Æskan - 01.02.1932, Qupperneq 1

Aumingja Karen.
Eftir Hellen Hempel.

Framhald.

ínn 1
Karen fylgdi henni
sat við skrifborð sitt og
Hann leit til Karenar og
sagði:
»Hvað hefir þú gert við
peningana, sem þú stalst
um daginn, þegar þú varst
ein heima, flakkarinn
þinn?«
Karen náfölnaði og
horfði hissa á hann.
Hvað var hann að segja?
Hélt hann, að hún hefði
stolið peningum?
»Eg — hefi engu stolið«,
svaraði hún hikandi.
»Jæja, þú ræður því,
hvort þú ætlar að þræta
fyrir það. Þú hefir ef til
vill ekki vitað, að eggja-
peningarnir mínir lágu
i bolla í efstu hillunni i
hornskápnum?« sagði
Anna. »Þú hefir máske
ekki séð, þegar eg lét þá
þar?«
»Jú«, svaraði Karen,
»en eg hefi ekki snert þá«.
stofuna.
var æði
Pétur Olsen
þungbúinn.
Karea kemnr aflur lil frú Holm.
»Daginn áður en við fórum að flylja heim mó-
inn, seldi eg egg, og þegar eg taldi peningana voru
12 krónur í bollanum. Síðan hefi eg ekki gætt að
þeim. Nú eru þeir horfnir, hver einasti eyrir.
Finnst þér það ekki grunsamlegt, þegar enginn
ókunnugur hefir komið hingað þessa daga?«
»Daginn, sem þið fóruð í burtu, kom ókunnur
maður hingað. Eg sá hann neðan frá akrinum,
er hann gekk upp brekkuna«, sagði Karen.
»Ha, ha! Petta er ekki svo heimskulegt hjá þér.
Heyrirðu, hve hún er
slæg«. Anna sneri sér að
manni sínum.
»Pað lítur út fyrir það«,
svaraði hann. »Hvaða
maður var þetta? Spurðir
þú hann ekki að heiti,
eða hveit væri erindi
hans?«
»Eg gat ekki larið frá
kúnum. Pær voru svo
óþægar, og eg sá hann
ekki fyrr en hann var
kominn hæst upp í brekk-
una«, sagði Karen, og var
nú farin að hágráta.
»Hamingjan góða! En
sú uppgerð«, sagði konan
og sló á lærið.
»Pú fer nú ekki í kring-
um okkur, það getur þú
reitt þig á«, sagði bóndi.
»Ef þú meðgengur ekki
strax, þá skal eg taka
duglega í lurginn á þér«.
»Eg held það væri nú
rétt, að flengja hana undir eins«, mælti húsfreyja.
»Hún lætur víst ekki undan með öðru móti«.