Heima er bezt - 01.09.1990, Blaðsíða 15

Okkur þótti þetta ákaflega
skemmtilegt, okkur fannst leikararn-
ir stórkostlegir, litum upp til þeirra
og óskuðum okkur, að mega líkjast
þeim. Við dáðumst að Soffíu í Mið-
gerði, sem lék vinnukonuna í Happ-
inu, hve vel hún sýndi ástarsorg sína,
hún grét fögrum tárum svo eðlilega
- en síðar fréttist, að hún hafði falið
lauksneið í lófa sínum, sem auðveld-
aði táraflóðið. Snjallt?
Ekki er nú vitað, hve mikill ágóði
varð af þessum leiksýningum, en
sjálfsagt hefur hann verið umtals-
verður, leikritin voru sýnd oft við
góða aðsókn.
Eftir að skólahúsið á Grenivík var
byggt (1925) batnaði aðstaða til
leiksýninga allmikið. Man eg eftir að
þar voru leikin ,,Apakötturinn“ og
,,Upp til selja“, skemmtileg þýdd
stykki. Voru Grenivíkursystur,
Gunnhildur og Steingerður Arna-
dætur, þar fremstar í flokki, ágætis
leikarar og sungu vel. Frægt varð, er
þær fengu eldri mann sem aldrei
hafði leikið, Benedikt í Sæborg á
Grenivík, til að leika skólakennar-
ann í ,,Upp til selja“, klæddu hann
í ,,sjakket“ af föður sínum, sr. Arna,
og gerði hann hlutverkinu sérlega
góð skil.
Þetta eru nokkrar æskuminningar
frá fyrstu kynnum mínum af leik-
starfsemi í Grýtubakkahreppi. Mér
eru þessar sýningar mjög hugstæðar,
barnshugurinn opinn og næmur fyrir
öllu nýstárlegu og skemmtilegu.
Aðrir taka ef til vill upp þráðinn og
lýsa seinni tíma leikendum og Ieikrit-
um, sem sýnd hafa verið í Grýtu-
bakkahreppi. Læt eg hér staðar
numið.
Heima er bezt 283