Bjarmi - 01.04.1995, Blaðsíða 23

STJÓRNMÁL
öðru vísi en menn voru vanir, það er að segja þá,
sem stóðu höllum fæti. Ekkjur, munaðarlausir,
börn, sjúklingar og utangarðsfólk af ýmsu sauðahúsi
átti sérstakan stuðning vísan hjá honum, og fyrir það
uppskar hann tortryggni og jafnvel hatur hjá vald-
höfum samtíðar sinnar. Löngum síðan mættu þeir,
sem áttu undir högg að sækja, sérstöku skjóli hjá
kirkjunni, og þannig hefur það ef til vill alltaf verið,
nema þegar kirkjan hefur litið á sig sem fram-
lengdan arm ríkisins.
Það er ef til vill þessi arfur frá Kristi og frum-
kirkjunni, sem reynist haldbestur, þegar menn vilja
taka ábyrga afstöðu til samfélagsmálefna. Þegar við
eigum þess kost að ganga í kjörklefann, ættum við
því að spyrja: Hver er stefna hinna ýmsu flokka í
málefnum þeirra, sem minnst mega sín í sam-
félaginu? Hvar er líklegast, að mitt atkvæði nýtist
þeim best - ekki um alla framtíð, heldur í þessuni
einu kosningum? Með þeim hætti fá orð Krists um
kærleikann til náungans og kirtlana tvo (sjá t. d.
Matt. 5:43 og Lúk. 3:11) raunverulega merkingu á
kosningavori.
Til að vera örlítið nákvæmari á ég við, að fólk ætti
með sérstökum hætti að huga að félagsmálapakka
stjórnmálaflokkanna og gera sér ljóst, að á því sviði
getur fagnaðarerindið og hin félagslega afleiðing
þess, tvöfalda kærleiksboðorðið, knúið okkur til að
kjósa gegn pólitískum skammtímahagsmunum
okkar sjálfra. Okkur ber sem sé skylda til að huga
að því, hvernig stjómmálaflokkamir hyggjast taka á
málefnum öryrkja, sjúkra, efnalítilla, aldraðra, lág-
launafólks og atvinnulausra. í samfélagi eins og því
íslenska, þar sem heilbrigðiskerfi er með því
fullkomnasta, sern gerist, atvinnulíf hefur um langt
skeið verið í blóma, frjáls samningsréttur hefur
komist á að minnsta kosti í orði og tryggingamál eru
í það minnsta ekki í fullkomnum ólestri, er það ef til
vill einn þjóðfélagshópur, sem sérstaklega ber að
hafa í huga við kjörborðið, og það eru börnin, sem
Kristur gerði að fyrirmynd lærisveina sinna (sbr.
Matt 18:2). - Börn hafa ekki kosningarétt,
hagsmunir þeirra eru þráfaldlega fyrir borð
bornir, en til þeirra eru gerðar
margvíslegar kröfur: Núna eru íslensk
börn til dæmis að búa sig undir að
borga reikninginn frá verðbólgu-
tímanum, en hann brann ekki upp
með skuldum þeirra, sem náðu
að fjárfesta. - íslenska
samfélagið er ef til vill í meira
Hvernig taka stjómmálaflokkamir á
málefnum, sem snerta börnl
mæli en nokkurt annað samfélag þjóðfélag hinna
fullorðnu.
Af þessum sökum er ef til vill allra brýnast, að vel
hugsandi fólk spyrji: Hvernig taka stjórnmála-
tlokkarnir á málefnum, sem snerta börn? Þar geta
margir málaflokkar komið til álita: Málefni fjöl-
skyldunnar, sem meðal annars endurspeglast í skatta-
pólitík, dagvistunarmál, skóla- og menntamál, en
einnig langtímastefnumörkun, sem miðar að því að
jafna greiðslubyrðinni frá verðbólgutímanum á lleiri
kynslóðir - þar á meðal verðbólgukynslóðina sjálfa,
sem nú fer með völdin þvert yfir tlokkakerfið.
Lokaorö
Þessi þráður skal ekki spunninn öllu lengra, enda eru
íslenskar kosningar leynilegar. Það felur í sér, að í
því efni á hver og einn við eigin samvisku, hvemig
hann eða hún kýs. Hér verður ekki reynt að höfða til
hennar frekar en orðið er. Mörgum þykir eflaust
líka, að þessi grein sé einhliða og með kröftuga slag-
síðu. Það er líka alveg satt. Um pólitík verður hins
vegar aldrei skrifað af hlutleysi. Greinin var þó ekki
skrifuð til að vinna málstað fylgi, heldur til að vekja
til umhugsunar.
Tókst það?