fullkomnast stundum í veikleika.
Einum samkomugesta varð að orði
eftir samkomuna: „Hvað þurfum vér
framar votta við“.
Mér hefur jafnan þótt þessi sam-
koma marka tímamót, einkum hvað
varðar söng á kristilegum samkom-
um. Söngur studdur undirleik strengja-
hljóðfæra var næsta fátíður á þeim
árum nema hjá Hjálpræðishernum.
Þó höfðu nokkrar ungar stúlkur í
KFUK myndað söngflokk, sem þær
nefndu Ungmeyjakór KFUK. Not-
uðu þær m.a. gítara til undirleiks.
Fóku sumar þeirra raunar þátt í
tessari samkomu.
í kjölfar þessarar samkomu hófust
m haustið svonefndar Æskulýðsvik-
ír KFUM og K fyrir forgöngu Magn-
isar Runólfssonar, sem þá var nýráð-
inn aðstoðarframkvæmdastjóri
KFUM. Var all fjölbreyttur söngur á
þeim samkomum og ekki síður á
„vakningaviku æskunnar“, sem hald-
in var í framhaldi af fyrstu æskulýðs-
vikunni. En það er önnur saga og
verður ekki sögð að þessu sinni.
16