Æskan - 01.11.1933, Blaðsíða 5

Æ S K A N
85
Lean afréð að taka Schikko með sér til New-
York. Svertingiabörnin grétu auðvitað, þegar þau
áttu að skilja við leikbróður sinn. En þau létu
brátt huggast, þegar Lean gaf þeim tvær tómar
reyktóbaksdósir og langa ræmu af ónýtri
filmu.
Schikko grét ekki. En burtfarardaginn heyrðist
i honum einkennilegt kverkhljóð. Hann var lát-
inn niður í stóran trékassa með rimlum fyrir.
Schikko komst siðan til Ameríku. Hann var
tluttur í rimlakassanum heim í hús Leans. Hús-
freyja varð alveg hissa, en ekki er hægt að segja,
að hún yrði sérlega glöð. En þegar hún hafði
setið dálitla stund og horft á Schikko í kassanum,
kom dálítil loðin hönd fram á milli rimlanna.
t*á hló frúin hjartanlega, og upp frá þeirri stund
voru þau Schikko og hún beztu vinir.
Tvö lítil börn lágu sofandi uppi á lofti. Þau
vöknuðu við einhvern einkennilegan hávaða og
læddust gætilega niður stigann. Þegar þau sáu
Schikko, ráku þau upp hvert gleðiópið á fætur
öðru. Það minnti Sclhikko á öll hljóðin í frum-
skóginum. Nú hafði hann eignazt ný leiksystkin í
stað svertingjabarnanna.
Hann var á augabragði tekinn upp úr kassan-
um, og brátt hafði hann gleymt öllu mótlæti.
Schikko var ákaílega námfús og framúrskarandi
þægur. Áður en tveir mánuðir voru liðnir, frá því
að Schikko kom í hús Leans, höfðu Ieiksystkini
hans kennt honum að borða með hníf og gaffli
eins og hverjum öðrum siðuðum manni. Þau
höfðu kennt honum að drekka ísvatn með reyr-
Schikko lœlur bursta tennur sínar.
plpu, skara í eldinn, þegar hann var farinn að
dvína á arninum og margt fleira.
Á hverjum morgni opnar Schikko fúslega munn-
inn, þegar á að bursta tennurnar í honum. Hann
Fóslurbarnið og leiksyslkini hans.
reyndi nokkrum sinnum að gera það sjálfur, en
það misheppnaðist. Schikko burstaði á sér tunguna
í stað tannanna.
Schikko er ágætis barnfóstra. f*egar börnin eru
í skólanum, láta þau hann gæta Lísu, brúðunnar
sinnar. Og enginn gæti gert það betur en litli
simpansinn. Schikko hefir líka við og við tíma
til að líta í bók. En honum stendur á sama, hver
bókin er. Pað eru hvorki sögur né æfintýri, sem
hann er að sækjast eftir. En aðalatriðið er — að
myndir séu í bókinni, þá er honum skemmt.
Schikko dvelur meðal vina. t*að skildi hann til
fullnustu, þegar hann kvefaðist illa fyrir nokkru
síðan. Ur gömlum ullarsokkum gerði litla stúlkan
honum hlýja treyju, og þegar Schikko var kom-
inn í hana, þóttist hann viss um, að ekkert gæti
framar gert honum mein.
Schikko er nú einn af bezt menntuðu öpum í
veröldinni. Hann hefir lært margt af leiksystkinum
sínum. En svo hefir hann aftur á móti kennt
þeim ýmislegt smávegis, t. d. hvernig hægast er
að klifra yfir garða, eða að ná í ávexti á stóra
perutrénu í aldingarðinum. M. J. endursagði.
OOOOooooooooocoooooooo»ooQooo®oooooo»«#*ooooooooOOO
Vetur.
Yglir Kári aldna brá,
ólmast hríðin kalda,
feytir stormur péttum snjá,
þunglynd kveður alda.
Sumarblíða er sofnuð hér,
sólar horfinn ylur.
Griðastaður enginn er,
úti næðir bylur.
Óskar Þórðarson,
Haga, Skorradal.