Æskan - 01.01.1933, Blaðsíða 9

Æ S K A N
7
| SVEITIN MÍN |
Hátt upp á sjónarhól sat eg,
sá yfir dalinn minn fríða,
æskan svo indæl og blíð
upp hjá mér rifjaðist þá. —
Þegar eg bljúgur sem barn
byggði mér hús undir steini,
átti eg glæsileg gull,
geymdi pau vandiega þar.
Mest hafði’ eg mætur á leggjum,
að mála þá græna og bláa,
bandspotta batt eg um þá,
bólu í endann eg rak.
Það voru fjörugir fákar,
og folöld hjá mæðrunum sínum,
kindurnar kroppuðu’ á beit,
kýrnar í hagann eg rak. —
Nú eru gullin mín glötuð,
og húsin öll hrunin til grunna,
Svarfaðardalur er samt
sólfagur eins og hann var.
Par skal eg vinna mín verk,
vaka’ yfir dýrum og húsum.
Þar skulu leikföng míns lífs
líta sinn upprisudag.
Vallgróna, svarfdælska sveit,
signi þig Ðrottinn og blessi.
Hér vil eg bera mín bein
bernsku-stöðvunum á.
Halldór Jónsson
frá Völlum.
Nýjar bækur,
sendar »Æskunni«.
Sigrún á Sunnnliroli eftir Björn-
stjerne Björnson. J. Ólafsson íslenzkaði.
Sigrún á Sunnuhvoli hefir verið
prentuð áður, í »Iðunni« gömlu, og
Þar las eg hana, þegar eg var barn.
Nú mun sú bók vera mjög óvíða til,
°g eg segi það satt, að það gladdi mig,
er eg heyrði þess getið, að Sigrún á
Sunnuhvoli ætti að koma út, sem sér-
stök bók.
Fátt, eða ekkert, þótti mér jafn-
skemmtilegt, þegar eg var barn, og að
*esa, ef lesefnið féil mér í geð. Og svo
hefir raunar, verið alla æfi. Sigrún á
Sunnuhvoli er ein þeirra bóka, sem
^ér þykir vænst um, af öllum þeim
sem eg las á bernsku- og unglings-
runum. Þegar eg nú geng fram hjá
ókaverzlunum, og[sé bókina í búðar-
8'uggunum, þá hýrnar yfir mér. Eg sé,
Setn snöggvast, fagurgrænar fjalla-
'líðar og heyrij. hoppandi nið
silturtærra lækja. — Sigrún er yndis-
eg sveitasaga. — En eg ætla ekki að
segja ykkur meira um efni hennar.
Þið skuluð lesa hana sjálf. Og eg trúi
ekki öðru en að hún verði mörgum
ykkar það, sem reglulega góðar bækur
geta orðið, eins og tryggur og góður
vinur, sem fylgir manni æfilangt.
Ljáðmæli eftir Björnstjerne Björnson.
Hallgr. Hallgrímsson sá um útgáfunu.
Þetta eru ljóð eftir Björnson, þýdd
á íslenzku af ýmsum höfundum.
Framan við bókina er falleg mvnd af
skáldinu frá æskuárum hans, sú sama,
sem birt er hér í blaðinu.
Mörg eru kvæðin úr sögum skálds-
ins, einkum sveitasögunum. Eg hugsa,
að þið kannist við sum þeirra, hafið
án efa heyrt þau sungin, og kunnið
ef til vill einstöku vísu. Og því spái
eg, að ef þið fáið kver þetta í hendur,
þá lærið þið fljótlega mörg kvæðin
utanbókar. Pau eru þannig sum þessi
kvæði, að maður lærir þau um leið
og maður les þau. — En nú getið þið
reynt sjálf — á vísunum, sem prent-
aðar eru hér á öðrum stað í blaðinu.
Björnstjerne Björnson. Aldarminn-
ing eftir Agúsl H. Bjarnason.
Þetta er minningarrit um Björnson,
frásögn um líf skáldsins og störf.
Fyrstu kaflarnir segja frá uppvexti
hans og skólagöngu. Bókin er að vísu
ætluö þroskuðum lesendum, en hún
er svo alþýðlega rituð, að mörg
stálpuð börn og unglingar munu lesa
hana sér til gagns og gleði, að minnsta
kosti suma kaíla hennar. — Bókinni
fylgir mynd af skáldinu á efri árum
hans.
*
Pessar þrjár bækur, sem hér hafa
verið taldar, hefir Guðm. Gamalíelsson,
bóksali, gefið út á hundrað ára afmæli
stórskáldsins norska. — Útgáfan er að
öllu leyti útgefanda til sóma.
Eg er sannfærð um, að þeir ung-
lingar, sem lesa þessar bækur, munu
ekki láta staðar numið, en óska að fá
meiri kynni af skáldinu og lesa rit hans
þegar þeim vex aldur og þroski, og
er þá vel farið.
Tvéir vinir. Saga handa unglingum
eftir R. Friis. Pýðandi og útgefandi
Porvaldur Kolbeins.
Porvaldur Kolbeins hefir áður gefið
út nokkrar barnabækur og hefir þeim
verið vel tekið. Petta er lengsta sagan,
sem hann hefir gefið út, 137 bls., í
sama broti og hinar fyrri bækur. í
eftirmála gerir þýðandi grein fyrir
uppruna þessarar sögu. Gömul amma
segir] barnabörnum sinum sögur. Pær
þykja skemmtilegar, og eru síðan
prentaðar og ná hylli margra. — Pýð.
gerir ráð fyrir, að íslenzka fleiri af
sögum ömmunnar, ef þessi líki vel.
Eg býst við, að þetta verði vinsæl
barnabók, og að börnunum þyki gaman
að lesa um vinina tvo, Símon og Tómas,
sem báðir voru hálfgerð olnbogabörn,
hvor á sinn hátt. — Myndir prýða
bókina, eru þær eftir Kikharð Jónsson.
oooooooooooooooooooooooooo
Atliugasemd. Smásagan »Smaladreng-
urinn», sem birtist í 10. og 11. tölubl.
»Æskunnar« s. 1. ár, er eftir mig. Hún
er tekin úr sept. og okt.-blaði »Unga
íslands« 1928, — hefir aðeins lítils-
háttar verið breytt orðum, án þess að
efnisþt áðurinn raskist. — Alfreð G.
Stefánsson ætti framvegis að semja
það sjálfur, sem hann sendir blöðum
undir sinu eigin nafni.
Sigurjón Jónsson,
Porgeirsst., A.-Skaft.
* *
*
Leitt er til þess að vita, að »Æskan«
skuli þurfa að birta svona athugasemd.
Paö er bæði óráðvendni og ósann-
sögli, að taka ritsmíðir annara, um-
skrifa þær og eigna sér síðan. Börn
og unglingar, sem senda »Æskunni«
efni til birtingar, eru áminnt alvarlega
um, að láta sig ekki henda slikt. Pið
verðið að gera ykkur það ljóst, börnin
góð, að það sem einhver hefir samið,
hvort sem það er nú kvæði, saga eða
ritgerð, er eign höfundarins, sem
samdi. Pað er vanheiður, en ekki
heiður, að eigna sér verk annara. —
Alveg sama máli gegnir um eriendar
sögur eða kvæði, sem þýdd eru eða
endursamin á íslenzku. Pað er skylda
þess er þýðir eða endursemur, að
geta um höfundinn, ef hann veit um
hann, en að öðrum kosti verður hann
að láta þess getið, að efnið sé fengið
frá öðrum. Ritstj.
oooooooooooooooooooooooooo
Itéttar ráðningar við nokkuð af dægra-
dvöl í októberblaðinu hafa þessi sent:
Póra Sigurðard., Arnarv. Mý v.sv. (12 ára).
Halld. Porleifsd., Árhr., Skeið. (12 ára).
Óskar Pórðarson, Haga, Skorradal.
Hjalti Finnsson (13 ára).
Soffia Sigurbjarnadóttir, Baldursg. 14.
ida Tómasdóttir, Reykjavík.
Regína M. Bjarnadóttir, Húsavik.
Baldur Pálmason, Blönduósi.
Qmoo»ooovoooo»m»fomo»»fOomoooo»Q