Heima er bezt - 01.02.1957, Síða 12

Vilhjálmur komu aftur, sagði Hilmar sínar farir ekki
sléttar, því að meiðslið hafði tekið sig upp í viðbragð-
inu og bagað hann í hlaupinu. Var hann svo haltur
fyrst á eftir, að sjúkraburðarmenn leikanna ætluðu að
taka hann upp á börur sínar, en Hilmar aftók það.
Var keppni Hilmars þar með Iokið, því að þýðingar-
laust var að láta hann keppa á 200 m tveim dögum
seinna, úr því svona fór í fyrsta hlaupi hans.
Næsta keppni okkar íslendinga var því þrístökks-
keppnin, er fór fram þriðjudag 27. nóv. Veður var
þungbúið framan af degi, en létti til upp úr hádeginu
og hlýnaði um leið. Klukkan 10 átti undankeppnin að
hefjast, og fórum við Vilhjálmur utan úr Olympíu-
þorpinu í sérbíl kl. 8 um morguninn. Þegar við kom-
um út á Ólympíuleikvanginn, var enginn af keppend-
um kominn. Vilhjálmi lék forvitni á að athuga þrí-
stökksbrautina, og gengurn við því þvert yfir völlinn;
þrístökkið fór fram hinum megin. Margir starfsmenn
voru þar að vinna að undirbúningi, en annars var leik-
vangurinn auður. Okkur Vilhjálmi leizt vel á stökk-
brautina og allan útbúnað þarna, og hugði Vilhjálmur
gott til keppni við slíkar aðstæður. Fórum við síðan
til sama búningsklefa og áður, og fór Vilhjálmur að
hafa fataskipti. Skömmu seinna komu tveir Belgíumenn
— nú höfðu þeir sama klefa og við. Var annar þeirra
þrístökkskeppandi Belgíu, W. Herssens. Er Vilhjálm-
ur hafði skipt um föt, fórum við út á upphitunarsvæðið,
sem áður er getið. Voru þar komnir margir hinna vænt-
anlegu keppinauta Vilhjálms. Þar voru einnig kepp-
endur í kringlukasti, er átti að fara fram samtímis.
Eftir að Vilhjálmur var búinn að hita sig og liðka, fór-
um við til búningsklefans og síðan til þess staðar, er
menn voru kallaðir til leiks. Skildi ég þar við Vilhjálm
og gekk hringinn í kringum leikvanginn til að fá sæti
sem næst þrístökkskeppninni. Tókst mér greiðlega að
ná í sæti, því leikvangurinn var nú ekki eins þéttsetinn
og venjulega. Þegar ég kom á staðinn, var keppnin um
það leyti að hefjast. Vilhjálmur var 21. í stökkröðinni
og flestir skæðustu keppinautar hans stukku á undan
honum. (Japaninn Kogaka, sem stökk á eftir Vilhjálmi,
hafði samt lengsta stökkið í undankeppni — 15,63 m).
Þegar kom að Vilhjálmi, hljóp hann til og hugsaði mest
um að fá gilt stökk, og lagði minni kraft í atrennuna
en vanalega. Mér létti ákaflega, er ég sá dómarann við
plankann lyfta hvítu veifunni til merks um að stökkið
væri gilt. Vilhjálmur þurfti ekki að stökkva nema þetta
eina stökk í undankeppninni — það var 15,16 m, en
lágmarkið 14,80. Þetta var ágæt byrjun. Ég fór þá
strax aftur til búningsklefans. Vilhjálmur var ekki kom-
inn; en er ég gekk út að inngöngudyrum keppenda,
kom til móts við mig maður — Svíi einn, búsettur í
Melbourne — og sagðist eiga að sækja þrístökkskepp-
enda okkar og fara með hann til hvíldar- og hressingar-
staðar, er Alstergren, Ólympíufulltrúi Norðmanna,
hafði látið útbúa í húsi sínu skammt frá leikvanginum
og áður boðið mér að láta keppendur íslendinga hafa
afnot af, er á þyrfti að halda. Sýndu Norðmenn okkur
í þessu, éins og fleiru, bróðurhug sinn til íslendinga.
Vilhjálmur kom svo rétt á eftir, og ók maðurinn okkur
til hins umrædda staðar, um 10—15 mínútna leið. Var
þar til reiðu uppbúið rúm. Flvíldi Vilhjálmur sig þar,
en við mötuðumst báðir, meðan við dvöldum þarna,
úr matarpökkum, er við höfðurn fengið með okkur úr
Ólympíuþorpinu. Ég nuddaði Vilhjálm á fótunum,
meðan við dvöldum þarna, tvisvar léttu nuddi, og taldi
hann sig hafa haft gott af því. Ekki vildi Vilhjálmur
sofna; taldi það ekki henta. Út á leikvang vorum við
komnir aftur kl. liýj, en kl. 21/, skyldi aðalkeppnin
hefjast. Skipti svo Vilhjálmur um búning, hitaði sig upp
og fór svo til útgöngudyra keppenda, en ég fór til
sama staðar og um morguninn. Úm leið og við skild-
umst, bað ég hann vel að duga og minnast þess að hann
keppti fyrir ísland. Fann ég á handtaki hans, að hann
myndi ekki láta á sér standa í því efni. — Mér gekk nú
verr að ná í sæti en um morguninn, því leikvangurinn
var að kalla fullsetinn. Mér tókst samt að ná í sæti hjá
hjónum með tvö börn — þarna voru hin ódýrari sæti
leikvangsins — og var annað svo ungt, að það var öðrú
hverju að skæla. — Vilhjálmur var nú 13. í stökkröð-
inni. Keppendur virtust nú vanda sig meira en um morg-
uninn, og leið talsvert löng stund, áður en kom að hon-
um að stökkva. Loks kom að honum, og hann stökk —
ógilt, stökkdómarinn lyfti rauðu veifunni. Þetta var
gremjulegt, því að stökkið virtist alllangt. Þá var að
bíða þess næsta. En ef það yrði nú líka ógilt? Það mátti
Vladimir Kuts, Rússlandi, er fyrstur í 5000 m hlaupinu,
þegar það er hálfnað. Ncestir honum Gordon Pirie (189),
Englandi, Derek Ibbotson (188), Englandi, Chris Chataway,
Englandi, og Miklos Szabo, Ungverjalandi.
56 Heima er bezt