Æskan - 01.09.1932, Blaðsíða 1

XXXIII. árg.
Reykjavík, september 1932
10. blað
BARNABLAÐ
MEÐ
EI6ANDI:
STÓRSTÚKA
ÍSLANDS.
Morgun einn var Iíaren send í lyfjabúðina að
kaupa tannpínu-meðal
handa Kristínu. Það var
mánaðarleyfi í skólanum.
Klukkan var rúmlega 9.
Karen var að beygja inn
í hliðargötu. Þá sér hún
allt í einu, að hópur af
fólki hleypur inn á
Klausturgötu. Þar var
húsið hans Smidt bakara.
Þangað hafði hún ekki
komið siðan daginn góða,
er hún kom aftur úr
sveitinni. Karen varð for-
vitin og fylgdist með
straumnum, til þess að
vita, hvað um væri að
vera. Nú heyrði hún lil
brunabíla. Þeir óku fram
hjá í hendingskasti. bað
var kviknað í brauðgerð-
arhúsinu. Stórir reykjar-
mekkir komu út úr dyr-
um og gluggum. Húsið
stóð brátt í björtu báli.
»Það hefir kviknað í
bjallaranum«, sagði maður, sem stóð næstur Kar
enu. »Þarna er Smidt bakari«, sagði annar. »Sjáið
þið, hvað hann er ringlaður. Nú verður líklega bið
á, þar til hann getur byrjað aftur að baka«.
»Hann hefir sjálfsagt vátryggt«, sagði gömul kona,
sem stóð þar skammt frá.
»Það er vafasamt«, svaraði önnur. »Hann kvað
vera svo dæmalaust nízkur. Það er ekki víst, að
hann hafi tímt að greiða iðgjöldin«.
Karen var orðin mjög
óróleg. Hún var að hugsa
um Pétur, bakarasvein-
inn. Skyldi hann hafa
kveikt i? Átti hún að
segja lögreglunni, hvað
hún hafði heyrt hann
segja við stúlkuna forð-
um? En þá yrði það sett
í blöðin, og það var leið-
inlegt. Allir kæmust að
því, að hún hafði sofið
i kjallaranum, eins og
hver annar umrenningur.
Og nú, þegar allir litu á
hana sem dóttur ungfrú
Ruudl Hún var nú líka
dóttir hennar, þvi að hún
var kjörbarn. Og það var
einmitt svo yndislegt.
Nei, hún áselti sér að
steinþegja yfir öllu, sem
hún vissi. Það var nú
sjálfsagt bakarinn sjálfur,
sem hafði kveikt í. Hann
hafði reynt það áður. —
Karen sótti meðalið fyrir Kristinu. Seinni hluta
dagsins var hún hjá Bergljótu, en hún var alltaf
L