Æskan - 01.11.1933, Blaðsíða 2

ÆSKAN
82
LÓUUNGINN
© ©
»PalIi, Palli, sérðu litla fuglinn?« Kallaði Marsa
litla. Þau börnin komu hlaupandi fram göngin.
»Sérðu litla fuglinn, sem flögrar upp við gang-
argluggann?« Palli var ekki seinn á sér. Eins og
örskot var hann kominn upp á kassann, sem hvolft
var yfir börðusteininn, (börðusteinninn var hafður
til að berja á honum harðfiskinn), síðan stökk
hann upp á klæðaskápinn, sem stóð til hliðar í
göngunum, og þaðan gat hann náð að báðum
gangagluggunum, enda var hann nú ekki seinn
að ná litla fuglinum og stökk með hann niður
á gólf.
»Æ, lofaðu mér að sjá hann«, sagði Marsa litla,
»ósköp er hann fallegur, ó, hvað hann er mjúkur,
en ósköp er hann víst hræddur, finnurðu ekki,
hvernig hjartað í honum berst ákaflega«.
»Petta er lóuungi«, sagði Palli ósköp spekings-
lega. Hann hefir sjálfsagt villzt inn um bæjardyrn-
ar og flogið beint í sólargeislann í gangargluggan-
um, en ekki ratað út aftur«.
»Æ«, sagði Marsa, »við skulum flýta okkur út
með hann, svo að hann komist aftur til hennar
mömmu sinnar«.
En rétt í þessu komu þeir eldri bræðurnir
fram göngin. Og er þeir sáu lóuungann vildu þeir
láta hann í búr og hengja það inn í glugga. Peir
sögðu, að litlir fuglar væru oft hafðir í búrum, þeir
hefðu séð þau í kaupstaðnum, fólk hefði þá sér
til skemmtunar.
Nú var gamla Ijóskerið sótt, sem kertaljósið var
borið í á milli húsa. Það var í laginu eins og lítið
hús með glergluggum á öllum hliðum. Nú var
því breytt i fuglabúr. í litla öskju létu þeir æð-
ardún og festu öskjuna í ljóskerið, svo festu þeir
viðartág í hring, þar átti fuglinn að sitja. Peir sögðu
bræðurnir, að það væru göt, bæði á botninum og
þakinu, svo að fuglinn hlyli að fá nægilegt loft. Svo
hengdu þeir ljóskerið inn í glugga, létu inn í það
2_skeljar, aðra með muldum tvíbökum, en hina
með vatni, létu seinast lóuungann inn í það og
kölluðu það nú fuglabúr. Og þeir sögðu, að nú
væri bezt að allir færu burtu, þá mundi hræðslan
fara af lilla lóuunganum.
Mörsu litlu varð reikað fram í eldhús, mamma
hennar var ekki heima og því leitaði hún til Sollu
sinnar, henni leið ekki vel, af því hún var ekki
ánægð ytir þessu tiltæki drengjanna. Nú fór hún
að lýsa unganum fyrir vinkonu sinni og dáðst að
honum, hvað hann væri yndislega fallegur. Lika
gat hún þess, hvað hann væri hræddur og hefði
mikinn hjartslátt.
»Það er leiðinlegt Marsa mín« sagði Solveig, að
hún mamma þín skuli ekki vera heima, það er
sorglega leiðinlegt«, bætti bún við, »eg er alveg viss
um, að hún hefði aldrei leyft drengjunum þetta«.
»En, Solla mín«, sagði Marsa, »drengirnir segja,
að þetta sé alvanalegt, þeir hafa oft séð fugla svona
í búri í kaupstaðnum. Peir segja, að fólk hafi þá
sér til gamans og gefi þeim sykur og brauð og fræ«.
»Pað getur vel verið« sagði Solveig, »en þú segir
að litli lóuunginn hafi mikinn hjartslátt. Eg segi
þér satt, Marsa mín, það líður engum vel, sem er
föður- og móðurlaus munaðarleysingi og þjáist af
hjartslætti, eg vildi óska, að hún mamma þín væri
komin heim. Hún mundi ekki líða, að svona væri
farið með sakleysingjann«.
»En elsku Solla mín, drengirnir vilja ekki fara
illa með hann, og þeir hafa betur vit á þessu en
við, því að þeir hafa séð, hvernig fóllcið í kaup-
staðnum fer með dönsku fuglana«.
»Það getur verið« sagði Solveig, »en heldurðu,
að þú vildir fara frá mömmu þinni og vera fangi,
nei, þú skilur það ekki, elsku barn, það er golt, en
við skulum nú koma inn, þú átt að fara að sofa«.
Marsa litla fór nú að hátta, hún hafði nú ekk-
ert gaman af að horfa á litla fuglinn í búrinu, hún
fann til þess, að hann væri lítill munaðarleysingi,
sem leið af hjartslætti. Og þegar hún las bænirnar
sínar, bað hún guð að gefa honum góðan bata.
Þegar Marsa vaknaði morguninn eftir, sá hún
að búrið var horfið úr glugganum.
Hún klæddi sig í snatri og gekk fram í bæ. Þar
hitti hún Palla. Hann var að negla saman dálítinn
stokk.
»Hvar er litli fuglinn?« sagði Marsa.
»Hann dó í nólt« sagði Palli. »Eg ætla að jarða
hann í stóru gluggatóltinni«.
»Aumingja litli fuglinn!« sagði Marsa, »hann hefir
dáið úr hjartslætti. Eg ætla að sækja fallegustu
pjötlurnar mínar utan um hann. Og hún hljóp af
stað að sækja pjötlurnar. Svo lögðu þá börnin litla,
dauða lóuungann í stokkinn, vöfðu hann í falleg-
um pjötlum og negldu lokið yfir. Síðan grófu þau
hann í stóru gluggatóftinni og sungu yfir honum
öll fallegustu lögin, sem þau kunnu. Seinna gróð-
ursettu þau falleg blóm, sem þau fundu út um
tún og haga á leiði lóuungans og gerðu gluggatóft-
ina að fögrum blómareit.
Mörgum árum seinna lærði Marsa fallega kvæð-
iö »Fuglar í búri« eftir Hannes Hafstein, með lagi
eftir Jón Laxdal, tónskáld.