Bjarmi - 01.06.1995, Blaðsíða 25

Valdís Magnúsdóttir, kristniboði
KRISTNIBOÐ
Stórkostleg bænheyrsla
Hún stendur böðuð í heitri síðdegissólinni á
veröndinni og brosir eins og venjulega, blíðleg
og svolítið feimin.
Monica Kapello er um 18 ára. Hún er ekki tág-
grönn eins og flestar Pókotkonur heldur smáþybbin
eða sælleg eins og unglingsstelpur verða oft ef þær
hafa verið svo lánsamar að hafa verið í skóla. Þá
þurfa þær ekki að erfiða eins mikið á ökrunum og
bera vatn og við eins og jafnöldrur þeirra.
Hún er kátbrosleg á að líta nreð nýja hárgreiðslu.
Samkvæmt nýjustu borgartísku var gervihár fléttað í
langar fléttur í snarhrokkið, stutt hár hennar og
skærbleik og rauð slæða með gullnum þráðum var
vafin yfir kollinn. Skærbleikur kjóllinn fullkomnaði
myndina og fyrir vestræn augu leit vinkona mín út
eins og sígauni!
Hún kom til að spyrjast fyrir um far upp til Söker-
fjallsins, hún þyrfti að ljúka við að flytja dótið sitt
heim, þar á meðal saumavélina sína. I samtalinu
kom í ljós að hún hafði svo voðalega inikið að gera.
Voru þau byrjuð að plægja? Nei, nei. Var hún að
passa kýr? Nei. Hvað var um að vera? Monica
flissaði, tók fyrir munninn og leit skáleitt niður á við
- dæmi um mikla feimni.
— Þú ert þó ekki að fara að gifta þig?
Breitt bros færðist yfir allt andlitið og hún kinkaði
kolli og hló eins og kjáni. Hún hafði einmitt komið
til að láta okkur vita. Sá heppni er Sírnon, skóla-
stjórinn uppi í Söker þar sem Monica hefur setið og
unnið fyrir sér með saumavélina sína allt síðasta ár.
Símon er kristinn, ungur maður úr anglikönsku
kirkjunni og brúðkaupið á að fara fram ineð pompi
og prakt nú í vor uppi í Kapengúría þar sem brúð-
guminn er búinn að kaupa shamba (akur) og byggja
þeim hús.
Þetta er stórkostleg bænheyrsla. Monica verður sú
síðasta af stúlkunum sem við kristniboðarnir höfum
tekið að okkur og kostað í skóla. Allar eru þær
kristnar og koma frá fátækum, heiðnum heimilum
þar sem nauðsynlegt er að gifta þær fljótt til að fá
brúðarverð, kýr fyrir heimilið og einum færri rnunn
að metta.
Fyrst þarf auðvitað samkvæmt siðnum að um-
skera þær. Umskurn stúlkna hér í Pókot er hæsta stig
limlestingar á kynfærunum. Þrjár stúlkur hér í
Cheparería tóku sig til og neituðu að láta umskera
sig eftir að hafa fengið fræðslu um skaðsemi þess
fyrir heilsuna og neituðu að taka þátt í heiðnu siðun-
um sem fylgja á undan og eftir. Ein þeirra er
Monica.
Þessar stúlkur fengum við rneð leyfi foreldranna
að kosta í heimavistarskóla í Chesta og síðan í iðn-
skóla til að læra að sauma. Þar sern við fæðurn þær
og klæðunt og borgum skólagjöld og ferðakostnað
er litið á okkur sem foreldra þeirra. Það segja for-
eldrarnir sjálfir! Hinar stúlkurnar tvær eru líka giftar
kristnum piltum og hafa eignast börn. Þar með hafa
þær sýnt fram á að gömlu fordómarnir standast ekki
um að stúlkur geti ekki gifst og þær geti ekki eignast
börn ef þær láti ekki umskera sig.
Monica hleypur léttfætt niður stíginn frá húsinu
og gerviflétturnar sveiflast út í loftið. Hún þarf að
útbúa boðsbréf, útvega bíl til að aka með sig og
brúðarmeyjarnar, láta baka eina köku, fá einhvern til
að tala um kökutáknið, um hvernig brúðhjónin eigi
að annast hvort annað og gesti o.s.frv. Þar sern hún
er án síma eru mörg fótsporin framundan.
Það er mikil hamingja að eignast kristinn eigin-
rnann að eigin vali en ekki heiðingja sem ekki hefur
verið valinn og henni er þröngvað að giftast.
Augun geisla og horfa dreymin fram á við í trausti
til Drottins Jesú sem hingað til hefur séð vel fyrir
öllu. ■
Kristniboðarnir í
Pókot í Kenýu hafa
lagt mikla áherslu á
að veita konum
fræðslu í kristinni
trú, í heilsugæslu,
ræktun nytjajurta og
öðru sem má verða
þeim til gagns og
gleði enda hefur
mörg Pókotkonan átt
illa ævi í fátækt og
niðurlægingu. Þær
sem sækja nám-
skeiðin kenna síðan
öðrum konum.
Valdís Magnúsdóttir
hefur verið frernst í
flokki þeirra sem
hafa liðsinnt konun-
um. Hér sjáum við
Valdísi á tali við
nokkrar kynsystur
sínar.
25