Bjarmi - 01.12.1985, Blaðsíða 16

Guð
hefur
verið
mér
góður
syarna
þetta í okkur með allri annarri fræðslu
í félögunum.
Ég vildi óska að unga, trúaða fólkið
gerði sér far um að kynnast kristni-
boðinu sem best og legði því lið.
Heiðingjarnir bíða eftir boðskapnum
um Jesúm Krist og hjálpræði hans.
Kristniboðsstarfið þarf á svo miklum
stuðningi að halda. Við þurfum að
biðja fyrir þvf og leggja fram fé. Við
getum ekki annað en unnið að kristni-
boði af því að við hljótum að breiða
út trúna.“
„Og það má líka gera í hversdags-
lífinu?“
„Já, og kristin hjúkrunarkona hefur
vissulega tækifæri til þess meðal sjúkl-
inganna. Auðvitað þarf að fara með
gát gagnvart veiku fólki. Einu sinni
var okkur bannað að tala við sjúkling-
anaum trúmál ogstjórnmál. En efvið
viljum ekki leggja hömlur á eðlileg,
mannleg samskipti hlýtur trúmál ein-
hvern tíma að gera á góma.
Það er líka gott að draga fánann
strax að hún, reyna ekki að dylja að
við trúum á Drottin. Þá vita þeir sem
við störfum á meðal hvers þeir mega
vænta ef talið berst að trúmálum. Eg
hef líka reynslu af því að sumum
þykir gott að vita af trúuðu fólki í
námunda við sig.
Já, kristnir menn hljóta að reyna að
vitna um Jesúm Krist. Það er eðlilegur
þáttur þess að fylgja honum. Er til,
meira gleðiefni en þegar syndugur
maður snýr sér til Drottins og verður
lærisveinn hans?“
-b.
Guð skópstjörnurnar, l.Mós. 1,16
og ákvað fjölda þeirra og brautir, Jer.
31,35; Sálm. 147,4. Stjörnumergðin
er oft notuð sem líking um aragrúa,
mikinn fjölda, 1. Mós. 15,5; 22,17;
Neh. 9,23. Ljómi þeirra er mynd af
kristnum mönnum, Fil. 2,15, þeim
sem hafa leitt marga á braut réttlætis,
Dan. 12,3. Forstöðumönnum safnað-
annasjöerlíkt viðstjörnur, Op. 1,16.
Villukennendur eru sem reikandi
stjörnur, Júd. 13. Þarna eru sennilega
loftsteinar hafðir í huga. Þeir birtast
skyndilega og hverfa síðan út í
myrkrið. Villukennendur afla sér
frægðar skamma hríð og steypast
síðan í eilífa fordæmingu.
Vitringarnir frá Austurlöndum
sögðust hafa séð stjörnu hins nýfædda
Gyðingakonungs, Matt. 2. Menn hafa
mjög velt vöngum yfir þessari st jörnu.
Kepler, stjornutræðingurinn frægi,
taldi að þarna hefði verið um að ræða
margar stjörnur sem hefðu birst sem
ein stjarna fyrir sjónum manna, líkt
og átti sér stað í byrjun 17. aldar.
Þannig höfðu reikistjörnurnar Satúrn-
us og Júpíter samflot í fiskamerkinu
17. desember 1603. Næsta vor kom
Mars inn í stjörnumerkið og um
haustið leiftraði ný stjarna á sama
svæði á himninum, í byrjun af „fyrstu
stærð“ en smám saman dró úr skini
hennar uns hún varð nær ósýnileg í
október 1905. Með útreikningum sín-
um komst Kepler að þeirri niðurstöðu
að slíkt samflot stjarna hefði átt sér
stað um það bil sem Jesús fæddist.
Aðrir stjörnufræðingar, t.d. Tyge
Brahe, ætla að í frásögu Matteusar sé
um að ræða svonefnt nýstirni, eina af
einkennilegum fastastjörnum á him-
inhvolfinu sem „loga glatt“ við og við.
Slíkt nýstirni blossaði skyndilega í
desember 1934 í stjörnumerkihu
Herkúlesi.
Enn er sú tilgáta um „stjörnu
vitringanna" að þar hafi skær hala-
stjarna verið á ferðinni.
Margir líta svo á að ofangreindar
skýringar séu vart fullnægjandi.
Kirkjufeðurnir hugsuðu sér að engill
hefði birst vitringunum í líki stjörnu.
Þegar í spámælum Bíleams er
Messíasi líkt við stjörnu, 4. Mós.
24,17.
0
16