Æskan - 01.07.1933, Blaðsíða 8

56
ÆSKAN

mmm

anna og ^fonni,
í upphafi skyldi endirinn skoða.
Pað var rigning úti. Nönnu og Nonna dauðleiddist —
En allt í einu dettur Nönnu gott ráð í hug. Hún hafði
séð sápukrukku frammi í eldhúsi, nú sótti hún krukk-
una.
Pau bjuggu til ágætis fótskriðuilöt með sápu, og hugs-
uðu sér heldur en ekki gott til glóðarinnar að renna
sér á sápubrautinni. Það hlaut að verða fyrirtaks-
skemmtilegt.
Nonni fór að reyna nýju brautina. Hún var nú heldur
en ckki hál.
»Littu á mig!« segir hann við Nönnu. »Þetta var mesta
pjóðráð — æ, æ.« Nonni auminginn datt á rassinn.
Og ekki fór betur fyrir Nönnu. Sannleikurinn var sá,
að rennibrautin var alltof góð. Pað fór öðruvísi en til
stóð, og þið megið trúa því, að þau fengu ávítur, þegar
mamma kom heim.
Nonni (eftir stutta þögn): Hafði aö
ekki meira hár en þetta?
en gættu þess að detta ekki af þvi og
meiða þig!
Óli lilli: Mig dreymdi í nótt, að þú
gafst mér reiðhjól.
Frœndi: Pað mátt þú gjarnan eiga,
/ söngtima.
Kcnnavi (les upp): Pegar orrustan
stóð sem hæst og mannfall var mikið
á báðar hendur, heyrðist allt í einu
hrópað .... Jóhann! Hættu undir eins
þessum skrípalátum!
Ritstjóri: Margrét Jónsdóltir.
Ríkisprentsmtðjan Gutenberg.