Bjarmi - 01.06.1995, Blaðsíða 11

BIBLÍUSKÓLAR
við vorum tvær saman í
herbergi. Það var hægt að
fá einstaklingsherbergi en
þau voru dýrari. Sumir
Oslóbúar sváfu reyndar
heima hjá sér og komu í
skólann að morgni. Það
sparaði þeim pening. Þess
má til gamans geta að
stúlkan, sem seinast var
rneð mér í herbergi, er nú
kristniboði í Afríku ásamt
manni sínum sem einnig
var á skólanum og við
höfum haldið sambandi
allan tímann og skrifumst
enn á.“
Hvernig var náminu
háttað?
„Kennsla var frá kl. 9 á
morgnanna til kl. 14. Þá tók við lestur og heima-
lærdómur. Stundum vorum við send til nærliggjandi
þorpa og bæja og vorum þar með samkomur. Oftast
voru kennararnir með okkur en þó ekki alltaf. Bæna-
stundir voru reglulega og hver dagur og hver
kennslustund voru byrjuð með lestri úr Biblíunni og
stuttri bæn.“
Hafði námið trúarleg álu ifá þig?
„Já, trúin dýpkaði. Annars var ég alltaf trúuð. Ég
tók ákvörðun um að fylgja Jesú áður en ég fermdist.
Námið var yndislegt. Ég hafði mikla blessun af að
lesa rit spámannanna í Gamla testamentinu, einkum
þau sem boðuðu komu Jesú í þennan heim. Ég hafði
áður haldið mikið upp á Jesaja. En í kennslustund-
unum laukst upp fyrir mér hve margir aðrir liöfðu
spáð komu Messíasar. I prédikunartímunum lærði ég
margt. Okkur var kennt að undirbúa hugleiðingamar
vel. Rík áhersla var lögð á að við létum textann tala
til okkar sjálfra áður en við töluðum til annarra. Að
ræðunni áttum við að vinna eins og við höfðum
tíma, vit og þekkingu til, annað gætum við ekki
boðið Drottni. Hið góða samfélag við trúuð systkin
var mér mikils virði. Sambandið við aðra nemendur
og kennara var mjög gott. Ég minnist þess hve það
veitti mikla hugarró og öryggi þegar kennararnir
báðu á morgnana fyrir okkur nemendunum sem áttu
að þreyta próf samdægurs. Einnig má geta þess að
ég komst í náið samband við nokkra skólafélaga
sem áttu í erfiðleikum. Varð ég þá vitni að því
hvernig Guð heyrði bænir og leysti úr vandamálum.
Allt þetta treysti samband mitt við frelsarann og jók
þekkingu mína á honum og orði hans. A biblíu-
skólanum lærði ég margt sem hefur komið mér að
góðum notum í lífinu. Nárnið og dvölin þar hefur
verið mér til ómetanlegrar blessunar.“
Hvernig var að búa í Noregi?
„Mér líkaði afar vel í Noregi. Eftir þriggja mánaða
námskeiðið hafði ég hugsað mér að koma heim. Ég
var kennari við gagnfræðiskólann við Lindargötu og
afleysingakennarar leystu mig af. Mig langaði hins
vegar að læra meira og sagði upp starfi mínu við
Lindargötuskólann til að geta farið á annað nám-
skeið. Að því loknu sinnti ég prédikunarstörfum
fyrir Heimatrúboðið í Buskerud í tvö ár. En fór þá
heim til íslands vegna móður minnar þó að rnig
langaði að vera lengur úti.“
Var eitthvað í tengslum við skólann eða námið
sem þér þótti sérstaklega vœnt um?
„Það var margt. Sérstaklega þó eitt lítið herbergi
uppi undir súð sem var svokallað bænaherbergi.
Þegar komið var inn blasti við stórt auga á veggnum
sem táknaði hið alsjáandi auga Guðs. Þangað fór ég
oft, bæði ein og með öðrum. Þar átti ég margar
góðar stundir frammi fyrir Guði.“
Getur maður verið of gamaII til aðfara á biblíu-
skóla?
„Ég skal segja þér það að á skólanum voru á
annað hundrað nemendur. Þar var ein kona unt
sextugt, hún féll afar vel inn í hópinn. Annars rná
fólk ekki heldur vera of ungt. Maður þarf að hafa
nægan þroska og vera á mótunaraldri. Ágætt er að
fara um tvítugsaldurinn þó þessi sextuga hafi fallið
vel í hópinn.“
Nemendahópurinn á
sjö mánaða
námskeiðinu, ásamt
fjórum kennurum.
Lilja er fjórða frá
vinstri í efri röð.
Þorkell Pálsson er
lengst til vinstri í efri
röð og Christen
Hallesby lengst til
hægri í neðri röð.
11