Æskan - 01.09.1932, Blaðsíða 4
76
ÆSKAN
Sigurjón Jónsson.
50 ára afmæli
átti Sigurjón Jónsson, framkvæmdarstjóri, 27. júni
í sumar. Hann heflr unnið mikið og gott starf í
þágu Unglingaregl-
unnar á íslandi. Hef-
ir hann bæði verið
stórgæzlumaðurung-
lingastarfs og gæzlu-
maður í barnastúk-
um og unnið öll
þessi störf með trú-
mennsku og kost-
gæfni. En lesend-
um »Æskunnar«,
ungum og göml-
um, mun hann þó
minnisstæðastur. Var
hann um langt skeið
útgefandi og ritstjóri
hennar, ásamt Að-
albirni Stefánssyni
prentara, og loks einn í nokkur ár, þar til Stór-
stúkan tók við útgáfunni. Óþarfi er að fjölyrða
um starf Sigurjóns við blaðið, flestum lesendum er
það kunnugt, en óhætt er að fullyrða, að hann átti
miklum vinsældum að fagna í því starfi, enda er
hann sá maður, sem lengst og mest hefir unnið
fyrir þetta blað.
»Æskan« óskar Sigurjóni allra heilla og blessunar
í framtíðinni og þakkar honum fyrir mikið og
gott starf á liðnum árum.
oooooooooöooooooooooooooooooooooœoooooo
ið, en síðan raða menn sér á festarnar, oftast
6—8 menn, stundum fleiri. Fer það eftir þvi,
hvað sigmaður er þungur — en þannig, að allir
bregða sér um öxl og ganga hver á eftir öðrum,
en einn maður er við hjólið, og er sá hjólmaður.
Nú ef menn vilja »leggja«, sem kallað er, þá stöð-
vast allir, en einn maður færir festarnar niður að
jörðu og leggst með hnéð á festarnar, oftast bak
við þúfu. Þetta er gert til að létta á drættinum,
því að eflir þvi, sem menn eru nær brúninni,
því léttara er að draga. Ganga menn nú allir
fram að brúninni, og bregða um öxl sér að nýju,
og halda þannig áfram, þar til sigamaður er
kominn upp að brún, en þegar hjólmaður sér
á eggjaaukann upp fyrir brúnina, kallar hann:
»Sig á«, er þá dregið hægara yfir stokkinn og upp
á brúnina. Nú losar sigamaður sig við eggin, en
hann fer þannig að því, að hann leggst niður á
hnén og hallar sér áfram og hellir þeim út um
hálsmálið á hempunni. Bjarghællinn er nú tekinn
og fluttur í næsta hælgat, og haldið þannig áfram,
þar til lokið hefir verið við að siga bjargið, en
bjarg útaf fyrir sig köllum við það, sem hver jörð á.
Að þessu verki er gengið með mikilli varúð og
alvöru. Aldrei er nokkur neyddur til að siga í
bjargið. Til slíks eru ekki valdir nema þeir menn
einir, er af fúsum vilja gefa sig fram. Slys hafa
viljað til í Grímseyjarbjargi, en aldrei þegar sígið
hefir verið á þann hátt, sem nú hefi eg lýst, Það
hefir viljað til á svokölluðum »handvað«. Þá fóru
menn lausir. Köstuðu þeir fyrst niður festinni og
festu hana um hæl uppi á brúninni. Renndu sér
síðan niður og lásu sig aflur upp á eigin handafli
á festinni. Voru þeir þá aleinir oftast nær, og lítið
mátti útaf bera, svo að þeir ekki týndu lífi. Ekki
þurfti annað en steinvala kæmi í höfuð þeim og þeir
fengju svima. — En fyrir þannig lausagrjóli getur
sigamaður aldrei verið öruggur — þá mundi hann
missa af festinni og bíða bana. Á þrem stöðum
aðallega má fara niður undir bjargið laus. Eru það
gjár, sem farnar eru. En einu sinni hefir viljað til
slys af því, og gerðist það fyrir skömmu. Maðurinn
var laus eins og vanalega, og hrundi á hann bjarg
eitt mikið, og varð honum að bana.
Allflestum, sem alast upp við björgin, finnst
ekki mikið til um hættu þá, sem af því stafar að
síga, þó aldrei geti menn verið óhultir um lif
sitt, á meðan þeir eru niðri í bjarginu.
Oft vill til, að 12—13 ára drengir fá að fara niður
fyrir brúnina, til að vita, hvernig þeim bregði við
í slíkri mannraun. Annars finnst þeim mönnum
flestum, sem siga, ekki meira til um að fara í bjarg
en að ganga á jafnsléltu. Veiklaðir menn geta
ekki sigið, þeir verða að vera hraustir bæði á sál
og líkama.
Nú er farið að nota hesta við dráttinn, og §r
það mikill fólkssparnaður, því að hestur dregur á
móti þrem mönnum, og þarf þá ekki nema 3—4
menn með hestinum.
Kæru lesendur, nú hef eg revnt að lýsa þessu
dálítið nákvæmlega fyrir ykkur, en þó er sjón sögu
ríkari, og gaman væri fyrir ykkur, ef þið ættuð
eftir að sjá Grímsey, t. d. þeir, sem verða sjómenn,
og sjá þessar aðfarir með eigin augum.
Eg set hér mynd frá bjargsigi í Grímsey. Það
er sjónarbjargsmaður á sjónarbjargi.
Óðiim S. Geirdal,
frá Grlmsey.