Æskan - 01.10.1936, Blaðsíða 4

112
ÆSKAN
Góð börn
Saga eltir E. Nesbit — Hannes J. Magnnsson þýddi
Framhald
»Mér finnst ekki rétt að vera að spyrja vinnu-
í'ólkið að því, sem mamma vill ekki segja okkur,«
svaraði Róberta.
»lJað er rétt, ungfrú Dyggðaljós, haltu bara á-
fram að prédika.«
»Eg er ekkert dyggðaljós,« sagði Fríða.
»En eg held, að Bobbí hafi rétt fyrir sér í þessu.«
»Auðvitað hefir hún alltaf rétt fyrir sér, það
fmnst henni að minnsta kosti sjálfri,« sagði Pétur
»Við skulum ekki vera vond, hvert við annað,«
sagði Róberta og lagði eggjaskeiðina sína á Ijorðið.
»Eg er viss um, að eitthvað óttalega sorglegt hefir
komið fyrir, og við skulum ekki gera það enn þá
verra.«
»Mér þætti fróðlegt að vita, hver á upphafið að
því,« sagði Pétur. »Það þætti mér nú líka,« sagði
Rólierla með áherslu. »En —.«
»Já, datt mér ekki i hug,« sagði Pélur sigri
hrósandi.
En um leið og hann fór í skólann klappaði
hann á öxlina á systur sinni og sagði, að liún
skyldi ekki taka sér þetta mjög nærri.
Börnin komu aftur klukkan 1, til þess að borða,
en mannna þeirra var enn ókomin.
Hún var heldur ekki komin, þegar síðdegisteið
var drukkið.
Klukkan var nærri því sjö, þegar hún kom, og
þá var bún svo þreyluleg og niðurbeygð, að börn-
in gálu ekki fengið sig til að spyrja bana nokk-
urs. Hún lleygði sér í legubekkinn, en Fríða tók
hattinn liennar, Róberta tók af herini hanskana,
en Pétur færði hana úr ferðaskónum og lét á
hana mjúka inniskó.
Þegar hún var búin að drekka einn bolla af
tei, og Rebekka bafði kæll höfuð hennar, því hún
hafði höfuðverk, sagði hún:
»Góðu börnin mín, eg ætla nú að segja ykkur
nokkuð. Mennirnir sem komu í gærkvöldi færðu
mjög slæmar fréttir, og pabbi verður að vera að
heiman nokkurn tíma. Eg er fjarskalega hrygg
yfir þvi, og nú ætla eg að biðja ykkur að hjálpa
mér, en gjöra mér ekki enn erfiðara fyrir.«
»Já, hvort við skulum gjöra það!« sagði Ró-
berta, og kyssti á bönd mömmu sinnar.
»Þið getið bjálpað mér mikið,« sagði mamma,
»fyrst og fremst með því, að vera glöð og góð, og
lála ykkur aldrei koma illa saman, þegar eg er
að heiman (Róberta og Pétur litu hvorl til ann-
ai*s), því eg býst við að verða talsverl mikið í
burtu.«
»Yið skulum vera góð, það skulum við vera,«
sögðu öll börnin í hjartans einlægni.
»Svo ætla eg líka að biðja ykkur að spyrja
mig einskis, og heldur ekki neina aðra,« bætli
hún við.
Nú varð Pétur niðurlútur og fór að strjúka
með tánni á skónum sínum el'tir gólfábreiðunni.
»Ætlið þið að lofa þessu ?« spurði mamma.
»Eg er búinn að spyrja Rut,« sagði Pétur, »mér
þykir það nú mjög leiðinlegl, en eg hefi nú gert
það.«
»Og hvað sagði hún?«
»Hún sagði, að við myndum nógu snemma fá
að vita bið rétta.«
»Ykkur er ekki nauðsynlegt að fá að vita neitt
um þetla. Það eru verslunarmálefni, sem þið bafið
ekkert vit á.«
»Nei,« sagði Róberta. »En snertir það nokkuð
stjórnarráðið, af því að pabbi vann þar á skrif-
stofunni?«
»Já,« svaraði mamma«. En nú er kominn bátta-
tími, börnin mín, og þið skuluð reyna að vera
glöð, þetla lagast allt seinna.«
»Þá mátt þú ekki heldur vera hrygg, mamma,«
sagði Fríða, »og við skulum áreiðanlega vera góð
og lilýðin.«
Mamma andvarpaði og bauð þeim öllum góða
nótt með kossi.
»Yið skulum byrja undir eins snemma í fyrra
málið að vera góð,« sagði Pétur. »Góða nótt.«
Litlu stúlkurnar lögðu frá sér fötin með meiri
vandvirkni en vanalega.
»Heyrðu, Róberta,« sagði Fríða um leið og bún
braut saman svuntuna sína. »Þú hefir svo oft
lalað um, livað það væri leiðinlegt að aldrei kæmi
neitt fyrir svipað því, sem gerist í sögunum. Nú
held eg að það sé að koma.«
»Eg hefi aldrei óskað eftir neinu, sem yrði til
þess að gera mömmu hrygga,« sagði Róberta.
»Þetta er allt svo hræðilegt.«
Og ekki bi'eytlist það lil balnaðar næstu vikur.
Mamma var mjög sjaldan heima. Máltíðirnar
voru leiðinlegar. Léttastúlkan var látin fara, en
Emma frænka kom í heimsókn. Hún ællaði til
Þýskalands, til þess að verða þar heimiliskennari
hjá einhverri fjölskyldu. Hún átti mjög annríkt
við að búa sig undir ferðina. Fötin lágu á víð og
drcif í kring um hana, og saumavélin snerist frá
morgni lil kvölds.
Emma frænka leit svo á, að börnin gætu séð