Æskan - 01.06.1932, Blaðsíða 4

52
Æ S K,A N
Amma með barnabörnin í kirkju.
• otxioúooiitiittiitttimitiitogitttttotimiioooo •
Goethe elskaði sannleikann, og hann sagði ó-
hikað álit sitt um þessa hluti, þótt hann gæti átt
á hættu að verða að athlægi. Við ýms tækifæri
varaði hann við víninu, sem »gerði mönnum að-
eins mein og minnkaði manngildi þeirra.«
Um tóbakið skrifaði hann á þessa leið:
»Tóbaksreykingar gera menn heimska og óhæfa til að
hugsa og yrkja. Tóbakið er eingöngu fyrir pá, sem eru
lífsleiðir og sofa einn priðja hluta æfinnar, eyða öðrum
priðja hlutanum i að eta og drekka og aðra nauðsynlega og
ónauðsynlega hluti — og vita svo ekki, hvað peir eiga við
einn priðja hlutann að gera.
Slíkum landeyðum er kærkomin skemmtun að totta
pípuna og horfa á reykjarmekkina, sem peir blása út úr
sér — pað hjálpar peim til að eyða timanum.
Reykingunum fylgir svo öldrykkjan, til pess að kæla
góminn. Ölið eykur áhrifin af tóbakseitrinu og gerir blóðið
pykkara. Pannig er haldið áfram, unz taugarnar eyðileggj-
ast og blóðrásin stöðvast. Gangi pað framvegis eins og nú
lítur út fyrir, pá munu menn eftir 2—3 mannsaldra sjá,
hvað pessar bjórvambir og reykháfar hafa gert úr Þýzka-
landi. Afleiðingarnar munu fyrst koma í ljós, sem kyrk-
ingur og andleysi í bókmenntum.
Og hvað kostar svo allur viðbjóðurinn? Nú pegar eyða
menn 25 milljónum dala i tóbaksreykingar á Pýzkalandi.
Pessi upphæð getur orðið 40, 50 til 60 milljónir. Enginn
svangur er mettaður, enginn nakinn er klæddur fyrir pessa
peninga. Hve margt parfara væri ekki hægt að gera við pá.
(Magne).
• o oooooooo(eoooooðoooðoioeoooooooo(ðe«toisMM«Mi o •
FYRSTA FJALLGANGAN MÍN {
EFTIRTEKTARVERÐ ORÐ
Nýlega hafa farið fram hátíðahöld um heim allan,
til minningar um þýzka skáldið, Johan Wolfgang
Goethe, sem dó fyrir 100 árum, 22. marz 1932.
Hann var ekki aðeins mesta skáld Þýzkalands,
heldur einnig eitthvert mesta skáld, sem uppi hefir
verið í heiminum.
Og hann var mikilmenni. Hann var náttúru-
fræðingur og heimsspekingur, vísindamaður og
stjórnmálamaður, og kynnti sér allt þetta til hlýtar.
Þegar lesendur »Æskunnar« stækka, ættu þeir að
lesa bækur eftir Goethe og um hann — það er of
þungskilið fyrir börn. — En þessi vitri maður
sagði dálitið um vínið og tóbakið, sem þið getið
skilið og fest ykkur í minni.
í þá daga datt engum fullkomið bindindi í hug,
en ýmsir skildu, að það var rangt að drekka og
reykja í óhófi.
Það var dag nokkurn í júnímánuði, að smala-
mennirnir voru uppi á fjöllum að smala fé, til að
rýja og marka litlu lömbin. Eftir venju áttu þeir
að koma heim einhverntíma um daginn, fyrr eða
seinna. Við börnin biðum heima með mikilli eftir-
væntingu. Okkur fannst dagurinn lengi að líða,
enda þótt veðrið væri mjög gott. Við höfðum ekki
stillingu til að leika okkur, eins og við gerðum
venjulega, Hinu indæia kvaki fuglanna, sem flugu
um loftið, gáfum við engan gaum. Við litum varla á
tryppin, sem voru á grundinni skammt neðan við bæ-
inn, og okkur þótti þó venjulega mjög vænt um, er
þau svöluðu fjöri sínu með því að hlaupa um grund-
ina, fram og aftur. Við hugsuðum aðeins um smala-
mennina, ærnar og lillu lömbin, sem við höfðum
aldrei séð, en áttu nú bráðlega að koma í réttina.
Við hlupum upp á hæðirnar kringum bæinn og
jafnvel húsþökin, og horfðum þaðan í áttina, er við
væntum mannanna með fjárhópinn. Loksins sáum
við þá koma; þá biðum við ekki lengur heima,
heldur hlupum fram að réttinni, því að þangað