Alþýðublaðið - 23.03.1923, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Smásöluverð
á t ö b a k i
má elíki vera kærra en kér segir:
Reyktóbak:
Sailor Boy J/4 Ibs. dós á kr. 2.90 stk.
Riehmond Mixture V4 — — > — 2.90 —
Oeean V* — — > — 2-30 —
Old Frieod J/4 — — > — 2.30 —
Utan Reykjavíkur má verðið vera því hærra, sem nemur flutnings-
kostnaði frá Reykjavik til sölustaðar, þó ekki yfir 2 °/0.
Landsverzl un.
Hæstar éttardómu r
í kaupgjaldsmáli.
26. janúar síðastliðinn var í
hæstarétti kveðinn upp dómur,
sem er talsvert merkilegur og
eftirtektarverður fyrir verkamenn.
Skal því skýrt hér frá málavöxt-
um og dómurinn birtur.
í febrúarmánuði ártð 1921
fann Þorleifur Jónsson verka-
maður á Bjargarstíg 17 Jónatan
kaupmann Þorsteinsson á Vatns-
stíg 3 að máli og faiaðist eftir
vinnu hjá honum við húsbygg-
ingu hans á Sólvöllum. Var það
auðsótt. Til málakom milli þeirra,
að Þorleifur ynni ákvæðisvinnu,
en ekkert var þá afráðið um
það, og vísaði Jónatan Þorleifi
til verkstjórans með þeim um-
mælum, að >þangað til öðruvísi
yrði ákveðið. ynni hann hjá
honum fyrir tímakaup<. En ekk-
ert var á það minst, hversu
hátt tímakaupið skyldi vera.
Fór Þorleifur síðan til vinnunnar
og vann dagana 14. — 19. febr..
báða meðtalda, samtals 40 ^/a
klukkustund. í vikulokÍD, er
verkalaun voru greidd, kom í
ljós, að Jónatan vildi að eins
greiða Þorleifi 1 krónu um tím-
atm eða samtals 40 kr. og 50
aura fyrir vikuvinnuna. En Þor-
leifur, sem var og er félagi í
verkmannafélaginu >Dagsbrún<
og því bundinn við kauptaxta
þess, gat hvorki rié vildi fallast
á þetta kaup, sem var miklu
lægra en taxtinn áskildi, og
kratðist þess að fá vinnuna
borgaða samkvæmt taxtanum
með 1 kr. 48 aurum á tíma eða
samtals 59 kr. 94 aurum fyrir
vikuvinnuna. Þegar Jónatan neit-
aði að borga þetta kaup, gekk
Þorleifur úr vinnunni og annar
maður til, er eins stóð á fyrir,
án þess að talca við nokkurri
borgun fyrir vinnu sína. Höfðaði
Þorleifur síðan mál á hendur
Jónatan út af kaupinu. Var kveð-
inn upp dómur í málinu í undir-
rétti 22. jóní 1922, og skal hér
tekinn upp úrdráttur úr honum:
>. . . hefir stefnandi (Þorleif-
ur) krafist þess, að stefndur
(Jónatan) verði dæmdur til að
greiða sér kr. 59,94 fyrir vinnu
œeð 6 % ársvöxtum frá 23. febr.
1921 t'l borgunardags og máls-
.kostnað eftir reikningi eða eftir
mati réttarins.
Stefndur hefir viðurkent, að
sér bæri að greiða stelnanda
kr. 40 50, og kvrðst jafnan hafa
verið reiðubúinn að borga þá
fjárhæð. Að öðru Ieyti hefir
hann krafist sýknunar og að sér
verði dæmdur málskostnaður að
skaðlausu eða eftir mati rétt-
arins.
Hin umstefnda skuld er sprottin
af því, að í febrúar f. á. vann
stefnandi 40^/2 klst. hjá stefnd-
um við hús hans á SólvöIIum.
Heldur stefnandi því fram, að
ekkert hafi um kaupið v'erið
samið, en hann hafi gengið út
frá því sem gefnu, að hann fengi
það kaup, sem þá var ákveðið
af verkamannafélaginu >Dags-
brúnt, en það var þá kr. 1,48
á klst., og við þuð er krafa hans
miðuð.
Stefndur heldur* því aftur á
móti fram, að hann hafi sagt
stefnánda, er þeir ræddu um
vinnuna, að hánn vildi ekki
borga nema 1 kr. um klst.
hverja, og hafi stefnándi ekkí
hréyft mótmælum gegn því,
heldur farið í vinnuna.
En þegar greiða átti kaupið,
hafi stefnandi neitað að taka við
þessu kaupi og heimtað kr. 1,48,
með því að hánn væri í téðu
verkamannafélagi og gæti því
eigi unnið fyrir lægra kaup.
Það er upplýst í máiinu, að
Afgreiðsla
blaðsms er í Aiþýðuhúsinu við
Ingólfsstiæti.
Sími 988.
Augiýsingum sé skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir úfkomudag þang-
að eða í prent.smiðjuna Bergstaða-
stræti 19 eða í síðasta lagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskiiftargjald 1 króna á mánuði.
AuglýsÍDgaverð 1,50 cm. eindálka.
Ústölumenn eru beðnir að gera
skil afgveiðslunni að minsta kosti
ársfjórðungslega.
stefndur hefir ekki bórgað öðr-
um mönnum, er sams konar vinnu
unnu á sama tíma, nema 1 kr.
um klst. hverja, og virðast því
líkur á, að hann hafi ekki ætl-
ast til, að stefnandi fengi hærra
kaup, enda ekkert í málinu, sem
bendi á, að hann hefði átt áð
geta Séð, að stetnandi vildi eigi
vinna fyrir svo lágt kaup um
þetta leyti árs, þegar venjulega
er fremur lítið -um vinnu. Og
með því að stefnandi hefir eigi
sanuað það, að stefndur hafi
vakið hjá honum réttmæta von
um hærra kaup en samverka-
menn hans fengu, sér rétturinn
ekki fært að Dka kröfur hans
til greina, og ber því að eins