Æskan - 01.07.1936, Blaðsíða 18

90
ÆSKAN
Forsætisráðherra íslands fagnar Kristjáni konungi X. og Alexandrínu drottningu, er þau stigu á land í Reykjavík lB.jiiní í sumar
Að síðuslu flæmdist það út í læk, sem var of
hreiður fyrir það að stökkva yfir.
Húu lyfti þvi upp úr læknum alvotu og skjálf-
andi af liræðslu og kulda.
Nú skyldi iiún þó flýta sér heim og vökva það
á volgri mjólk, ósköp hlaut ])að að vera svangt.
Hróðug sýjidi hún lieimilisfólkinu fund sinn.
Karlmennirnir létu þess getið, að réttast væri, ef
maður gæti fengið sig lil þess, að draga um hark-
ann á lamhgreyinu, því þessir lieimagangar væru
alstaðar til meins. Inga litla þrýsti gráa lamhinu
upp að hrjósti sér. Draga um harkann á því!
Osköp var hún annars fegin, að hún var stúlka
en ekki drengur, því þessir karlmenn gátu hugsað
svo Ijótt.
Inga litla flýtti sér nú að ná í mjólk Iianda lamh-
inu, hún gætti þess að gefa því lítið fyrst, svo því
yrði ekki illt.
Seinna um kvöldið elti það hana um allt. Svona
var það fljótt að spekjast, litla gráa lamhið.
Svo hjó hún um það úti í lilöðu í heyi og ull og
reyndi að lilúa vel að því. Hún sat lengi hjá því og
virti það fyrir sér með aðdáun. Það var áreiðanlega
eitthvað öðruvísi en önnur grá, lítil lömb. Augun í
því voru 1. d. svo óvenju falleg, og snögga ullin
þess svo fallega hrokkin og mjúk.
En hvað henni Ingu litlu þótti vænt um lilla, gráa
lamhið. — Hún skyldi víst hugsa vel um ])að í sum-
ar. Enginn mundi hugsa um það nema hún og eng-
um þykja vænt um það nema lienni. Nú var það
farið að sofa, ])að var húið að loka litlu augunum
sínum.
Þegar Inga lagðisl sjálf út af um kvöldið, liugs-
aði hún með sér, að hún skyldi fara snemma á fæt-
ur morguninn eftir lil þess að gefa því.
Næsta morgun var Inga litla snemma á fótum.
En þegar hún ætlaði að fara að gefa litla, gráa lamb-
inu, greip hún í lómt. Það var horfið úr lilöð-
unni.
Aftur hljómuðu þcssi skelfilegu orð fyrir eyrum
liennar: „Það væri vísl hest að draga um barkann
á því“.