Æskan - 15.12.1933, Blaðsíða 23

1933
JÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
13
Einn góðan veðurdag varð kerling að leggja af stað
niður í byggð að leita að konu handa stráknum. »Fái
eg ekki mennska konu, verð eg ekki degi lengur í
þessum dimma skógi*.
Það átti að vera almennileg mennsk telpa eins og
hann, sem kynni að búa til almennilegan mannamat
því að nú var hann orðinn svo dauðleiður á þessari
sterku bjarnarmjólk og bjarnarhársskyrtunni. Það var
vonandi, að stúlkan kynni bæði að vefa, prjóna og sauma,
og nó'g var af fífunni til þess að vinna úr.
Það bar nú svo vel í veiði, að fyrsta mannatelpan,
sem skessan rakst á, var foreldralaus. Hún var fús til
\
þess að fylgjast með kerlingunni út í skóginn og verða
kona stráksins.
Og þegar telpan hafði horft á hann um hríð og van-
ist því að búa í skóginum, þá héldu þau brúðkaup sitt
einhvern daginn, og lifðu síðan vel og lengi og höfðu
kerlu gömlu í horninu.
Ári seinna kom lítill snáði í heiminn, og tröllskessan
kallaði sig ömmu hans og var svo heimskulega hrifin

J Ó L
Ljóssins hátíð Ijómar nú.
Tignum Jesú, barnið blíða,
bezta vininn, frelsið lýða,
elskum hann í hreinni trú.
Látum fagra unaðsóma
ávallt prísa nafnið hans.
Syngjum, fögnum, hátt skal hljóma
hjartans þökk til skaparans.
Jesús, himins sólna sól,
lát þú öllum Ijós þitt skína,
líkn og náð og blessun þina,
gef oss ennþá indæl jól
Öllum hryggum gef þú gleði,
geisladýrð, er aldrei þver,
þakkarljóð með glöðu geði
gef vér megum syngja þér.
M.
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
af þessum nýja dreng, að hún sat yfir honum bæði
dag og nótt.
Árin Iiðu. Þessi drengur óx og dafnaði og varð full-
orðinn. Þá heimtaði hann einn daginn, að kerlingin næði
í mennska telpu handa sér, svo að hann gæti líka fengið
sér konu.
Þannig gekk það koll af kolli, og nú veit enginn,
hve margar telpur tröllkonan er búin að sækja, neðan
úr sveitinni, handa öllum drengjunum, sem fæðzt hafa
í skóginum. En einn daginn, þegar hún sat við vöggu
yngsta drengsins, — hún sagðist vera langa-langamma
hans, — þá heyrir hún voðalegar dunur og dynki, og
síðan er hrópað, svo að undir tók í fjöllunum:
»Gríður!«
»Gr—í—í—í—í — ður!
Homdu heim á auga lifandi bragði. Og ef þú kemur
ekki strax, þá sæki eg þig, því að nú hefi eg sannar-
lega beðið nógu lengi eftir miðdegisverðinum!«
Þýtt úr norsku. M. J.
®®®®®®®®®®®®®®® ®®® ®®® ®®® ®®® ®®®®®® ®®®®®®