Bjarmi - 01.06.1995, Blaðsíða 7

Náttúruvernd og uinhverfismál
VIÐTAL
Eftir því sem ég læri meira fyllist ég dýpri
lotningu fyrir Gubi sem skapara
Rœtt við Leif Þorsteinsson líffrœðing
Dr. Leifur Þorsteinsson er líffræðingur
og starfar við erfðafræðideild Blóð-
bankans í Reykjavík. Meðal verkefna
hans þar eru rannsóknir á arfgengum
heilasjúkdómi sem oftast leiðir til
dauða á unga aldri. Hann átti einnig þátt í að
gera glasafrjóvganir að veruleika á Islandi. Það
iná því segja að verkefni hans tengist bæði
upphafi og endalokum lífsins. Frítíma sinn notar
Leifur til útivistar og þá helst til ferðalaga á
fjöllum.
Bjarmi tók hann tali og lagði fyrir hann nokkrar
spurningar um kristindóm og náttúruvernd. Fyrst
var hann spurður að því hvernig menntun hans,
starfog álnigi á útivist tengist hans kristnu trú.
- Allt frá því ég fyrst man eftir mér hefur hugur
minn beinst að náttúrunni og þá ekki síst að gróðr-
inum. Ferðalög á fjöllum hafa verið þar efst á baugi
og þá helst gangandi. Stærstu og ógleymanlegustu
stundir tilverunnar hef ég upplifað á fjöllum. Eitt
sinn var ég á göngu inni á hálendi íslands. Við
höfðum gengið í 1 1/2 dag í svarta þoku og vissum
varla hvar við gengum. En allt í einu komum við út
úr þokuuni. Það að koma út úr svarta þoku er
upplifun út af fyrir sig en að auki áttaði ég mig
nákvæmlega á því hvar ég var. Þessu augnabliki
gleymi ég aldrei. A slíkum stundum fyllist maður
sérstakri lotningu fyrir skaparanum.
Náttúran hvort sem hún er dauð eða lifandi, í
þeim skilningi sem við leggjum í orðin, er sköpun
Guðs og því ber okkur að umgangast hana
samkvæmt því. Öllu lífi er svo haganlega fyrir
komið að eftir því sem ég læri meira fyllist ég dýpri
lotningu fyrir Guði sem skapara alls á þessari jörð.
Það hlýtur að þurfa mun sterkari trú til að
sannfærast um að allt hafi orðið til vegna einhverra
tilviljana heldur en að trúa því að að baki búi kraftur
þess Guðs sem Biblían segir okkur frá.
- Um þessar mundir er mikið rœtt um umhverfis-
mál og náttúruvernd. Hefur kristindómurinn
eitthvað til málanna að leggja íþeirri umrœðu?
- Orðið náttúruvernd er e.t.v. orðið svolítið
klisjukennt. Það er næstum orðið svo að menn
leggja orðið misjafnan skilning í orðið.
Því er Ijóst að það hefur mjög víðtæka merkingu
og það verða sennilega alltaf átök um slíka hluti.
Mér koma í hug tvö skáld sem eru löngu gengin.
Báðir voru þeir hugsjónamenn en hvor á sinn hátt.
Annar þeirra var Einar Benediktsson sem sá framtíð
landsins í þeirri orku sem bundin er í fossunum.
Hann lét m.a. gera áætlanir um virkjun Þjórsár
mörgum áratugum áður en hún varð að veruleika.
Hinn var Þorsteinn Erlingsson sern sá fegurðina í
fossunum, fjöllunum og náttúrunni bæði dauðri og
lifandi. Hvor á sinn hátt höfðu þeir heilmikið til
síns máls. Eg held að sannkristnir menn verði að
standa þarna mitt á rnilli. Guð setti okkur sem sína
ráðsmenn og bauð okkur lifa á því seni jarðar-
kringlan gefur af
sér en við verðum
jafnfranil að átta
okkur á því að við
verðum að skila
því aftur til nátt-
úrunnar sem við
tökum frá henni þó
í annari mynd sé.
Þarna er um að
ræða hárfínt jafn-
vægi sem aldrei má
raskast. Þetla er
spurning uni fjár-
magn og virðingu
mannsins fyrir
sjálfunt sér og sínu
nánasta umhverfi.
Leifur Þorsteinsson.
7