Æskan - 01.04.1932, Qupperneq 8

32
Æ S K A N
aldválfcLxlinn go&L 0.
1. Báturinn hélt áfram ferö
sinni. Hann komst út í tjörn-
ina, sem lækurinn rann í.
far óx mikið af grænum
vatnajurtum, og niöri í vatn-
inu úði og grúöi af eðlum,
hornsílum og bobbum.
2. Þar stóö storkurinn á öör-
um fæti og var að leita sér að
æti. wfarna er þá almennileg-
ur munnbiti«, sagði hann, er
hann kom auga á bátinn.
Hann hélt að þetta væri ný-
móðins hornsíii.
3. Pélur og galdrakarl-
inn góði störðu ótta-
slegnir út um bátsljór-
ann. Aldrei hafði því-
lík liætta ógnað þeim.
Galdrakarlinn reyndi
samt að hughreysla þá.
4. »Nú verður báturinn okkar
að flugvél«, sagði Pétur, þegar
storkurinn hóf sig lilflugsmeð
feng sinn. Hann flaug i mörg-
um hringum, en loks settist
hann i hreiðrið sitt, og þar
sleppti hann bátnum.
5. Kafbálurinn _lenli 'nú i storks-
hreiðrinu, og þar fékk hann
að liggja í friði, því að ekkert
varð úr því, að storkurinn
hefði hann til morgunverðar,
eins og hann hafði þó ætlað
sér.
6. Pegar'storkurinn var flog-
inn burt aftur að finna sér
eitthvað að éta, skriðu þeir
vinir okkar út úr bátnum.
Með miklum erfiðismunum
tókst þeim að komast úr
hreiðrinu og upp á mæninn.
7. Peir 'gengu síðan
niður þakið að þak-
glugganum og skriðu
inn. Pá kannaðist Pét-
ur við, að það var
heima hjá honum
sem hreiðrið var.
8. Daginn eftir, þegar fólkið
hafði allt lagtsigeftir mið-
degisverðinn, náði Pétur
sér í stiga og fetaði sig upp
í storkshreiðrið. Og þar
lá kafbáturinn. Petta hafði
þá ekki allt verið draumur.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOTOOOOOOOOOOOOOOOOO
Verkamaður við námu eina á Eng-
landi var eitt sinn á gangi. Leið hans
lá yfir landareign lávarðar nokkurs,
og mætti verkamaðurinn sjálfum lá-
varðinum,
»Hvað eruð þér að gera hér?«
spurði verkamaðurinn.
»Petta er óðalsjörð mín«.
»Hvernig fenguð þér hana?«
»Eg erfði liana eftir föður minn«.
»En hvernig eignaðist þá faðir yðar
jörðina?«
»Hann erfði hana einnig eftir föður
sinn, og þannig hefir eignin gengið í
erfðir mann fram af manni, frá föður
til sonar, alla tíð, siðan fyrsti jarlinn
settist hér að«.
»En hvernig náði þá fyrsti jarlinn
yfirráðum hér?« spurði verkamað-
urinn.
»Hann barðist hér til valda á dög-
um Vilhjálms bastarðs«.
»Einmitt það«, sagði námumaðurinn
og færði sig úr treyjunni. »Eigum við
ekki að berjast um eígnina? Viljið þér
reyna?«
. oO° •
Pað var þjóðtrú á Rússlandi í
fyrri daga, að skegglausir menn væru
heimskir. Pess vegna eru margir Rússar
mikið skeggjaðir.
Ritstjóri:
Margrét JónscLóttir.
Ríkiiprentsmiöjan Gutenberg.
I