Æskan - 01.04.1932, Síða 5

ÆSKAN
29
Létt og barnalega.
Ttlf
Z=4—=ts=t=
Þorvaldur J. Blöndal.
:í
m
*
• «

3=í
:í

P
«±»=t=#í==:
f f i C i f
T i *

f -#•
1. Snemm-a ló - an lifl - a í loft - i blá - u »dírr - in - dí« und - ir sól - u syng
r
1ÉÉ
I l'
*
í/
-#---

-&-
-<s>-
I
J I I J I-
#----0-----0---m-T-S
*==t=
ur:
-íJ—
-G>-

p

atf:
3
3
tht t ttpt r_T. pr r f r Hrr
»Lof - ið gæzk - u gjaf - ar - ans, græn-ar er - u sveit - ir lands, fag - ur him - in hring - ur.
I

£
-G>-

-&>-
-0 •

=1=
-á?-
1rtr
f
p
2. Eg á bú í berjamó,
börnin smá, í kyrrð og ró,
heima’ í hreiðri bíða;
mata’ eg þau af móðurtiyggð,
maðkinn tíni þrátt um byggð
eða flugu fríða*.
3. Lóan heim úr lofti flaug,
(ljómaði sól um himinbaug,
blómi grær á grundu),
til að annast unga smá. —
Alla étið hafði þá
hrafn fyrir hálfri stundu!
Jónas Hallgrímsson.
loioooooooeoMtoooioooooooooooioootMioooooooooððoooQooteeeooooooooooooiMeooooooootKtioooððoeMeioaosoðOt
»Hættu þessu grjótkasticr, sagði hún. »Það gæti
farið svo, að þú hiltir óvart. Seztu nú þarna á
garðinn, þá skal eg segja þér dálítiðcr.
»Það skyldi vera mér sönn ánægja, ef þú hefðir
einhverja afsökun«, sagði maðurinn.
»Mér deltur ekki i hug að afsaka mig«, sagði
kisa.
»Þú ert undarlegur náungi. 1 gær kemur þú til mín
og sækir mig, og biður mig að veiða mýsnar í
kjallaranum þínum. Þú segir, að eg sé góður költur
og alveg eins og kettir eigi að vera. Þegar eg var
búin að veiða mýsnar fyrir þig, hrósaðir þú mér
á hvert reipi og straukst mig og kjassaðir. Þá datt
þér ekki í hug að kalla mig þorpara.
En i dag kallar þú mig allskonar ónöfnum, af
því að eg hefi etið þrjá grindhoraða fuglsungae.
»Mýsnar höfðu etið fleskið mitt«, sagði maðurinn.
»Heldur þú, að það skipti nokkru? spurði kisa.
»Má eg spyrja, hvað borðaðir þú til miðdags í gær?«
»Kjúklinga«, svaraði maðurinn.
»Jæja«, sagði kisa. »Eg heyrði nú, að þú komst
til bóndans í gær og baðst um þá. Og eg sá með
mínum eigin augum, þegar vinnukonan hjó af þeim
höfuðin. Yiltu nú gera svo vel og segja mér, hvort
þessir veslings ungar hafa etið fleskið þitt, eða gert
þér nokkurt mein?«
»Ne — ei«, sagði maðurinn hugsandi.
»Þú ert auli«, sagði kisa.
Maðurinn sleppti steininum, sem hann hafði ætlað
að kasta í kisu. Hann sat hugsandi með hönd
undir kinn. En kisa hélt áfram að stríða honurn:
»Ef til vill vilt þú gera svo vel og segja mér,
hvaðan þú fékkst fleskið, sem þú ætlaðir sjálfur
að gæða þér á, en mýsnar átu í ógáti ?«