Bjarmi - 01.12.1985, Blaðsíða 14

*0 O)
•5 a
*o "1
fð "
= -R
(8 <U
a '0
<« A.
Guð
hefur
verið
mér
góður
14
t^a6,a

k\\50'
^vö
Það er skúraveður á Suðvestur-
horninu en styttir upp um það bil sem
við komum að Furulundi 9 í Garðabæ.
Húsið stendur norðanvert á hæðar-
bungu. Túnbletturinn erstór. „Gunn-
ar sonur minn sló hann fyrir mig í
sumar,“ segir Þórey Ingvarsdóttir
húsfreyja. Blómin gleðja augað þó að
farið sé að hausta og trén sem gróður-
sett hafa verið á lóðinni eru óðum að
teygja úr sér.
Tíu guðshús
Útsýnið er stórkostlegt, einkum í
vestur og norður, flóinn og fjalla-
hringurinn og svo Reykjavík og ná-
grannabyggðirnar. Við göngum í
bæinn. Húsfreyjan fer með okkur inn
í eldhús.
„Líttu hér út um gluggann! Við
sjáum að minnsta kosti tíu kirkjur
nær og fjær: Kirkjuna sem þeir eru að
smíða á Seltjarnarnesi, Neskirkju,
Landakotskirkju, Hallgrímskirkju,
turnana á Háteigskirkju, Kópavogs-
kirkju, kapellu kaþólsku nunnanna
hérna skammt frá - og úr stofunni
kirkjuna á Bessastöðum, Garðakirkju
og safnaðarheimili okkar Garðbæ-
inga!“
Heillandi umhverfið og þessi mörgu
guðshús hljóta að leiða hugann að
trúnni á skaparann og endurlausnar-
ann. Þórey býður okkur sæti í stofunni
og svarar fúslega spurningum okkar.
„Já, ég fer stundum í kirkju og
einkum er mér nauðsyn að ganga til
altaris. Ég er innilega þakklát Guði
fyrir að ég var alin upp í trúnni á
Drottin og hef aldrei á lífsleiðinni
orðið fyrir þeirri freistingu að hverfa
frá honum aftur.“
Móðir Þóreyjar var Halldóra Jóns-
dóttir. Við vitum að hún var áhuga-
söm KFUK-kona og bar kristniboðið
mjög fyrir brjósti.
„Hún kynntist Ólafíu Eiríksdóttur,
indælli bænakonu í KFUK, og það
varð til þess að hún fór að sækja fundi
og bænastundir í því félagi. Mér er enn
í minni hvílík áhrif það hafði á
mömmu. Þarna eignaðist hún lifandi
trú á Jesúm Krist og henni varð ljúft
að sækja bænastundir með konunum
sem hittust reglulega í bænaherberg-
inu í félagshúsinu við Amtmannsstíg
til að biðja hver fyrir annarri og fyrir
starfinu heima og ytra því að þessar
konur voru jafnframt einlægir kristni-
boðsvinir.“
Halldóra kenndi börnum sínum að
biðja og Þórey kveðst enn sjá hana
fyrir sér þegar hún sat á rúmstokknum
hjá þeim og fór með bænirnar með
þeim.
„Hún lét okkur einnig læra ýmsa
sálma úr söngbók KFUM og KFUK
því að hún fann að í þeim var svo
mikill boðskapur.
Pabbi fór líka að ganga veg trúar-
innar á Jesúm og hann hefur sagt við
mig: „Mamma ykkar kenndi mér að
biðja.“
Foreldrar okkar létu okkur systkin-
in fara í sunnudagaskóla KFUM og
síðan lá leiðin um deildir félaganna
eftir því sem aldurinn breyttist. Ég
varð sveitarstjóri 15-16 ára og var í
barnastarfinu þangað til égflutti hing-
að fyrir fáeinum árum.
Það fylgir því ómetanleg blessun að
leggja lið í starfinu. Þó að okkur
finnist oft að okkur vanti getuna til
verksins veitir það okkur sjálfum
svo mikinn styrk á göngunm
með Drottni að vera þátttakendur í
kristilega starfinu. Ég held að ég eigi
það KFUK mest að þakka að ég hef
varðveist í trúnni á Drottin allt fram
á þennan dag.“
Örugg hjálp í nauðum
Þórey Ingvarsdóttir var gift Ásgeiri
Péturssyni sem var flugmaður og
yfirflugstjóri hjá Flugleiðum. „Við
hjónin áttum samleið í trúnni og hann