Bjarmi - 01.10.1998, Blaðsíða 23

- V.
'
WX VvJ. JVm :j V
H • Z U & < J/ 'm m '' M ' ’Æ
W 4 ■ yjp.- i
r / <. I
Fjölskylda í einbýlishúsi í Voito þarf ekki að hafa miklar áhyggjur af hita- og rafmagsreikningum.
Hvernig hejur gengið í Konsó eftir að þið
Jóruð?
Gulli: Það er mikill vöxtur í kirkjunni,
mikið af ungu fólki og margt gleðilegt
hefur gerst þarna. Unga fólkið hefur átt
kost á meiri menntun en áður hefur
þekkst og það spyr ýmissa spurninga og
vill taka kristindóminn alvarlega. Það er
líka opið fyrir náðargjafavakningunni
sem er mjög áberandi í Mekane Yesus
kirkjunni í heild og nýtur viðurkenning-
ar innan hennar.
Vallý: Þetta á reyndar við þarna um fólk
á öllum aldri, ekki bara unga fólkið.
Gulli: En því miður hefur líka komið upp
ákveðið leiðindamál á síðustu árum.
Gömlu prestarnir hafa farið að drekka og
hirt um annað frekar en að sinna sínu
starfi og boða fagnaðarerindið. Þetta hef-
ur leitt til þess að söfnuðurinn í Konsó er
nú klofinn. Eþíópska kirkjan er að reyna
að vinna að lausn í málinu en það geng-
ur erfiðlega sem stendur.
En hvað er þá aðjrétta aj Voitó?
Gulli: Þar hefur gengið sæmilega. Það er
nýlega búið að stofna söfnuð og svo er
mjög gaman að fylgjast með því hvað er
mikill áhugi fyrir fagnaðarerindinu hin-
um megin við fjallið, á sléttu sem heitir
Shala. Þaðan eru nokkrir núna á skírn-
arnámskeiði. Annars hefur verið svolítil
deyfð í starfinu í kringum kristniboðs-
stöðina sjálfa. Dilló, sem var eiginlega
foringi hinna kristnu, féll frá í mars.
Hann freistaðist til að fara aftur til gömlu
siðanna til að erfa föður sinn. Ég talaði
við hann rétt áður en við fórum heim.
Hann sagði að hann vildi gjaman koma
til baka en hann vissi ekki hvort hann
gæti það og hvort Guð gæti hlustað á sig.
Ég reyndi að sannfæra hann um það.
Það er mikið bænarefni reyndar að muna
eftir honum og þeim sem eru þarna nýir
í trúnni í erfiðu heiðnu umhverfi.
Hvað segið þið af ykkar störjum undan-
Jarin ár í Arba Minch?
Gulli: Ég starfaði fyrstu tvö árin bæði
sem framkvæmdastjóri og fjármálastjóri
fyrir suðvestur-umdæmi eþíópísku
kirkjunnar. Síðan var Eþíópi ráðinn,
hann tók við þessari framkvæmda-
stjórastöðu en ég hélt áfram að vera að-
stoðarframkvæmdastjóri.
Vomjjármálin mesti höfuðverkurinn í
þessu starji?
Gulli: Já, þau tóku mest af mínum tíma
og kröftum. En að sjálfsögðu tók ég þátt í
ýmsu öðru, ég kenndi á námskeiðum,
var beðinn um að prédika hér og þar og
það var svona mjög margvíslegt, þetta
starf sem ég var í. - Svo hefur Vallý verið
í ýmsum störfum líka, eins og að kenna
Gísla í heimanámi og sjá um gestahús.
Vallý: Arba Minch er svo miðlægt; allir
kristniboðamir sem em á leið lengra suð-
ur koma alltaf við þar. Fyrir mér var það
hluti af okkar starfi að liðsinna öðmm og
oft voru það kristniboðar en stundum
líka kirkjunnar menn. Svo var heima-
skólinn. Gísli sonur okkar byrjaði í íyrsta
bekk sjö ára en hann var of ungur til að
fara á heimavistina í Addis svo ég sá um
að kenna honum. Það var fullt starf.
Reyndar fékk ég góða hjálp frá skólanum
í Addis, einkum frá Bjarna Gíslasyni,
bróður mínum, sem kenndi þar.
Hvað er hann gamall núna?
Vallý: Hann er átta ára, að verða níu
ára.
Gestahúsið, var það Jyrir starjsjólk kirkj-
unnar og kristniboðana?
Vallý: Já, fyrst og fremst fyrir kristniboð-
ana því þeir hafa byrjað starf í Suður-
Ómó, sem er langt að fara, þannig að fólk
getur ekki farið alla leiðina á einum degi.