Bjarmi - 01.11.1995, Blaðsíða 23

VIÐTAL
Þú varst alin upp í
kristinni trú og varst virk
í barna- og ungiingastaifi
safnaðarins. Gafþetta
starfþér ekki lífsfyllingu
og lækningu við
óánœgjunni?
Ég hafði gaman af
starfinu og átti alltaf gott,
persónulegt samfélag við
Guð föður minn. Ég leit-
aði skjóls hjá honum og
vissi að hann elskar mig
og að ég átti fyrirgefn-
ingu syndanna vegna Jesú
Krists. Ég talaði mikið við
hann um sjálfsfyrirlitn-
ingu mína og um þrá
mína eftir því að eignast
frið við hann og eignast
sátt hjarta.
Er hann búinn að gefa
þér þennan frið ?
Já, og það gerðist á
Islandi. Það byrjaði með
því að Gísli Friðgeirsson,
sem starfaði með krökk-
unum í KSS, og Lilja
kona hans spurðu mig
hvort ég væri til í að flytja
frásögn um líf kristinna manna í fyrrverandi DDR á
kristniboðsvikunni í lok mars s.l. Ég sagði já án um-
hugsunar en fljótlega hófst í mér innri barátta. Það
var rödd sem sagði: „Þú gerir það ekki! Þú gætir
orðið þér til skammar, þú roðnar örugglega og mis-
mælir þig. Það getur enginn farið fram á það af þér,
sem ert útlendingur, að þú standir frammi fyrir svo
mörgu fólki og talir. Guð þvingar þig ekki!“ Önnur
rödd sagði: „Farðu og talaðu! Kraftur minn full-
komnast í veikleika!"
Hvorri röddinni fórst þú nú eftir?
Ég verð að játa að fyrri röddin var lokkandi og
sagði mér nákvæmlega það sem ég vildi sjálf. Ég
vissi samt og skynjaði að síðari röddin var rödd
Guðs og ég þorði ekki að daufheyrast við henni.
Þessi barátta stóð í viku og á meðan tók ég út þján-
ingar bæði á sál og líkama.
Hvernig endaði þessi barátta í hjarta þínu ?
Það var eitt föstudagskvöld að ég lá á rúmi mínu
og bað Guð að gefa rnér nú skýrt svar. Ég opnaði
íslenska nýjatestamentið mitt og las frásögnina um
Jesú og lærisveinana á vatninu. Jesús sofnar, óveður
skellur á og lærisveinamir verða óttaslegnir og vekja
Jesú. Jesús rís upp og segir: „Þér lítiltrúaðir!"
A þessu augnabliki fannst mér ég vera afhjúpuð.
Mér fannst ég vera nakin - öll sekt mín, mín litla trú,
dýrkun nn'n á mammón og kveníniyndinni, óánægja
mín og vanþakklæti - allt þetta var mér skyndilega
augljóst. Það var eins og hula félli frá augum mínum.
Hvernig gat ég liafa verið svona fávís að búast við
lífsfyllingu í fegurri og grennri líkama? Hvers vegna
„Þú gerirþað ekki! Þú gætir orðið þér íil
skammar, þú roðnar örugglega og mismælir
þig. Það getur enginn farið fram á það afþér,
sem ert útlendingur, að þú standir frammifyrir
svo mörgufólki og talir. Guð þvingarþig
ekki!“ Onnur rödd sagði: „Farðu og talaðu!“
23