Æskan - 01.02.1936, Blaðsíða 12

24
ÆSKAN
7. Valur í vígahuga
VALUR VÆNGFRÁI
Stóri báturinn dró ]>á uppi. „Gefist upp“, öskraði foringinn.
Valur greip byssuna og skaut, og foringinn lineig niður. Svo
]>reif Valur aftur árina, <>g báturinn ]>aut áfram. Þeir fóru inn
i sefið og hurfu. Slóri báturinn stansaði, þegar foringinn fóll.
N'æstn morgun, er kunningjar okkar retluðu allir lil bjálka-
liússins, brá |>ciin i brún. Sjóræningjarnir komu og réðust upp
á strandaða skipið. Strax fóru ]>eir að gera við reiðann og ná
skipinu á flo'l, en félagarnir horfðu á og gátu ekkert aðhafst.
En Valur kunni að leika á ]>á. Hann skausl inn í eyjasundin
og smaug ]>ar undan eins og áll. Stóri báturinn var stirðari.
Þegar bátarnir voru horfnir, flýttu þeir Björn sér um borð
í skipið, drógu upp segl og sigldu af stað. Bragðið heppnaðist.
Um kvöldið komu }>eir aftur og höfðu með sér ]>jöl og stiga.
Valur lagði upp árar og greip )>yssuna, ]>ví að út úr sefinu
skaust stór bátur, almenntur. Valur hikaði að skjóta. Hér var
við ofurefli að etja. Þeir grij>u til áranna og reru burt lifróður.
Björn og Valur fóru í land og gengu til baka. Þeir sáu, að
l>eir gátu ekkert gert einir, yrðu að fá hina nteð sér. Seint um
nóttina komu ]>eir til félaga sinna, er liiifðu sesl að á strönú-
inni, þvi útlit var fyrir storm, og þvi lifshætta á flakinu.
Undir kvöld komst skipið á flot. Valur kom skriðandi og
livíslaðist á við félaga sína. Eftir andartak skaust bátur út úr
sefinu til skipsins. Þegar ræningjarnir sáu hann, ruddust þeir
i bátinn og eltu liann með skothríð og óliljóðum.