Æskan - 01.05.1933, Síða 6

38
ÆSKAN
Þá klöppuðu allir englarnir saman lófunum og
sögðu: »BIómið lítur út alveg eins og ofurlitill
himinn. Við skulum kalla það Gleym mér ei, því
þá er eins og það kalli til mannanna. Og þegar
þeir líta á það, þá minnir litla stjörnublómið á
himininn. En þegar þeir horfa til himins, þá hljóta
þeir að hugsa með sér: »Þarna uppi er góður Guð.
Sjáðu til, himnafaðir, þannig minnir litla blómið
stöðugt á þig.«
Góður Guð gróðursetti aftur litla blómið á marg-
lita enginu, og þar getur þú fundið það enn þann
dag í dag. Vilborg Auðunavdóltir pýddi úr þýzku.
Mahmud og kalífinn.
MAHMUD
®®®®®®®®®®®®
Hinn mikli kalífi, Harun-al-Raschid, var oft
vanur að fara út í borgina að næturlagi. Hann var
þá i dularbúningi, klæddur eins og venjulegur
borgari. Gerði hann þetta til þess að rannsaka,
hvort lögregluliðið gerði skyldu sina og héldi uppi
góðri reglu í borginni.
Kvöld eitt var hann sem oftar á gangi um göt-
urnar, dulbúinn sem kaupmaður. Gíafar, stórvesír-
inn hans trúlyndi, var í fylgd með honum. Kalif-
inn staðnæmdist við skíðgarð nokkurn. Sá hann
þá í gegnum rimla á girðingunni, að maður einn
sat þar inni fyrir í ró og næði og snæddi »farech«
sinn og drakk »raki« (austurlenzkur matur og
drykkur). Eitt kerti stóð á borðinu og varpaði
kertaljósið daufri birtu yfir manninn, og leit hann
út fyrir að vera vel ánægður með tilveruna.
»Eg ætla að ganga inn«, sagði kalífinn og spyrja
mann þenna, hvernig honum geðjist stjórn kalíf-
ans. Það ber oft við, að maður fær góð ráð og á-
gætar bendingar frá ólærðum alþýðumönnum.
Kalífinn steig þessu næst inn yfir skiðgarðinn.
»Vertu velkominn«, sagði sá, er að snæðingi sat,
og um leið stóð hann á fætur og bauð komu-
manni sæti, hæversklega«.
»Gerðu svo vel og fáðu þér matarbita með mér,
ef þér þóknast«, mælti hann.
Kalífinn þá boðið með þökkum.
Að máltíðinni lokinni, sneri hann sér að gest-
gjafa sínum og mælti:
»Hver ert þú, og hvert er starf þitt?«
»Eg heiti Mahmud«, svaraði hinn. Faðir minn
var rennismiður, og eg er ýngstur af þrem bræðr-
um. Nú sem stendur vinn eg bjá skráasmið ein-