Æskan - 15.12.1932, Blaðsíða 7

GESTURINN Eftir ÁSMUND GUÐMUNDSSON, dósent.
EGAR eg var barn, fannst mér það hátiðlegust
stund, er fólkið söng saman við húslesturinn á
aðfangadagskvöld á heimili foreldra minna sálminn:
»t Betlehem er barn oss fætt«. Og einkum þótti
mér vænt um þetta vers:
»Hvert fátækt hreysi höll nú er,
því Guö er sjalfur gestur hér«.
Mér fannst eg skilja þetta svo vel. Guð var
sjálfur gestur i bænum mínum, sem var uppljóm-
aður af mörgum ljósum, og við logið af kertinu
mínu sá eg í huganum, hvar sonur hans var lagður
i jötu og himins herskarar svifu fagnandi yfir hon-
um. Þá var gleðin stundum svo sterk í brjósti
mínu, að eg fór út til þess að sjá himininn
stjörnubjartan yfir mér. Og eg horfði einnig á ljósin,
sem blikuðu frá bæjunum í dalnum mínum. Alstað-
ar þar var Guð sjálfur gestur. Eg vissi líka, að fyrir
handan hálsana, sem luktú um dalinn, loguðu
önnur jólaljós, já úti um allt landið, allan heiminn.
Nú fer þessi sama hátíðarstund að renna upp yfir
ykkur, börnin min. Jólin eru að koma. Foreldrar
ykkar og vinir láta heimili ykkar verða bjart og
unaðslegt, og mörgykkar fá allskonar jólagjafir. En
þó er þetta ekki jólin, heldur það, að gesturinn
kemur, Guð kemur og breytir jafnvel fátækasta
hreysi í höll, svo framarlega sem þar er hjarta til
að taka á móti honum.
Eg vona, að þið öll, og hvert barn á íslandi, megið
fagna þeim gesti og taka undir engla-lofsönginn;
»Dýrð sé Guði í upphæðum og friður á jörðu og
velþóknun j'fir mönnunum«. Látið það vera ljúfasta
umhugsunarefni ykkar um jólin, sem gerðist í
Betlehem hin fyrstu jól. Hugsið um móðurina með
ljóma í augum af ást og sælu og barnið við brjóst
hennar, saklaust og hreint og fagurt. Þakkið Guði
fyrir það heilaga og kærleiksrika barn, sem hann
gaf okkur til þess að vera frelsari okkar, leiðtogi
og konungur. Elskið það um fram allt annað og
reynið að likjast því og vera öllum góð. Þá bjóðið
þið Guð sjálfan velkominn á heimili ykkar — og
í hjarta ykkar. Þá er það vist, að þið eignist
(iLEÐlLEG JÓL!