Bjarmi - 01.12.1985, Blaðsíða 7

Grátið á hátíð
Eftir Egil Grandhagen.
K Það var aðfangadagskvöld eþí-
ópskra jóla í Gídole. Við vorum
komin saman til ársfundar í stóru
kirkjunni fyrir utan kristniboðsstöð-
ina.
Fólk var komið hvaðanæva úr fylk-
inu, sumir úr kirkjum sem kommún-
istar höfðu lokað. Varaforseti lúth-
ersku kirkjunnar stóð í ræðustólnum.
Fagnaðarerindið var flutt með krafti
og vakningatón. Syndir í söfnuðinum
voru nefndar á nafn. Boðskapurinn
hafði djúp áhrif á hinn mikla mann-
fjölda sem hlýddi á.
Sumir sátu álútir á bekkjunum og
grétu. Aðrir huldu andlitið í höndum
sér og báðust fyrir. Flestir hlustuðu á
jólaboðskapinn. Roskinn maður stóð
snöggt upp. Hann hafði fjarlægst
bæði Guð og konu sína — og svo
hafði þetta undið upp á sig. Hann
þráði heitt að byrja að nýju...
Að morgni jóladags vorum við
snemma á fótum. Við ætluðum til
Awasa og koma við í Arba Minch.
Lítil bílalest varð á vegi okkar í
útjaðri Arba Minch. Þetta voru vöru-
bílar úr hernum, hlaðnir óeinkennis-
klæddu fólki.
Þegar við vorum komin til kristni-
boðsstöðvarinnar var okkur sagt í
hvaða erindagjörðum þeir voru
þarna. Er guðsþjónustan í kirkjunni á
jóladag stóð sem hæst höfðu lögreglan
og hermenn komið inn og lagt hendur
á um það bil 150 manns úr söfnuðin-
um, unglinga og fullorðna, bæði karla
og konur. Sumir höfðu verið barðir
og því næst hent upp á bílpallana og
ekið með þá á brott. Einhverjir þeirra
sátu í fangelsi á annað ár...
•' Þannig er daglegt líf margra krist-
inna manna um heim allan. Þannig
munu og margir bræður og systur í
Drottni halda jól í ár. Það fylgir því
kostnaður að vera kristinn. Þegar
fagnaðarerindið nær tökum á manns-
hjörtum skapar það vitni sem eru fús
til að þjást sakir fagnaðarerindisins,
menn sem meta líf sitt einskis en hafa
tekið ákvörðun um að ríki Guðs gangi
fyrir öllu öðru. Þeir eru reiðubúnir að
vera með Jesú fyrir utan herbúðirnar
og bera vanvirðu hans. Þeir líta á það
sem heiður, ekki aðeins að trúa á
Jesúm heldur einnig að þola illt vegna
nafns hans.
Þetta hefur fyrir mörgum orðið
máttugur vitnisburður um sannleika
boðskaparins sem við flytjum. Sendi-
boðar okkar predikuðu hann í Mið-
Kína og Mansjúríu í sex áratugi.
Orðið sjálft skapaði lýð sem tengdist
Jesú traustum böndum. Nú hafa þeir
búið við þrengingar í meira en 30 ár.
Margir hafa sætt illri meðferð og
misþyrmingum vegna trúar sinnar.
En þeir standa stöðugir í trúnni. Þeir
hafa kveðið upp þann úrskurð að ríki
Guðs skuli metið meira en líf þeirra
og heill. Fyrir munn þessara votta
hefur boðskapurinn um Jesúm náð til
þúsunda Kínverja.
Drottinn gaf okkur ný verkefni í
Eþíópíu. Strax fyrstu árin settu miklar
vakningar svip á starfið. Nú eru á
þriðja hundrað þúsund manns í söfn-
uðunum á starfssvæði „okkar“ í Suð-
ur-Eþíópíu. Margir þeirra sitja nú í
fangelsi og miklu fleiri lifa í stöðugum
ótta við það sem morgundagurinn
kann að bera í skauti sér. Þeir hafa
helgað líf sitt Drottni og það kann að
kosta mikið í Eþíópíu.
Ég hef ekki getað gleymt þessu
atviki sem ég varð vottur að á jólunum
í Arba Minch. Enn einu sinni eigum
við að fá að halda jól í frjálsu landi og
njóta þess sem velferðarríkið getur
veitt okkur. Við munum enn hlusta á
stórkostlegasta boðskap sem til er í
heiminum, hlusta í öryggi og allsnægt-
um. Við skulum gleðjast yfir þessum
gæðum og þakka fyrir þau einnig á
þessum jólum.
En jafnframt viljum við með sér-
stökum hætti muna eftir og biðja fyrir
þeim sem tóku trú vegna vitnisburðar
sendiboða okkar og þola nú þrenging-
ar af því að þeir gátu ekki hætt að tala
um það sem þeir höfðu séð og heyrt
hjá Jesú. Höldum jól með þessurn
bræðrum og systrum sem þjást. Það
er hluti af ábyrgðinni sem fylgir því að
vinna að kristniboði.
7