Æskan - 01.04.1932, Page 3

ÆSKAN
27
Frú Holm var sannarlega eins og góðu dísirnar,
sem maður las um í æfintýrunum.
Þær höfðu gengið stundarkorn. Karen drógst
dálítið aftur úr.
Hún var niðursokkin í hugsanir sínar. Himininn
var bjartur og blár. Fuglarnir kvökuðu. Allt var
svo unaðslegt og fagurt!
Ungfrú Ruud kom til hennar og sagði:
»Það var gott, að þú komst, Karen litla. Mér
þólti það svo leiðinlegt, þegar Bergljót sagði, að
þú yrðir ekki með í förinni. Liður ömmu þinni
betur, núna?«
»Já, þakka yður
fyrir«, svaraði Kar-
en.
»Hvað langar þig
mest til að verða,
þegar þú ert orð-
in stór?« spurði
kennslukonan eftir
stundar þögn.
»Eg vildi gjarna
verða kennari«,
svaraði Karen, hálf-
hissa.
»Jæja, viltu það.
En hvers vegna?
Þykir þér ef til vill
gaman að litlum
börnum?«
»Eg veit það ekki.
Mér þykir svo gaman að læra, einkum sögu og
náttúrufræðk, svaraði Karen, og var dálítið feimin
yfir því að tala svo mikið um sjálfa sig.
»En það er nú ekki víst, að þú eigir að verða
kennari fyrir þvi. Hvers vegna þykir þér svo gam-
an að læra sögu og náttúrufræði?«
»Mér finnst svo dásamlegt að fá að vita allt
um mennina, frá því að þeir voru villimenn —
og varla menn, einusinni. Og svo vildi eg svo
fegin vita allt um dýrin, t. d. bíflugurnar og maur-
ana. Það er svo skrítið, að þessi litlu dýr skuli
lifa eftir lögum og reglum rétt eins og menn.
Mikið þótti mér gaman, þegar þér voruð að segja
okkur frá þvi um daginn«.
»Þarna kemur það! Þú átt auðvitað að verða
náttúrufræðingur«, sagði ungfrú Ruud áköf. »Þú
ættir að minnsta kosti að verða prófessor, ferðast
um og rannsaka dýralíf og jurta, og skrifa síðan
hækur um það allt«.
»En getur stúlka líka orðið náttúrufræðingur?«
spurði Karen.
Þegar hún heyrði orðið náttúrufræðingur, skyldi
hún, að það var einmitt það, sem hana langaði
að verða.
»Já, eg held nú það«, svaraði ungfrú Ruud.
»Nú á dögum geta stúlkur orðið, hvað sem þær vilja,
ef þær hafa viljaþrek og góða hæfileika. Og ef
það er eitthvað, sem þig langar til að vita, en við
höfum ekki tíma til að tala saman um í skólan-
um, þá skalt þú koma til mín. Eg skal útvega
þér nógar bækur að láni, frá bókasafninu. Eg
þekki líka mann, sem hefir stóra rannsóknarstofu.
Þegar þú stækkar, skal eg biðja hann að hjálpa
þér. Vertu viss um,
að ekkert mark er
of hátt til þess að
keppa að.
»Rannsóknarstofa!
Hvernig er hún?
»Það er nokkurs-
konar vinnustofa,
Þar er allt rann-
sakað með stækk-
unargleri. Smásjá
eða smæðarsjón-
auki er það kall-
að. — Smásjáin
stækkar svo mikið,
að maður getur séð
hin minnstu skólp-
dýr, og fylgst daglega
með lifnaðarháttum
bakteríanna«.
»Það var sannarlega gott, að eg gat farið þessa
för, því að annars hefði eg ekki fengið að vita
þelta allt — og nú veit eg lika, hvað eg ætla að
verða, þegar eg er Orðin stór, en það var eg ekki
viss um áður«.
»Byrjaðu þá strax«, sagði ungfrú Ruud og hló.
Siðan nam hún staðar og klappaði saman lófunum.
Telpurnar, sem höfðu gengið eftir veginum í
smáhópum, þyrptust nú allar í kring um hana.
»Nú höldum við ekki lengra fyrst um sinn«,
sagði hún. Framh.
Páskavers
t garði sat engill á grafarstein,
þar greru liljur á foldu.
Hann benti með pálma-grœnni-grein,
hvar Guðsson reis upp úr moldu.
Stgr. Thorsteinsson,
þýddi.