Bjarmi - 01.06.1999, Qupperneq 22

Guðlaugur Gunnarsson
Trúin getur kostað þig allt,
Jafnvel líf þitt og þinna nánustu!
etta er reynsla Alí, Sómalíu-
manns sem ég kynntist í
Eþíópíu meðan ég var þar við
störf. Hann var mú-
hameðstrúar en kynntist
fagnaðarerindinu i Kenýu og ákvað að
gefa líf sitt Jesú. Þetta hafði íljótt mjög
miklar afleiðingar fyrir hann. Ofstækis-
fullir múhameðstrúarmenn náðu kon-
unni hans og myrtu hana. Sjálfum
tókst honum að flýja til Eþíópíu. Þar
giftist hann aftur og tók að sækja kirkju
í Alþjóðlegu lúthersku kirkjunni í Addis
Abeba. Að loknu skimamámi var hann
skírður við guðsþjónustu í kirkjunni.
Skömmu síðar var faðir hans drepinn í
umsátri. Þar vom að verki sömu aðilar
og höfðu myrt fyrri konu hans. Þeir
sögðust hafa drepið föður hans, sem þó
var múslími, vegna þess að honum
hafði ekki tekist að koma í veg fyrir að
sonur hans yrði kristinn.
Eftir þetta hefur Alí lagt stund á guð-
fræðinám. Hann langar til að verða trú-
boði meðal samlanda sinna sem eru
nánast allir múslímar. En hann vissi að
það gæti orðið mjög hættulegt.
Það var skömmu fyrir síðustu áramót
að einn kennara hans hafði samband
við mig og sagði að konunni hans, Söm,
og tveimur dætrum þeirra hefði verið
rænt. Þær hefðu horfið sporlaust. Alí
hafði þá haft samband við tengdamóður
sína sem er múslími og beðið hana að
hjálpa sér. Hún féllst á það. Eftir viku
tíma hafði henni tekist fá þær upplýs-
ingar að konan hans væri í haldi í bæ
langt suður í Sómalíu og börn hans
væm á Kóranskóla í nágrannabæ. Þau
ákváðu að fara og leita þeirra og fengu
til liðs við sig öldunga sem áttu að
hjálpa þeim að semja við mannræningj-
ana. Þetta var hættuför.
Ég hafði aftur samband við kennar-
ann um miðjan janúar. Hann hafði þá
ekki heyrt neitt til þeirra og var farinn
að óttast um þau. Skömmu seinna lét
hann mig vita að fjölskyldan væri komin
aftur til höfuðborgarinnar. Mannræn-
ingjarnir höfðu haldið fund með hátt-
settum, sómölskum öldungum. Þar
höfðu þeir dregið fram ljósmyndír af Alí
þar sem hann var á tali við kristniboða í
höfuðborginni, þar sem hann bar
yngstu dóttur sína til skímar, þar sem
þau hjónin sungu í messu í kirkjunni
og fleiri. Þeir sögðust fylgjast með
hverju fótmáli hans og hann hefði engra
kosta völ. Þeir þvinguðu Alí til að skrifa
undir samning þar sem hann lofaði að
senda konu sína og böm aftur í Kóran-
skóla í heimabæ hennar í Sómalí-sýslu í
Suður-Eþíópíu innan þriggja vikna.
Annars myndi hann hljóta verra af.
Þrír menn og systir Söru höfðu fylgt
þeim til höfuðborgarinnar. Systirin
fylgdi þeim hvert sem þau fóru og bjó
heima hjá þeim. Hún hafði fengið ströng
iýrirmæli frá strangtrúarmönnum um
að láta þau ekki úr augsýn og sjá til
þess að þau kæmu til baka með konuna
og bömin a.m.k. „Alí er glataður! Hann
mun ekki snúa aftur," höfðu þeir sagt.
Alí lagði á ráðin með einum af kenn-
umm sínum að fá nokkra samstúdenta
sína til að fara heim til sín, ná tali af
þeim systrum og skapa svo ringulreið
þannig að þeim tækist að gera systur
Söm viðskila við hana í nokkrar mínút-
ur til þess að þeim tækist að koma þeim
undan. Þetta tókst ekki.
Aðeins örfáum dögum siðar fóru þær
systur í bæinn en Alí var heima með
bömunum. Þegar leið að kveldi og þær
komu ekki heim aftur fór Alí að gmna
að ekki væri allt með felldu og fór með
bömin í felur. Ekkert spurðist til þeirra
systra. Svo virtist sem Söm hefði verið
rænt á nýjan leik og farið með hana
suður til Sómalíu á ný. Alí var að von-
um mjög áhyggjufullur.
Þegar ég var í Eþíópíu í byrjun mars
sl. átti ég tal við einn af kennumm Alí.
Hann hafði þá einmitt fengið fax frá
landamærabæ á mörkum Sómalíu,
Eþíópíu og Kenýu. Það leit út fyrir að
Sara hefði fengið einhvem til að skrifa
bréfið fyrir sig á lélegri ensku. Hún
spurði frétta af manni sínum og börn-
um og hvar þau væru niðurkomin.
Kennarinn hafði reynt að senda svar en
línumar virtust ekki i lagi. Hann hafði