Æskan - 01.12.1933, Page 6

96
Æ S K A N
Pétur er úti á gangi í storminum, Pétur er hugrakkur maður. Hann er En um leið og hann hoppar út í
Hann sér, að unga stúlkan missir hatt- líka bezti sundmaður. »Eg skal bjarga sjóinn kemur hatturinn upp, og vind-
inn sinn. Vindurinn feykir hattinum hattinum«, hrópar hann um leið og urinn feykir honum aftur til stúlk-
niður fyrir hafnargarðinn og út í sjóinn. hann kastar sér út í sjóinn. unnar.
Skamrat frá stendur ungur maður. Nú ganga pau leiðar sinnar glöð Eini árangurinn af pví að hætta
Hann gefur sig á tal við slúlkuna og ánægð. En tetrið hann Pétur sér út í kaldan sjóinn, varð pað,
og huggar hana og hughreystir yfir fær ekki nokkurn snefil af pakk- að hann varð að flýta sér heim til
blauta hattinum. læli. pess að fara úr rennblautum huxunum.
»Við skulum leita á honum«, sagði
Sigfús.
Nú var Haraldi nóg boðið. Hann
paut inn til kennarans og bað hann
að koma og sagði honum upp alla
söguna.
Drengirnir höfðu tekið Guðjón og
leitað í vösum hans. Gunnar hélt á
tíu króna seðli og leit sigri hrósandi
á bróður sinn og kennarann.
Kennarinn var æði pungur á
svip. »Pe!ta er ljótur leikur«, sagði
hann. Eg gaf Guðjóni penna seðil í
morgun. En pú, Gunnar, hefir týnt pín-
um seðli, pvi að eg fann hann á gólf-
inu við sætið pitt í dag, pegar pið
voruð farnir út að leika ykkur. Og
lambið, sera pið voruð að tala um við
Guðjón, er fundið, pað heyrði eg föður
pinn sjálfan segja í gær«, um leið leit
kennarinn lil Gunnars. Síðan horfði
hann litla stund alvarlega á allan
drengjahópinn og gekk síðan nokkuð
snúðugt út.
Drengirnir sátu eftir heldur sneyptir
á svipinn. En eftirlitlastund var Gunn-
ar farinn að gráta. Hann stóð upp,
gekk lil Guðjóns'og sagði: »Geturðu
fyrirgefið mér, hvað eg hefi verið
vondur«. »Já«, svaraði Guðjón eftir
litla stund, mjög alvarlegur á svip,
»og ef pú vilt, skulum við vera vinir«.
»Gerðu pað fyrir mig að piggja
penna seðil«, mælti nú Gunnar, »ef pú
vilt vera vinur minn«. Pað kom hik á
Guðjón í fyrstu, en síðan tók liann
brosandi við seðlinum. »Mér hefði pótt
betra, að pér hefði ekki dottið í hug
t
að gefa mér hann«, sagði hann aðeins
ofurrólega, »en eg pakka pér samt
fyrir«.
Nú kom gamli kennarinn inn aftur
og leit á drengina.
»Pað er ekkert Ijótara lil en að sak-
fella pann saklausa og leggjast á lítil-
magnann«, sagði hann.
»Ef til vill hafið pið skilið pað
nú«.
Sigríður Jónsdóttir.
Qoooo»o®o*o»#***»oooooooo«ooooo«*0
Dorgið og útbreiðið„Æskuna“.
................................... im ... im
Ritstjóri: Margrét Jónsdóttir.
UíkisprentsmiOjan Gutenberg.