Bjarmi - 01.12.1985, Blaðsíða 13

5
Hann fór inn í bílinn og setti í gang. Það tókst eftir
nokkrar tilraunir.
Þessi árstími var ekki sá besti að hans skapi. Snjóþungi —
hvassviðri — erfitt að komast á milli staða og mikið að gera.
Ofan á allt þetta voru það svo jólin. Allur þessi undirbúningur
og allt þetta umstang. Hann hafði einsett sér að á hans heimili
yrði jólaundirbúningurinn í minna lagi, helst enginn. Það var
ekki svo að skilja að hann kæmi svo mikið nálægt honum,
heldur sá konan og börnin um það, en þessi undirbúningur
hafði alltaf farið í taugarnar á honum. Ætti e.t.v. að leggja
jólin niður? Ekki svo að skilja að hann hefði ekki gaman af
fjölskylduboðunum. Smákökurnar voru hans yndi en...
— Var hann ekki margsaga í málinu? Engin jól og þó mátti
hann ekki til þess hugsa að missa af jólunum.
Hann var óánægður með sjálfan sig.
í rökræðum við sjálfan sig komst hann
Eftir
Málfríði
Finnbogadóttur
Hún leit í átt að glugganum. Hann var hélaður. Maðurinn
hennar var, ásamt fleirum, í kaupstaðarferð. Hann var
ókominn. Stuttueftiraðhannfórhafðigert miklahríð. Hríð
sem virtist aldrei ætla að slota.
- Hún kepptist viö verkin, en innra með henni leyndist óttinn
um að eitthvað hefði komið fyrir manninn hennar.
Hún hafði engan heimavið sem hún gæti sent til að grennslast
fyrir hvort allt væri í lagi. Enga gesti eða sendiboða hafði
heldur borið að garði svo hún hafði engar fréttir.
Barn grét og rauf þessar hugsanir hennar.
Hún hafði næstum gleymt barninu sem nú var orðiö svangt
Barninu sinnti hún og hugsaði um ieið hversu gott væri að vera
jafn áhyggjulaus og barnið. í raun naut hún þess að undirbúa jólin — en
þó bjó í undirmeðvitundinni óttinn—skilduallirskilasér heim?Fyrir
mörgum árum, þegar hún var enn barn að aldri, hafði faðir
hennar oröið úti í kaupstaðarferð fyrir jöl.
Hún reyndi að hrista af sér þessar hugsanir. Jólin voru t huga
hennar eitthvaö alveg sérstakt—öll þessi ljós — allt hreint
Oft hafði hún reynt aö írnynda sér hvernig það
var aö vera á Betlehemsvöllum á
jólanóttina foröum. Hún las
frásögnina í Biblíunni
af þessum
2.
Sfir sér.
d'ir honum og
^ari íæddur.
:taðráðinn í að ræða
i 'na, en það var ljóst
' heilum hug í fyrsta
' Vka undir með
og segja:
það var rétt
eins og himinninn opnaðist.
Feir urðu allir hræddir og
störðu upp í himininn. Skínandi
vera ávarpaði þá líkt og hún læsi hugsanir
þeirraog sagði: Verið ekki hræddir, og hún
sagðist færa þeim gleðiboðskap því að frelsarinn
væri fæddur í borg Davíðs. Veran var ekki ein
heldur fylgdu henni margar aðrar líkt og um himneska
hersveit væri að ræða og loftið hljómaði af lofi um Guð
Þegar þessi sýn hvarf þeim ákváðu þeir, eftir þónokkra
umhugsun, að fara og vita hvort þeir myndu finna ungbarn
það í jötu sem veran hafði sagt þeim frá.
Þeir komust óséðir inn í borgina og fundu fjárhús þar sem
fyrir voru hjón með barn. Barnið var klætt reifum oglá í jötu
alveg eins og veran — sem var e.t.v. engill — hafði sagt.
Þegar þeir snéru aftur til hjarðanna voru þeir þögulir og hugsi.
Hvers vegna höfðu þeir séð himininn opnast og fengið þessi
boð? Höfðu þeir séð engil?
Var þetta litla barn frelsarinn, friðarhöfðinginn og guðhetjan
sem þjóð þeirra hafði svo lengi beðið eftir?
Hann var sannfærður um að svo var og beið spenntur eftir að
sjá barnið vaxa úr grasi.
Þessi nótt og boðskapurinn sem hann fékk að heyra myndi
aldrei líða honum úr minni.