Æskan - 01.11.1933, Qupperneq 8

88
Æ S K A N
Pétur var mesti barnavinur. Einu »Gerðu svo vel, litli vinur minn«, En ekki leið á löngu, þar til fleiri
sinni fór hann að horfa á knattspyrnu. sagði Pétur. »Pér er velkomið að drenghnokkar vildu nota sér þenna
Pá sér hann dreng, sem er svo lítill standa uppi á bakinu á mér. Pá hugsa pall til þess að standa á. Peir komu
vexti, að hann sér ekkert af því sem eg, aö þú getir séð, hvernig þeim geng- í hópum upp á bak Pétri, til þess að
gerist á leikvellinum. ur að sparka fótboltanum. geta séð betur.
Nú koma þeir i tugatali. Ennþá Alltaf bætast fleiri við, Pétur garm- Aumingja Pétur! Svo þreyttur er
hefir Pétur vesalingur krafta til að urinn er nú farinn að gefa sig og er hann og að fram kominn, að hann
bera þá. Hann er ekki farinn að kvarta, það ekki undarlegt. Peir fletja hann út þakkar sínum sæla, að geta skriðið
enn sem komið er. rétt eins og köku. heim til sín.
O00OO0OO0OO0OO0OO00O00O00O
g ORÐSENDINGAR g
Þetta er síðasta blaðið, sem sent
verður skuldugum kaupendum, þess
vegna er það nauðsynlegt að allir þeir,
sem það mögulega geta, sendi borgun
nú þegar, svo að þeir fái jólabókina á
réttum tíma. Jólabókin verður að
minnsta kosti 24 síður i Æskubroti með
mörgum skemtilegum sögum og æfin-
týrum. —
Vegna þess að burðargjald hækkar
í október, er nóvemberblaðið sent út
svona snemma.
ogstBBOioaaimiMoioiiioaooQ
OoillooooooooooioiiiiooooooooioooO
O o
: S K R 1T L U R I
Maðurinn (við konu sina, þau eru
úti í steypiregni): »Útvarpið sagði, að
í dag mundi verða sólskin og þurr-
viðri«.
Konan: »Já, útvarpstækið okkar
hlýtur að vera í ólagi«.
Drengur: »Mamma varð fjúkandi
reið, hún sagðist ekki vilja sjá mig
fyrir augunum á sér framar«.
Annar drengur: »Nú, hvað gerðir
þú ?«
Drengur: »Eg faldi gleraugun
hennaro,
Tveir menn hittust fyrir ulan
sjúkrahús:
»Eg var að heimsækja hann Pál«,
sagði annar þeirra. »Hann hefir létzt
um 20 pund«.
»Hefir hann fengið lækningu til þess
að megra sig?« spurði hinn forviða.
»Nei, það var tekinn úr honum
botnlanginn«.
»Haraingjan góða! Er þá botnlang-
inn svona þungur?«
Ritstjóri: Margrét Jónsdóttir.
Ríkisprentsmiðjan Gutenberg.
o