Æskan - 15.12.1932, Blaðsíða 24

18
JÓLABLAÐ ÆSKDNNAR
1932
(^OOOOOOOOOCXXDOOOOOCíOOOOOCKDOCXDOOOOOOOOj^
BETLITELPAN
(ERUEND FVRIRMYND)
Eg er snauð og hvergi athvarf ó.
Allsþurfandi hönd eg rétta má.
Fátæk stúlka fetar veg sinn ein;
fæstir skilja hennar dýpsta mein.
Móðurlaus og vinarvana’ eg er.
Vönust þvi, að enginn hjálpi mér.
Borin er eg sárri örbirgð í.
Aldrei við mér brosti gæfan hlý,
Ölmusu og lánum lifi á,
læt mér nægja það, sem tekst að fá.
Móðurlaus og vinarvana’ eg er.
Vönust þvi, að enginn hjálpi mér.
Dimm er æfin. —• Eitt þó gleðja má:
að hún mamma getur himnum frá
litið enn sinn litla augastein —
leitt mig, gætt min, þegar eg er ein. —
Mamma! Sjáðul Vinarvana’ eg er.
Vertu hjá mérl — Einni treysti eg þér.
Vald. V. Snœvarr.
®oooooooooooooooooooooooooooooooooooo©
O •Oe«OMM«MlOeOO*OMOOe»IMt»|SO«MO(IO»IOtO»00«S < O
Þeir skemmta sér, dansa, borða og drekka, en
litla drenginn minn reka þeir út i kuldann. f*eir
tala að vísu mikið um hann og segjast halda þessa
hátið til minningar um hann, en svo heyja þeir
stríð og berjast og drepa hver annan, í stað þess
að hjálpa hverjir öðrum eins og bræður. Þess
vegna erum við bér«.
Nonni horfði forviða á litla drenginn. »En hér
er svo ósköp kalt, Væri ekki betra fyrir ykkur að
koma heim með mér og fá að sitja inni í stofunni
hjá okkur og tala við pabba og mömmu. Þar inni
er hlýtt, bjart og notalegt. Enginn mun þora að
gera ykkur illt, þegar pabbi og mamma eru inni.
Eg skal gefa ykkur epli, hnetur og rúsínur. Og
svo skulum við búa upp rúm — reglulega gott
rúm handa litla barninu — til þess að sofa i.
Hann getur fengið að sofa í minu rúmi. Komið
þið nú með mér. — Eg er viss um að pabbi og
mamma verða svo glöð!«
»Heldur þú það?« sagði móðirin og brosti.
»Já, já, það er eg viss um«, svaraði Nonni litli
fagnandi. »Eg skal hlaupa heim á undan og segja
þeim frá þessu«. — Og Nonni hljóp og hljóp.;;
Inni i stofunni sátu foreldrar hans og voru að
tala saman.
»Pabbi, ertu þarna? Mamma, hvar ertu?«
Nonni litli kom hlaupandi innan úr svefnher-
berginu með stírurnar i augunum og i tómri
nátlskyrtunni.
»Mamma! Skógurinn er fullur af englum, og
uppi undir fjallinu eru þau Jósep og Maria með
Jesúbarnið. Og lítla Jesúbarnið klappaði á höfuðið
á mér. Góða mamma og pabbi! Lofið þeim að
koma inn fljótt — og lokið þau ekki úti!«
(M. J. endursagði).
SUNDFARIR j
Eftir GUÐJÓN GUÐJÓNSSON, skólastjóra j
Eg man eftir því, að þegar eg var strákur, þá
fannst mér það frábærlega merkilegt, þegar eg
heyrði talað um, að menn kynnu að synda. 1
minni sveit voru sárfáir menn, sem kunnu þessa
iþrótt, og áður en eg kynntist þeim, fannst mér,
að þeir hlytu að vera allt öðru vísi og miklu
meiri en aðrir menn. Þegar eg komst nokkuð á
legg, breyttist þetta raunar nokkuð. Mér fór að
skiljast það, að það gæti ekki verið neitt ákaflega
aðdáanlegt, þótt menn gætu eitthvað bjargað sér i
vatni, l'yrst Smali gamli, hundurinn minn, og alda-
vinur minn, var prýðilega syndur, og synti fyrir
mig með mestu ánægju út í tjarnir og ár, til að
sækja spýtur eða annað, sem eg kastaði út í vatnið.
Það fór líka svo, að hann varð fyrsti sundkenn-
arinn minn, og eg hygg helzt, að það hafi verið
Smali gamli, sem vakti fyrst athygli mina á því,
að þetta væri tiltölulega auðlærð iþrótt.
Skammt frá bænum mínum rann dálítill lækur.
Enginn hylur var í honum, sem væri nógu stór
eða djúpur til að synda í. Þá tók eg það til bragðs,
að eg stalst í það, hvenær sem eg sá mér færi á,
á kvöldum og sunnudögum, að stífla lækinn og
búa til poll. Eg held, að eg hafi aldrei unnið að
neinu verki af eins miklu kappi og ánægju, eins
og að hlaða þessa stíflu. Hvað eftir annað gerði
lækurinn mér þann grikk að sprengja garðinn, og
þá kom flóð, sem eg hafði að vísu ákaflega gaman
af að horfa á, en var þó í aðra röndina ekkert
ánægður með, því að þarna umturnaði lækurinn
á svipstundu viku- eða hálfsmánaðarverki fyrir
mér. En eg gafst ekki upp. Eg hlóð i skarðið,
dyngdi grjóti innan um moldarbnausana, til þess
að stíflan þyldi vatnsþungann. Smátt og smátt
stækkaði pollurinn og dýpkaði, smásilungar fóru
að heimsækja bann og skjótast í honum fram og
áftur, Æfinlega var Snati með mér, þegar eg skauzt