Æskan - 01.05.1932, Blaðsíða 8

48
ÆS K AN

ialdral$ai?linn góSiV 1©.
mmmm
1. »f kvöld er sannarlega veöur til
þess aö fara í leikhúsiö«, sagði galdra-
karlinn[góöi. Vindurinn hvein úti og
regnið buldi á rúðunum, alveg eins
og pað væri vetrarkvöld. Og skyndi-
lega stóð Pétur á borðinu fyrir utan
brúðuleikhúsið.
2. »Brúðurnar ætla að hafa leiksýn-
ingu í kvöld«, sagði karlinn. »Pær
gera pað okkur til heiðurs«. Og
samstundis var tjaldið dregið frá
leiksviðinu. Pað var yndislcgur
leikur með kóngsdætrum og kóngs-
sonum, vondum risum og skessum.
3. Pétur varð svo hriflnn, að hann gleymdi
sér alveg og gleymdi, að petta var aðeins
leikur. Pegar tröllkarlinn var rétt að ;pví
kominn að nema á brott kóngsdóttui ina og
flytja hana heim með sér í hellinn sinn,
pá hljóp Pétur í hendingskasti upp á leik-
sviðið, með aðstoð kunningja sins.
4. Hann staðnæmdist fyrir framan 5. Pétur vildi ekki láta sér segjast.
tröllkarlinn og kreppti hnefana. Pá reiddi tröllkarlinn upp staf
»Eg ætla að frelsa kóngsdóttur- sinn, og tvö verstu tröllin komu
ina!« hrópaði hann/ »Hvað er að æðandi inn á leiksviðið, »Takið
tarna?« sagði tröllkarlinn og horfði hann og færið hann burt«, sagði
forviða á hann. »Petta er aðeins tröllkarlinn, »hann truflar leikinn
leikur«. fyrir okkur«.
6, Allt í einu opnaðist lileri
á leiksviðsgólflnu, og Pétur
steyptist á höfuðið niður i
koldimman kassa. — Allar
brúðurnar veltust um af
hlátri, svo að við sjálft lá,
að pær rifnuðu í sundur.
7. »Petta var hegn-
ing fyrir pað, að
pú eyðilagöir leik-
inn«, sagði galdra-
karlinn góöi. »Og
nú er gamanið úti
i petta sinn«.
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Vor.
Nú er dátt í dölum,
dags skín sólin bjarta,
uikið úr vorum sölum
vetrarmgrkrið svarta.
Nú er líf í landi,
Ijós og fuglakliður,
suðar fgrir sandi
sœvarölduniður.
Sigurbjörg Porleifsáóttir,
Vatni. (18 ára).
Soldán einn i Austurlöndum dreymdi,
að hann hafði misstalla útlimina. Morg-
uninn eftir sendi liann eftir vitringi ein-
um og sagði honum draum sinn og bað
hann ráða.
»Drottinn veri pér náðugur«, svaraði
vitringurinn, »Pú muntsjá alla ættingja
pína deyja«.
Soldáni féll svar petta svo illa, að
hann skipaði pjónum sínum að fara
burt með vitringinn og hálshöggva
hann.
Síðan gerði hann boð eftir öðrum
spekingi. Pegar pessi maður hafði heyrt
drauminn, mælti hann:
»Hamingjusami höfðingiw, Pú munt
verða gamall og Iifa lengur en allir
ættingjar pinir«.
Soldáni líkaði pessi ráðning svo vel,
að hann gaf spekingnum peninga-
pyngju fulla af gullpeningum.
Ritstjori: Margrét Jónsdóllir.
Ríkisprentsraiðjan Gutenberg.