Bjarmi - 01.11.1995, Blaðsíða 12

UM VÍÐA VERÖLD
Noregur:
Fjölmargir múslfmar
hafa flust til Vestur-
landa á seinni árum,
m.a. til Noregs.
Kristnir menn eru
hvattir til aö
umgangast þá meö
virðingu og kærleika
og vitna fyrir
þeim um trú sína.
Múslímar, sem búa í landi frænda okkar Norð-
manna, eru orðnir um 45 þúsund, um eitt
prósent landsbúa. Flestir hafa þeir sest að í
höfuðborginni Osló og á þéttbýlissvæðum í austur-
hluta landsins, svo og í helstu bæjunum á Suður- og
Vesturlandi. Margir voru farandverkamenn þegar
fólk vantaði til starfa. Þeir komu frá Pakistan og
Tyrklandi á sjötta áratugnum. Seinna leituðu
sómalskir múslímar hælis í landinu, einnig íranir,
Kúrdar og fólk frá fyrrum Júgóslavíu.
Múslímarnir hafa stofnað söfnuði. Alls eru 40
múslímasöfnuðir skráðir í landinu. Þeir mynda ekki
sameinaða fylkingu heldur skiptast í hópa eftir
menningu, uppruna og trúarstefnum. Þeir vilja að
vonum tryggja sem best réttindi sín í landinu og að
tekið sé mark á trú þeirra.
Kristnir Norðmenn tala mjög um að þeim beri að
sýna kærleika og skilning og jafnframt að þeir þurfi
að fá að heyra fagnaðarerindið um Jesú Krist.
Fyrstu múslímamir voru þarfur vinnukraftur. Sumir
eru flóttamenn. Kristnir menn minnast þess sem
Biblían segir um útlendinga í 5. Mós. 10,18-19. Þar
er bent á að Guð reki réttar ekkjunnnar og munaðar-
leysingjans og hann elski útlendinginn svo að hann
gefi honum fæði og klæði. Þess vegna eigi ísraels-
menn að elska útlendinginn enda voru þeir sjálfir
útlendingar í Egyptalandi. Af þessu má læra, segja
kristnir menn, að nýbúum á að veita sama félagslega
öryggi og öðrum þegnum og tryggja að þeir séu
bjargálna.
Sagan af samskiptum múslíma og kristinna manna
í Evrópu í þúsund ár er ekki öll fögur. Evrópumenn
hafa löngum óttast múslíma meira en fulltrúa annarra
trúarbragða. Múslímar fá oft harða dóma og stundum
mjög ósanngjarna. Það er brot á 8. boðorðinu, segja
kristnir menn.
Múslímumfinnst þeir búi við
þvingun en ekkifrelsi vegna
þess að þeir geti ekkifarið sínu
fram í málum sem snerta
hjónaband, skilnað, erfðamál
ogforeldrarétt.
Trúfrelsi ríkir í Noregi samkvæmt stjórnarskránni.
Menn mega játa trú sína og hittast á trúarsamkomum.
Trúarhugtak múhameðstrúarmanna er víðfeðmara en
gengur og gerist í kristnum löndum. Það tekur ekki
aðeins til einstaklingsins heldur líka til samfélags og
löggjafar. Þetta getur vissulega valdið erfiðleikum.
Fjölskyldumál ber þarna á góma. Múslímum
finnst þeir búi við þvingun en ekki frelsi vegna þess
að þeir geti ekki farið sínu fram í málum sem snerta
hjónaband, skilnað, erfðamál og foreldrarétt. Meðal
múslíma hefur faðirinn meiri rétt en móðirin, hann á
auðveldara með að fá skilnað en konan og arfur dætra
er helmingi minni en sona. Afstaðan til kynjanna
12