Bjarmi - 01.11.1995, Blaðsíða 20
VIÐTAL
20? Hvernig farafélögin með þá peninga sem þeim
er trúað fyrir og fá bœði frá opinberum aðilum og
félagsfólki?
Ólafur: - Það er rétt að við höfum staðið í mjög
dýrum framkvæmdum við uppbyggingu aðalstöðv-
anna við Holtaveg og félögin eru stórskuldug við
sjóði sem lánuðu til framkvæmdanna. En við von-
umst til að geta nú rétt úr kútnum og eins vonumst
við til að nú séu málefni Austurstrætis 20 komin á
fastari grundvöll. Ég tel það undrunarefni hve vel
tekst að vinna úr þeim fjármunum sem félögin hafa
Það sem þreytir mig stundum helst erþegar
fólk talar ekki hreint út um hlutina og er
kannski að nöldra á bakvið tjöldin í stað þess
að koma beintfram ogfá skjringar og ræða
um það sem hefur valdið óánægju og oft
reynist á misskiimngi byggð.
úr að spila hverju sinni og í rauninni merkilegt hve
velta rekstrarsjóðsins er lítil miðað við umfang starfs-
ins. Ég kannast ekki við annað en að við förum vel
með það fé sem við fáum í hendur. Þegar við horf-
um fram á veginn má segja að við þurfum að keppa
eftir því að nota meira af fjármunum beint í starfið
sjálft og reyna að draga úr fjárfestingu í félags-
heimilum.
Gyða: - Ég tek undir þetta og finnst að það mætti
fara meira fjármagn beint í æskulýðsstarfið. Það fara
of miklir peningar í rekstur fasteigna sem við nýtum
ekki nema nokkra klukkutíma á viku.
Ólafur: - Ef við ætlum að eiga hús verðum við að
hafa þar meira starf en nokkra fundi í viku. Það
gerum við í Langagerði þar sem leikskólinn er og á
Holtavegi er mikið starf en hvað varðar Suðurhólana
þá þurfum við að gera eitthvað til að gæða það hús
miklu meira lífi. Það er hins vegar takmarkað hvað
við getum starfað þannig á mörgum stöðum. Stefnan
á því að vera sú að byggja upp meira og öflugra starf
í færri félagshúsum og fá síðan inni fyrir deildastarfið
í öðrum hverfum, t.d. í kirkjum eða félagsmiðstöðv-
um. Þess vegna erum við búin að selja félagshúsið í
Kópavogi og til stendur að selja húsið við Hlaðbæ.
- Hvað viljið þið þá segja um nýju
aðalstöðvarnar á Holtavegi? Hvaða möguleika
teljið þið að þœr gefi í starfinu?
Gyða: - Mér finnst húsið á Holtavegi sérstaklega
fallegt og gott og vel til þess fallið að starfa í því,
bæði hvað varðar fullorðinsstarfið og barna- og
ungl ingastarfið. Ég er mjög ánægð með þetta nýja
starfstæki og húsið er notað hvert einasta kvöld,
yngri deildir, Ten-sing, AD-fundir, samkomur,
námskeið, KSS ofl. En auðvitað væri gaman að sjá
enn meira starf.
Ólafur: - Ég horfi gjarnan á Laugardalinn og alla
möguleikana sem hann gefur. I sumar gerðum við
tilraun með sk. Jónsmessuhátíð og það sýndi sig að
það er alveg hægt að ná til fólks í hverfinu og fólks
sem ekki er þátttakendur í starfi félaganna.
Gyða: - Hér má líka minna á Sæludag í september
sem einnig tókst vel.
Ólafur: - Þær vonir eru bundnar við þessar nýju
aðalstöðvar að þær geti verið það opnar að fólk sem
á leið um Laugardalinn geti komið við í húsinu
okkar og fengið sér kaffi, hlustað á góða tónlist eða
sest niður til að spjalla. Ég tel að við ættum að
stefna að því að hafa þarna „kaffiteríu" sem yrði
opin á ákveðnum tímum svo að félagsfólk og aðrir
geti litið inn og boðið vinum og kunningjum upp á
kaffi og meðlæti eða hitt annað félagsfólk.
- Er erfitt að vera formaður KFUM eða KFUK í
Reykjavík? Er draumur og hugsjón sr. Friðriks
orðin martröð og byrði? Hvaða drauma eigið þið
ykkur um starffélaganna og hlutverk?
Ólafur: - Ég veit ekki hvort ég vil nota orðið
erfitt, það er e.t.v. full neikvætt orð, en það getur
stundum verið þreytandi að vera í hlutverki for-
manns KFUM. Það sem þreytir mig stundum helst
er þegar fólk talar ekki hreint út um hlutina og er
kannski að nöldra á bakvið tjöldin í stað þess að
koma beint fram og fá skýringar og ræða um það
sem hefur valdið óánægju og oft reynist á mis-
skilningi byggð. Eins er það svo að sumir telja sig
oft vita talsvert betur en við sem eigum að vera í
forsvari fyrir félögunum. Auðvitað getur það stund-
um átt við rök að styðjast en stundum reynist það
fullmikið af hinu góða. Það verður að virða þær
leikreglur sem gilda og treysta þeim sem til forystu
eru valdir og standa saman að baki þeirra. En um
leið og ég segi þetta vil ég leggja áherslu á að félögin
eru mér mjög mikilvæg, mér þykir vænt um þau og
fólkið í þeim og það er sérstaklega gefandi að fá að
taka þátt í starfi þeirra og gegna ábyrgðastöðu innan
þeirra. Hvað draumana varðar þá á ég mér þann
draum að við horfum í meira mæli fram á veginn.
Þetta orð, „hugsjón", er mikilvægt í því sambandi.
Við sem nú berum hitann og þungann af starfinu í
félögunum hljótum að eiga okkar hugsjónir með
starfið alveg eins og sr. Friðrik átti sínar hugsjónir.
20