Bjarmi - 01.10.1995, Blaðsíða 28

VITNISBURÐUR
Esther Gunnarsson
er húsmóöir og
hjúkrunarfræðingur í
Reykjavík.
Nýlega sagði kona við mig: „Mig langar til
að ferðast til útlanda, en hvorki ég né
maðurinn minn tala ensku. Ég kann bara að
segja: I LOVE YOU.“ Og við hlógum
báðar. Svo hugsaði ég að það væru kannski
bestu skilaboð sem við gætum gefið heiminum.
Kærleikurinn er það sem vantar í heiminum í dag,
og ég held að kærleikurinn milli kristins fólks sé
ómetanlegur. I sumar hitti ég konu í Bandaríkjunum
sem hefur verið ekkja í 20 ár. Maðurinn hennar var
prestur eins og maðurinn minn, Guðni
heitinn Gunnarsson, og dó á svipuðum
aldri og hann. Hún er ennþá í sorg.
Hún fer til sálfræðings og á mjög erfitt
andlega þó að hún sé trúuð kona.
Ég fór að segja henni frá minni
reynslu, að frá fyrsta degi sem Guðni
varð veikur hringdi ég alltaf í vina-
fólkið okkar og bað um fyrirbæn. Það
var komið á spítalann og beðið fyrir
okkur. Við áttum eingin skyldmenni á
Islandi en við áttum systkini í Kristi
sem stóðu með okkur í öllum erfið-
leikum.
Kærleikur kristins manns. Þið
báðuð þegar ég átti engan styrk. Og ég
fann að Guð gaf mér styrk. Daginn sem Guðni dó
fylltist húsið mitt af fólki sem þótti vænt um Guðna.
Við grétum og báðum saman. Presturinn okkar
sagði að við mættum gráta og það væri í lagi að
spyrja Guð: „Hvers vegna?“ En þrátt fyrir allt
vissum við að það var Guðs vilji.
/
Eg bið Guð um að minna okkur öli á aÖ það er
bara einnfrelsari, Jesús Kristur, bara ein
köllun, aðfylgja Jesú og segja öðrumfrá
honum, og ein kirkja...
Nú er liðið rúmlega ár síðan Guðni dó. Tveir af
drengjunum mínum eru giftir og sá þriðji er á
síðasta ári í Háskólanum. Allt hefur breyst hjá mér
nema eitt: Ég á ennþá Jesú. Hann sagði: „Ég mun
alls ekki sleppa þér né yfirgefa þig“ (Heb. 13:5).
Jesús, sem kallaði mig til sín þegar ég var lítil telpa,
kallar enn.
Nýlega var ég á heimsþingi í Nairóbí, Kenýa, á
vegum Kristilegu skólahreyfingarinnar. Þar vorum
við saman komin 350 manns frá yfir 100 löndum.
Yfirskriftin var: Einn frelsari, ein köllun og ein
kirkja. Við vorum hvött til að sameinast í Jesú
Kristi.
Guð talaði til mín í fyrir munn ræðumannanna, í
vitnisburðum, á bænastundum og þegár ég var að
spjalla við fólkið. Mér fannst fólk frá löndum þar
sem var stríð og hungursneyð ætti svo brennandi trú
á Jesú. Ég bað Guð að hjálpa mér að sjá fólk í
kringum mig sem þyrfti að finna Jesú og að hvetja
mig að biðja og trúa meira. Hann benti mér á
ýmislegt sem ég gæti gert fyrir sig á Islandi þrátt
fyrir að ég væri miðaldra, útlensk ekkja. Og það var
eins og hann kveikti löngun í mér til að gera allt
sem hægt er að sameina fólk í Jesú Kristi. Þegar ég
hugsa um Jesú og er að hvetja fólk til að sameinast í
honum er lítill tími til að vera bitur og gagnrýninn.
Bara það sem ég geri fyrir Jesú skiptir ntáli.
Ég þakka Guði fyrir loforð sem hann gefur mér í
Jes. 41:10: „Ottastþú eigi, þvíað ég er meðþér; lát
eigi hugfallast, því að ég erþinn Guð; ég styrki þig,
ég hjálpa þér, ég styð þig með hœgri hendi réttlætis
míns. “
Ég bið Guð um að minna okkur öll á að það er
bara einn frelsari, Jesús Kristur, bara ein köllun, að
fylgja Jesú og segja öðrum frá honum, og ein
kirkja sem hann vill að sameinist í sér. Megi
heimurinn sjá kærleika okkar sem höfum kosið að
fylgja Jesú og megum við sýna fólki í kringum
okkur að Jesús elskar það. Já, skilaboðin: „I LOVE
YOU“ og: „Ég vil leiða þig til Jesú,“ er það sem
heimurinn þarf að heyra í dag. Guð blessi ykkur.
Esther Gunnarsson
28