Æskan - 01.11.1932, Blaðsíða 7

ÆSK AN
95
enda urðu margir til að leita til þeirra, þegar þá
skorti eitthvað, því að menn vissu, að það var ekki
talið eftir, heldur veitt með ánægju.
Þau lifðu lengi eftir þetta og höfðu virðingu
allra til dauðadags. Björn Gnðmundsson.
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
KVEÐjUSTUND
Fyrir skömmu sagði ungur piltur mér sögu þá,
er hér fer á eftir:
það var seint í septembermánuði, árið 1924.
Eg steig þá i fyrsta sinn fæti mínum út af æsku-
heimili mínu og burt úr sveitinni minni. Eg man
það eins vel og það hefði gerst í gær. Mér var
þungt um hjartarætur. Eg hafði enga eirð i mér,
meðan eg beið eftir bílnum, sem átti að flytja mig
burtu. Loks ákvað eg að leggja af stað og láta
hann taka mig í leiðinni. Eg kvaddi pabba og syst-
kini min, en mamma fylgdi mér á leið. Ennþá
man eg hennar hollu ráð, er hún gaf mér, einmitt þá.
Hún sagði meðal annars: »Nú ertu í fyrsta sinn
að fara frá okkur. Guð fylgi þér og leiði þig ávallt
rétta braut. Láttu freistingarnar ekki tæla þig.
Reyndu að heiðra allt, sem hreint er og fagurt.
En varastu það, sem ljótt er og ógöfugt. Gættu þín
fyrir tóbaki og áfengi, það hefir orðið steinn í
götu margra ungra manna. Gleymdu ekki ráðum
mínum, og mun þér þá vel vegna.«
Að svo mæltu kvaddi hún mig. Þá var eins og
eg vaknaði af draumi. Nú voru leiðirnar skildar,
og eg stóð þarna einn eftir.
Nú fyrst skildi eg, að eg var að yfirgefa allt, sem
mér þótti vænst um. Það fór um mig hrollur, og
hjartað barðist í brjósti mínu.
En þessum síðustu ráðum, sem mamma mín
gaf mér, eg sá hana ekki framar, því að hún dó
skömmu síðar, þeim hefi eg reynt að fylgja. Eg er
nú orðinn tvítugur og hefi aldrei neytt hvorki
víns né tóbaks.
Kæru börnl Reynið að feta í fótspor þessa unga
manns og fylgja hinum hollu og góðu ráðum, er
móðir hans gaf honum.
Jóna Jónsdóllir
frá Grindavík.
• (5)-v>’*,h£)
STOFAN MÍN
Eg hef aðeins eina siofu,
öllum þangað býð til mín.
Hún er fyrir háa og lága,
hún er hvorki stór né fín,
Enginn munur er þar gerður
á því, hvort minn gestur sé
stáss og mjúkra stóla verður,
stórt eg engum )æt í té.
Eg hef aðeins eina stofu.
Elskan min þar hjá mér býr
Henni fátt eg heí að bjóða,
húsgögn ekki mörg né dýr.
Samt hún annast engu síður
okkar kæra höfuðból.
Oftast hennar annað bíður,
en að sitja’ í mjúkuin stól.
Eg hef aðeins eina stofu,
einnig fyrir börnin mín,
til að læra, lesa’ og skrifa,
og leika sér með guliin sin.
Jafnvel fyrir allt og alla
er þar rúm, þótt lítið sé.
Auðlegð þetta eg því kalla, —
allt, sem hef, eg læt í té.
Eg hef aðeins eina stofu,
aðeins fáa muni þar:
Harðan bekk og harða stóla,
hillu fyrir bækurnar,
borð úr eik til búsins þarfa,
borð úr fjöl að skrifa við.
Þar eg sit og þar eg starfa,
þar eg Guði krýp og bið.
Pétur Sigurðsson.
®>->~T.S>V>'»-®-V>^©®-V>~T-®”V,’'~T-©~y>~T-®
OOOOoojt............iuinmoooooOOO
° ORÐSENDINGAR °
l’ettn er síðasta blaðið, sem sent
verður skuldugum kaupendum. Allir,
sem það mögulega geta, ættu því að
senda gjald sitt, svo þeir fái jólablaðið
á réttum tima.
Vegna þess, að bnrðai'gjatd blaða
hækkar um helming 15. október, er
nóvemberblaðið sent út með október-
blaðinu.
Þeir, sein liafa nnnið til bókaverð-
launa á þessu ári fyrir kaupendafjölgun,
eru beðnir að láta afgreiðsluna vita,
sem allra fyrst, hvaða bók þeir óska
að fá. Um þessar þrjár er að velja:
Sögnr Sig. Júl. Jóhannessonar, Ottó
og Karl eða Knren. — Allnr þessnr
bækur verða bundnar i gyllt band.
Verðlnuniu verðn send út ásamt jóla-
bókinni með desemberþóstunum.
.................................
...................................
: S Ií R í T L U R i
• •
Faðirinn: Jæja, Kristján! Áttu marga
vini i skólanum?
Sonu7Ínn: Nei — eg á engan vin.
Faðirinn: Nú, hvernig stendur á því?
Sonurinn: Af því, að mér fellur ekki
við þá drengi, sem klóra mig og berja,
en hinum, sem eg ber, fellur ekki við
mig.
Hún: Hér í blaðinu stendur, að fólk
segi, að meðaltali, 10.000 orð á dag.
Hann: Eg liefi nú líka alltaf álitið, að
þú værir langt fyrir ofan meðaltal.
Sleini: Segðu mér, Stína frænka, getur
þú ráðið þessa gátu? Hve margar
kattarrófur þyrfti. til þess að ná frá
jörðunni og upp til tunglsins?
Stína: Nei, góði minn, hvernig ætti
eg að vita það?
Steini: F*að þarf aðeins eina, ef hún
er nógu löng.
Lœknir: Hvað er að tarna, þér hafið
alls ekki hreyft meðalaglasið!
Sjúklingur: Nei, herra læknir. F*að
stendur á flöskunni, að tappinn verði
um fram allt að vera vel fastur í.
oooooooooooooooooooooooooo